Chapter 2: Episode 1 - Strangers
Ayen's POV
" Anak sige na kase, magpadala ka lang ng picture mo.. Hindi naman ibig sabihin na mag aasawa na kayo, kilalanin niyo muna isat isa.. "
" kase naman ma, baka maiba ng motive yung lalaki, 26 palang ako mama grabe naman, hindi ko pa nga na eenjoy yung pagiging single ko ee " -
she always talks about that guy, :( sad to say, irereto daw ako.. Alam niyo ba kung anong dahilan? That guy, had a nice life in hawaii.. He has a decent job, has its own car and etcetera. So alam niyo na? Its really disappointing, para lang gumanda or lets say gumaan ang buhay namin, ipapakilala nila ako sa lalaking may kaya.. Yes, mejo tagilid kami ngayon, my brother is in its senior high, at ang parents ko? Farmer sila, hindi ko ikinakahiya yun, dun kami naitaguyod ng mga magulang ko.. Ginagawa ko naman ang lahat para matulungan sila. Sino ba namang anak ang ayaw gumanda ang buhay ng magulang niya diba? Pero pwede bang sa ibang paraan?? Yung hindi ako parang bagay na kapag may nagkagusto sakin ibibigay nalang ako sa taong yun..
Masarap sa pakiramdam na may isang taong nagmamahal sayo pero, i wanted to feel how is it being inlove with a guy who loves me back.
" anak matanda na ako hindi natin alam ang panahon, pag isipan mo yan ng mabuti, para sayo din tong ginagawa ko, huwag itsura ang tignan mo, --"
"sige na ma, pag iisipan ko, aalis nako--"
Naiyak nalang ako sa sitwasyon ko. Ang hirap pala ng ganun, parang teleserye lang ang dating ng buhay ko. I was waiting for the right time, the right moment and the right guy na inihanda ng Lord para sakin. I know there is someone out there ..
I was about to leave the house, crying, nung may makasalubong akong lalaki, kakababa lang din niya ng kotse niya ..
"Miss? Excuse me.. Do you know this person, Miss Eunice Quejadas? "
Pinunasan ko ang mga luha ko gamit ang kamay ko, ee wala akong panyo, epic naman kung babalik pa ako ng bahay diba?
" bakit mo siya hinahanap?? "
" i've been asked by my friend to deliver this package to her, do you know her? "
" im Eunice. Thank you. "
Mejo nahiya nako sa kaharap ko kung sinu man siya, ayaw lang mapakiusapan tong mga luha ko na wag na munang lumabas.. Nagpunas ulit ako ng luha sabay tingin sa kanya,
" Im sorry :D haha " - saka ako tumawa..
" here... " And He offered me a handkerchief ..
And that moment made me remember that kid who also handed me a handkerchief..
" okay lang.. Salamat :) at salamat ulit dito "
Tumango lang siya. Lalakad na sana ako, actually wala naman talaga akong pupuntahan, gusto ko lang makaalis muna sa bahay, nabibingi na kase ako sa mga naririnig ko, hhindi na kinakaya ng tenga ko..
" Ayenesha Eunice, Bumalik ka dito, at san ka pupunta? "
" Ma pwede ba.. Mamaya nalang.. " - naaawa nalang talaga ako sa sarili ko.. Actually awang awa na..
" Hindi pa tayo tapos mag usap -- " biglang napatigil si mama at napatingin siya sa lalaking nakatayo sa may gilid namin..
" sino tong lalaking ito?? "
Hindi ko naman siya kilala.. But a ridiculuous idea came up to me, and im just so desperate to even think about this.. But im so sorry to this guy, i dont have any choice anymore..
Hinarap ko yung lalaking yun ng malapitan, saka pabulong na sinabi..
" I am apologizing to you in advance, im really really sorry.. "
" what are you talking about? "
Pagkaharap ko kay mama ---
" Ma, hindi ko magagawa yung gusto niyo "
" at bakit? May boyfriend ka? Nilihim mo samin ng papa mo? Sinu? Sino ang boyfriend mo? "
" siya ma! Boyfriend ko -- ! " ➡➡➡ <`_`> sabay turo sa lalaking hindi ko alam ang
pangalan.. ikinagulat ko ang bigla niyang paghila sakin papalapit sa kanya..
" Hey miss! Wat are you saying? " -Pabulong niyang sabe.. sa sobrang hiya ko, hindi ko na maiangat ang ulo para titigan siya.. Hiyang hiya ako, nakakahiya..
" just this once please, im really sorry, just say yes and thats all please.. Sige na :( " at nagsimula na naman akong umiyak.. Ewan ko ba kung bakit, pakiramdam ko nga, awa na tong nararamdaman ko sa sarili ko..
