Dennise Anastasia Villarreal

"Congratulations Dennise!"

"Salamat"

"Galing galing mo talaga dennise"

"Salamat"

"Ate congratulations, galing mo talaga"

"Thank you sissy"

"Congrats den den"

"My god kuya Stop calling me den den"

"Haha whatever..."

Babatukan ko sana kuya ko, kaso naisip ko nandito ako sa school ko ngayon. Ayoko mawala ang ganda ko dahil lang sa kapatid ko, like duh!  Masisira lang ang maganda ko kamay para lang sa panget nya mukha!

HAHAHA just kidding.

I saw my dad smile at me, niyakap ko sya dahil natutuwa ako nandito sya ngayon, syempre nanalo ang anak nya sa QUIZ B.

"Congrats Dennise" he said to me

"Thank you daddy"

Iniwan ko muna ang pamilya ko para lapitan ang mga kaklase ko na kanina pa ako tinatawag specially monique, atat masyado makita kaibigan nya maganda

She congratulate me, ganun din ang mga kaklase ko.

Tinawag ako ng kapatid ko para mag picture daw kami, syempre bago yon inayos ko muna ang aking buhok bago ngumiti sa camera. Kelangan maganda ako para matalbugan ko si samantha

HAHAHAHA just kidding again, my sister is damn beautiful compared to me.

Una umalis si daddy dahil may aasikasuhin sya sa opisina nya, naiwan si mommy dahil may kausap pa sya.

As always agaw pansin ang aking kuya at si Samantha. Sanay na ako dahil sikat sila dalawa, like me.

But samantha said to us, hindi mahalaga ang popularity dahil mas mahalaga ang pag aaral. Pero hindi ako katulad ni Samantha, Because I use my popularity because of him.

"Congrats dennise ang talino mo talaga, natalo mo na naman si Lara" monique

"Mag tataka ka pa ba? Like duh, lagi naman ako nanalo. Lagi ako nasa Top!" I flip my hair

"Iba talaga ang Villarreal.." She added

Umirap ako sa kanya, she is my best friend since Elementary. Sya lang ang kaibigan ko dahil hindi ako nakikipag kaibigan basta basta.

No. 1 rule never trust anyone!

Again, hindi ako katulad ni Samantha, mag kaiba kami dalawa.

"Dennise.. Si Lawrence papalapit sa atin"

"Talaga.. OMG maganda ba ako hindi ba ako mukhang hagard o ano pa man"

Umiling lang sa akin si monique, ninguso nya ang nasa likod ko. Ibig sabihin malapit na sya! Like OMG

Inayos ko ang buhok ko, pati na din ang dress ko old rose na nababagay sakin.

Lahat naman bagay sa akin

Humarap ako sa kanya, sakto malapit na sya sakin. Ngumiti ako sa kanya as in ginamit ko ang matamis ko ngiti para mapansin nya ako.

Tiningnan nya ako mula hanggang paa, tumingin din sya sa medal ko.

"Hi Lawrence.." Bati ko sa kanya nang nakalapit na sya sakin.

Tinaas nya lang kilay nya nang humarang ako sa kanya.

Pansinin mo ako! Ayoko mapahiya.

"Hi dennise" pinanliitan ko ng mata si leo, kapal ng mukha banggitin maganda ko pangalan.

Hindi ko na lang sya pinansin, humarap ulit ako kay Lawrence para kausapin.

"Tabi.." Malamig nya sabi sakin

"Hindi mo ba ako babatiin.. I won Lawrence this is another achievement for me.. Hindi ka ba proud sakin"

"Wala ako pake.."

Hindi ako agad nakapag salita sa sinabi nya.

"But.."

"Wala na ako pake sayo simula nang pinili mo yan kesa sa akin..."

Pag katapos nya sabihin yon naiwan ako nakatulala habang nag lalakad na sya paalis.

Hinawakan ni Monique ang braso ko. Dun lang ako bumalik sa dati ko wisyo. Pinunasan ko ang luha ko sa pisngi at saka ngumiti ulit.

Tinaasan ko ng kilay ang mga studyante nakatingin sa akin.

"WHAT NOW??" Sigaw ko sa kanila

"Dennise okay ka lang.." Monique ask me.

O my god tinatanong pa ba yan? Syempre okay lang ako! Duh.

"Of course.." I flipped my beautiful hair.

But I lie to her, because that truth is.. I'M NOT OKAY

It's been a long Time..

Nandito pa din yung sakit na nararamdaman ko nang iniwan ko sya nung mga bata pa kami.

Lawrence hanggang kelan mo ako kaya tiisin?

Hindi mo na ba talaga ako mahal?

Bumalik ka nga.. Pero bakit ganito ka pa din sa akin.


I miss you so much.. Lawrence