tehlikeli gorev

Üç gün. Altı yıldır sevdiğim, hayatını kendi nadir kanımla kurtardığım Alistair ile evlenmeme bu kadar kalmıştı. Ruhumu döktüğüm gelinliğimdeki son inciyi hayranlıkla incelerken beni aradı. Düğün mü? İptal. Üvey kız kardeşim Ivy ile evleniyordu. Onun son dileğiymiş. Yaşayacak altı ayı varmış, belki daha az. En kötüsü ise? Gelinliğimi çoktan stüdyomdan onun için almıştı bile. Böylece, altı yıl, sayısız kan nakli, paylaştığımız hayaller – hepsi çocukluğumdan beri hayatımı cehenneme çeviren kız için bir kenara atılmıştı. Bana "tazminat" bile teklif etti, sanki geleceğimin bir fiyat etiketi varmış gibi. Ama eğer Alistair ve Ivy benim sadece yıkılacağımı düşündülerse, beni ciddi şekilde hafife almışlar. Nişanlımı mı istiyorlardı? Peki. Ama bunun bir bedeli olacaktı. İlk olarak, çok milyonluk moda şirketimiz Evening Gala – benim tasarımlarım, benim vizyonum üzerine kurulu. Onu devretti. Sonra, çalınan elbise için soğuk bir milyon. Ödedi. Ivy'nin almamı istediği düğün mücevherleri için bir milyon daha. Şıngır mıngır. Öğrenirler sanırdınız. Ama hayır. Sonraki teklifleri ise en hakaret vericisiydi: Alistair aslında beklememi önerdi. Ivy'nin birkaç ay içinde "kaçınılmaz" ölümünden sonra, kaldığımız yerden devam edebileceğimizi, hatta daha iyi bir düğün yapabileceğimizi söyledi. Ciddi misin? Yeter artık. Eğer Ivy benim hayatımla gelin olmak istiyorsa, birini fazla zorladığında neler olacağını tadacaktı. Diyelim ki, onun hastane odası kutlaması, benden gelen küçük bir düğün hediyesi sayesinde, beklediğinden çok daha fazla duman, su ve çığlık içeriyordu. Artık benim üzerime basabilecekleri eski Hazel olmadığımı biliyorlar. Şirketim, onların bir yığın parası ve hesaplaşacak bir sürü hesabım var. Bunun bittiğini mi sanıyorlar? Bu intikam oyunu daha yeni başlıyor. Ve inan bana, ben kazanmak için oynarım.

"Benim dünyamla başa çıkabileceğini mi sanıyorsun, Bella?" diye hırladı Leo, gözleri tehlikeli bir yoğunlukla yanarken onu köşeye sıkıştırdı. "Bir kere içeri girdin mi, çıkış yolu yok. Senin olan her şeyi yok edeceğim." Isabella'nın nefesi kesildi, ama geri adım atmadı. Sesi yumuşak ama sarsılmazdı, fısıldadığında: "Belki de sandığın kadar kırılgan değilim. Belki de senin tarafından yok edilmek istiyorum." Leo'nun eli çenesini kavradı, yüzünü kendininkiyle buluşacak şekilde yukarı kaldırdı. "Ne istediğinin farkında değilsin," diye uyardı, tonu karanlık ve sahipleniciydi. "Her şeyini alacağım—masumiyetini, ışığını. Tamamen benim olacaksın." Kız daha da yaklaştı, dudakları onunkinden sadece bir inç uzaktaydı. "O zaman al, Leo. Beni tamamen al." ✧･ﾟ: *✧･ﾟ:* Isabella güzel ve masumdu, nazik bir kalbi ve başkalarına yardım etme konusunda gerçek bir arzusu vardı. Masumiyeti saf olduğu için değil, dünyanın karanlık yönlerini bildiği halde iyiliği görmeyi seçtiği içindi. Sessizdi, sahne arkasında kalmayı tercih ediyordu, ancak söz konusu hackleme olduğunda korkusuzdu. Zihni bir süper bilgisayar gibi çalışıyor, herhangi bir sisteme kolayca sızabiliyordu. Leonardo Moretti, herkesin uzak durması konusunda uyarıldığı tehlikeli mafya patronuydu. Soğuk, acımasızdı ve hiçbir şeyi umursuyormuş gibi görünmüyordu. Fakat kendini beklenmedik bir şekilde Isabella ile evli bulduğunda, masum ve zayıf görünen bir kadınla, her şey değişti. Leonardo, yeni eşinin herhangi bir kadın değil, süper bir hacker olduğunu keşfettiğinde ne olacaktı? ⚠️ UYARI ⚠️ - Olgun Temalar - İlk ve Daha Çok O Aşık Oldu - 18+ İçerik - Mafya Dünyası - Zayıftan Güçlüye - Yavaş Gelişen Aşk

Koridor karanlıktı. Selene hızla hareket ediyordu, soğuk taşa çıplak ayakla basarak, kalbi göğsünde gümbürdüyordu. Nasıl bu kadar yaklaştıklarını, onun nasıl yaklaştığını bilmiyordu. Ancak köşeyi döndüğü anda, o oradaydı ve onu duvara doğru geri savurdu. Nefesini kesişi, ağzına kapanan sert bir elle boğuldu. Diğer eli başının yanına dayanırken vücudu onunkini tamamen kafese almıştı. Bir fırın gibi sıcaklık yayıyordu. Kokusu burnuna çarptı, hafifçe tanıdık. Yanmış sedir, soğuk çelik ve fırtına gibi. Eğildi, sesi kulağının yanında parçalanmış bir fısıltıydı. "Sen Selene'sin... benim Selene'im." Kanı dondu. Kalbi göğsüne karşı isyan etti, kaçmaya çalışıyordu. "Değilim," diye tısladı sıkılmış dişlerinin arasından. "Yanılıyorsun." Parmakları çenesinin eğrisini, sanki ezberlemek istercesine takip etti. "Sensin. Ruhunu dünya kemiklerinden yakıp kül etse bile tanırdım." "Delisin," diye tükürdü. Ama aniden ağzını eğerek onu sertçe öptü, gerçekten o olduğunu doğrulamak için. *** Selene, Moonveil'i korku ile yöneten zalim Alfa'nın kızıydı. Yıllar önce, güce yükselmek için tüm bir sürüyü yok etmişti. Ancak bir hata yapmıştı... dört öksüz çocuk geride bırakmıştı. O çocuklar Alfalar olarak geri döndüler. Daha güçlü, daha soğuk ve intikam peşindeydiler. Her şeyi aldılar... toprağını, unvanını ve sonunda... hayatını. Selene o zamanlar sadece on yedi yaşındaydı. Babasının ne yaptığı hakkında hiçbir fikri yoktu. Ama bunun önemi yoktu. Onlara göre, kanı yüzünden suçluydu. Onu öldürmediler. Hayır. Daha kötü bir şey yaptılar. Onu köle olarak işaretlediler. Onların dünyasında, omegaların bile hakları vardı. Kölelerin hiçbir hakkı yoktu. O sadece bir mal haline gelmişti. Ama Selene'nin hala umudu vardı. On sekizinci doğum gününde, her kurt adam gibi, kurdunun uyanmasını bekliyordu. Bu yeni hayatının başlangıcı olacaktı. Bunun yerine, bir kabus haline geldi. Kurdu asla gelmedi. Vücudu soğuk ve sessiz kaldı. Ve sonra... bağ ortaya çıktı. Dördüyle de eşleşmişti. Ondan nefret eden Alfalarla. Ona sahip olanlarla. Ama gerçek şu ki, Selene hiçbir zaman bir kurt değildi. Vücudu bağın ağırlığı altında erirken, daha karanlık bir gerçek ortaya çıkar. O sadece bir köle değil... kurt adamların nesiller boyunca avladığı soy ağacından gelen son yaşayan cadıdır. Şimdi, düşmanları eşlerinin işaretini taşıyor... Ve kırdıklarını sandıkları cadı, hepsini yakabilecek olan kişi olabilir.

gfadnzgdrnrt

thjrtfjrtj

adzjrfhtr

djrjeje

I DONT KNOW CUH

ghrjryj

sgrgrhtr