" no.. " - wala na talaga akong maisip pang dahilan..
" im sorry for causing you too much trouble, pasensya na.. "
Anyway, wala namang maidudulot n maganda ang pagsisinungaling.. Kaya hanggat maaga pa, itatama ko na.. Siguro, ito na talaga ang kapalaran ko..
" Ma, ang totoo kase niyan.. Hindi ko --- "
" im Xander po tita, im her boyfriend " - at bigla niyang hinawakan ang kamay ko, sa sobrang gulat ko pinilit ko kumawala pero humihigpit din ang pagkakahawak niya..
Tinignan ako ni mama na parang gusto niya akong magpaliwanag Sa nangyayare, pero kahit ako hindi ko alam ang sasabihin ko.. I didnt expect Him to say that and i even accept the fact na wala na talaga akong pag asa ..
"anong ibig sabihin neto? Ang sabe mo wala kang boyfriend? Tapos ano to?? huwag mong gagamitin yang lalaking yan para makaiwas ka sa pinag uusapan natin.. " - nararamdaman ko na yung galit ni mama, it makes my heart beat faster listening to her.
" ah - kase ma- si ano- si -- " - halos mautal ako, ni hindi ko mabigkas yung pangalan nung lalaking nagpanggap na boyfriend ko .. Pakiramdam ko, natanggalan ako ng lakas na para bang pati mga tuhod ko gusto nang bUmigay.
" Anak, sabihin mo sakin ang totoo sige na.. " - pilit kong inaalis yung kamay ni kenneth pero mahigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ko, na para bang sinasabi niyang susuportahan niya kung ano man ang magiging desisyon ko.. Na para bang sinasabi niyang magiging ok ang lahat lahat.. and that thought comforts me alot.
" EUNICE! YUNG TOTOO -- " sumigaw na si Mama .. bigla akong napahawak sa dibdib ko. Sumasakit na naman
" actually tita " - xander
" Mahal ko siya ma! -- Mahal ko siya! Ni hindi ko masabi sa kanya yung gusto niyong mangyare kase ayoko siyang masaktan.. Mama naman, hayaan niyo naman akong magmahal ng taong mahal kO. Mahal na mahal ko siya, please, cant you just let us love each other? Yun lang hinihingi ko sa inyo ma, yun lang.. Let me love someone i love :( " - hindi ko alam kung pano at bakit ko nasabi yung mga yun, and guess what im crying.. Im really crying as if the love story were true.. Umiling nalang si mama saka pumasok sa loob ng bahay..
Tinignan ko si xander, i asked sorry in a small voice at kumawala ako sa pagkakahawak niya..humakbang ako papalayo mula sa bahay, kay xander, sa lahat. Wala na akong lakas para magpaliwanag sa kahit na sino, feeling ko lahat ng kapit bahay namin dinig yung sagutan kanina..
" Wait ! Let me give you a ride.. " - hinila niya ang braso ko pero tinanggal ko din agad ang kamay niya..
" wag na, wala naman akong pupuntahan, sa-salamat ulit tsaka pasensya kana :( "
" your mom is watching, your giving her doubt if you continue to act this way.. Come on, let me just take you out of your mothers sight.. " - hindi nako nagdalawang isip pa, sumakay nako agad saka kami umalis..
Pakiramdam ko, nabunutan ako ng isang tinik sa dibdib ko.. All those worries regarding that guy? Theyre all gone, thanks to this guy na nagpanggap na boyfriend ko sa harap ng mama ko.. But consider the fact na dinamay ko siya sa gusot na to, hiyang hiya naman ako to the point na halos hindi ko siya matignan ng deretso..
Naluluha padin ako pag naaalal ko yun, i really hate it.. Kung sana mayaman lang kami, kung sana nasa amin lang ang lahat, hindi ko sana nararanasan to..
" Pakibaba nalang ako jan sa tabi, malayo naman na tayo.. " - hininto niya ang sasakyan malapit sa isang bakanteng lote.. Malayo na kami sa bahay kaya tama na ang pag papanggap..
" im really sorry for what happen, it wont happen again.. Pasensya kana talaga.. Tsaka salamat " - saka ako ngumiti ng pilit.. Feeling ko magang maga na yung mata ko sa kaka iyak.. At siguro napansin niya so he handed me a handkerchief..
" you might need that .. dont bother to return it.. Its yours, and dont worry i never used it for today " - Mejo cold ang pagkakasabi niya, yung tipong no choice siya pero theres something sa kanya na kakaiba.. Basta ganun ..
" this might be a very long long day... "
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone