Chapter 5: Chapter 1
VENUS's POV
Kararating ko lang sa school nang may tumawag sa akin.
"Hey, Venus. You're almost late." Ngumisi siya at kumindat.
"Who are you?" Mula sa sapatos hanggang mukha ko siya tinignan.
Hindi sa nangiinsulto ako subalit mukha syang hindi naligo. Nagsasabi lang ako nang totoo. Ganiyan ang tunay na maldita. Hindi nagsisinungaling.
Well, iba naman talaga kapag sikat ka. Ang daming nakakakilala at humahanga sa'yo. Ngunit ang isang iyon. Masyadong pa-epal. Close ba kami? Dzuh, ang pangit niya, literal.
As if naman na papatulan ko ang gano'ng lalaki. Mahiya nga siya. Para syang patay na Daga sa amoy nang kilikili niya. Tsk, bulok. Nagtatawas ba iyon? Darn it.
Kinuha sa pocket ang phone at kaagad na tinawagan si Nam.
"Hello, Nam. Where are you? Bakit ang tagal mo?" Umirap sa itaas at bumuntong hininga.
"Malapit na ako." Ngumisi lang siya.
"Saan ka na pala banda?" Umikot nang sandali habang nakapamaywang.
"Papasok na ako nang main gate, Beshie." Nasatinig niya ang pagkagalak.
"Well, hihintayin na lang kita dito sa Gymnasium. Dito ka na lang dumiretso, okay." Dahan-dahang umupo sabay whistle.
Habang hinihintay siya. Nilibot ko muna ang malaking Gymnasium. Hindi naman sa ignorante ako ngunit napakalaki talaga nito.
Anyway, galing ako nang states. Umuwi ako sa Pilipinas sa lungsod nang Brayzen City para dito na magaaral for Senior High School. Nang bigla akong matigilan sa pagsasalita.
"Venus?" Boses babae.
Mukhang si Nam na iyon. Ang laki talaga nang bunganga niya.
"Beshie, where are you?" Lumalakas at humihina ang boses niya.
Nandito na ako sa kinatatayuan ko kanina. Malayo pa ay nakita ko na siya.
"Hey, Nam. Nandito ako." Kinawayan siya na may diing pagngiti.
"Hello, Beshie. Good morning. It's been one week ago at ngayon lang tayo ulit nagkita. And by the way, you look so beautiful and elegant. Bumungad syang nakangiti at kaagad ding niyakap ako ng mahigpit.
So nagyakapan kami nang sandali. I hate dramatic people but I need to do this because she's my loyalty bestfriend ever.
"Thanks a lot for praising me, Nam. Ikaw rin naman. You look so graceful." Kinindatan siya sabay hawak ng kamay nito.
"Thank you!" Sa hallway na kami.
"You're welcome!" Tugon ko na lang.
While naglalakad kami sa hallway. Pinagtitinginan at pinaguusapan kami ng mga kapuwa naming magaaral.
Ganiyan nga, mainggit lang kayo ng mainggit. Just claim it na hanggang tagapaghanga ko lang kayong lahat. Such a poor students.
Oh, hindi ba, certified ma-attitude.
"Iyan na ba 'yong galing sa States?"
"Oo, siya nga."
"Wow, ang ganda naman niya."
"Sinabi mo pa, sino nga 'yong pangalan niya?"
"Sino? 'Yong babaeng naka-gray ang damit? O, 'yong napaka-attractived na babae?"
"'Yong maganda."
"Sino nga iyon? Sandali, isipin ko muna. Ah--- S-s-si, Venus."
"Siya pala si, Venus. Ang maldita na babae at matalino?"
Oops, narinig ko iyon. Well, natutuwa naman ako dahil kilala niyo ang pagkatao ko. So no need na ipakilala ko pa ang sarili ko.
"Oo, siya nga."
Palibhasa'y sikat kaya mabilis kong nakuha ang attention nila. Besides lahat nang mga pinagsasasabi nila tungkol sa akin ay naririnig ko. Subalit hinahayaan ko na lang sila. Kung alam nila ang paguugaling mayroon ako. Dapat alam din nila kung saan sila lulugar.
Mga itchuserang Palaka.
"She looks so stunning."
"Akin ka na lang, Venus." Sigaw pa no'ng Kalbo.
No way, yuck, mahiya nga siya.
Ewww, kadiri!!!
"Wow, maslalo syang gumanda."
Aba'y dapat lang.
"Uy, tignan niyo, bumalik na si, Venus."
"Saan? Saan?"
"Iyan, oh."
Ang hirap kasi sa mga lalaki madaling mapaamo. Dumaan lang ako may natumba na. Gano'n na ba talaga ako kaganda para himatayin sila?
Well who knows?
"Iyang naka-white ang damit na may pagkakulay gatas na kumikinang."
"Simple but eligant."
"Wow, oo, nga, noh. Maganda na nga, matalino pa. Wala na talaga akong masasabi pa tungkol sa kanya."
Kahit kailan talaga mahirap maging maganda. Ang daming naiin-love, eh.
"Kasi nga, nasa kanya na ang lahat."
"At higit sa lahat, sikat pa."
"Tama, sana ako na lang siya."
What? Hindi mo ako ka-level girl. Kaya mahiya ka sa sarili mo. Hindi pasok sa standards ko iyang kapangitan mo.
Mukhang Pig.
Hayst, ang papangit nang mga student dito. Wala na bang bago? But as a matter of fact, guwapo ang mga lalaki dito. At ako naman ang pinaka magandang dilag sa University na ito.
As in, wala nang iba pa.
"Oh-My-Gosh." Nanlaki ang mga mata at dahan-dahang inalis ang shade na nakabukaka ang bibig.
"S-s-sorry Ms. Venus. Hindi ko po sinasadiya." Tarantang kumuha nang tissue sa bag nito at kaagad ding ipinunas sa damit kong basang-basa nang coffee.
"Halika na, Beshie. It's almost time na. Baka hindi na tayo aabot sa susunod pa nating subjects." Singit pa ni Nam.
"Hey, ugly girl. Look at what you did? Paano ngayon ito?" Tinaasan nang boses na may diing pagkunot noo at pagtaas nang kilay.
"Sorry po talaga Ms. Venus." Nakayuko na lang siya.
"Sa susunod, huwag puro paganda. Mag-toothbrush din kapag may time. Nangangamoy bulok ang bunganga mo, eh. Ang sakit sa ilong." Kinuha ang konting natirang coffee mula sa pagkakahawak niya at itinapon ito sa pagmumukha niya.
"Nandyan na, hoy, ugly girl. Huwag kang maarte, hindi ka maganda." Lumapit sabay irap na sadyang inilugay ang mahabang buhok.
I hate ugly girl, sinira niya ang magandang mood ko. Damn it, literal na mga bobito at bobita talaga ang mga magaaral dito. Kung hindi maganda, mabahu naman. Hindi ba sila marunong magalaga nang mga sarili nila?
Gosh, nakakaloka talaga. Sumasabay pa ang pollution. Bumabaho na tuloy ang buhok, damit, at katawan ko.
Gano'n pa man ay nagmadali na kaming pumunta sa classroom para humabol sa susunod pa na mga paksa. Salamat at maayos na ulit ang posture ko.
Nang makarating na sa silid aralan. Kaagad na pumasok kami. Sa kadahilanang natahimik ang mga ugly student. Parang istatuwa at manikin ang nangyari sa kanila. Ihalintulad na lang natin ito na para bang dalawang Anghel ang nakita nila na bumaba sa langit.
The hell, masama talaga ang kagandahan ko. Konti na lang mahuhulog na ang mata nang mga lalaki. Maghiwalay sana kayo ng mga kasintahan niyo. For sure ako ang masisisi. Subalit wala na akong pakialam doon. Kasalanan ko bang maganda ako?
Isang babae ang lumapit. "Is that you, Venus?" Bungad nyang pagtataray.
This girl is so ma-attitude. But her beauty only goes to the local standards. Hindi niya ako mapapataob. My posture is based only for the international standards. Wala syang karapatan na tarayan ako.
"You know me? Well, gano'n naman talaga ako ka sikat than you." Inirap lang siya at umupo na.
Wala akong ganang magpakilala. Kaya si Nam na lang ang nagpakilala. Besides, kilala na naman na nila ako, eh. Kaya no need na. Mahirap makipag-socio sa mga ugly people. Baka maging katulad pa nila ako.
Nagugutom ako kaya lumabas na muna ako nang silid-aralan. Wala naman kuwenta ang tinururo ni Sir. Sino ba namang hindi magugutom at aantukin, eh, puro nakaraan lang niya ang sinasabi niya. Hindi ba niya naiisip na nagbabayad kami para matuto, hindi para pakinggan ang kasaysayan niya. Damn, nakakagigil.
Pagkarating ko sa cafeteria. Mayroon na naman bumangga sa akin.
Kapag minamalas ka nga naman.
"Hey, watch where you going?" Singhal nang babae.
Buti sa uniform niya nahulog ang pagkain niya.
Buti nga sa kanya. Bagay lang iyan sa'yo. Kung hindi ka ba naman tatanga-tanga. Hindi sana hindi ka nabuhusan nang sarili mong pinamili. Karma is real. Ang bilis talaga.
"Hey, I'm talking to you. Bingi ka ba?" Nagpataas nang kilay siya na may diing tingin sa mga tao.
"Huwag mo akong sisigawan. Baka hindi mo ako kilala." Bulyaw ko tsaka bumuntong hininga na animong mabangis na hayop.
"Bakit? Sino ka ba? Bago ka lang naman sa University na ito, ah. At isa pa, wala ka bang mga mata just to see me?" Tinapik nito ang noo ko sabay pagngisi pa.
"Well, ako lang naman si, Venus Dela Riva. So ngayon alam mo na? Ikaw na nga itong nakabangga. Ikaw pa itong may ganang magalit. Palibhasa mukhang bayaran ang pagmumukha. Teka, wait." Pinaikutan siya habang hinahawakan ang buhok nyang nakalugay.
"T-teka, a-anong gagawin mo?" Umatras na may diing pagkatakot.
"It is so perfect for your posture. Just take it easy." Ibinuhos ang chokolate sa uniform nito at sabay pitik din sa noo nito.
"Ang sama-sama mo, ahhh." Balak niya akong sampalin.
"Opps, sorry. Hindi ko sinasadya." Hinawakan ko ang kamay niya at ibinagsak nang matindi kaya ang buong katawan niya ay natumba.
"Buwisit ka, Venus." Nanlaki ang mga mata niya.
"Oh, ngayon, kilala mo na ako?" Nag-crossed arms habang pinagmamasdan siya na may diing pagtataray.
"Hayop ka." Singhal nito.
"Puwede ba, huwag kang maarte, hindi ka maganda. At mas hayop ka, dyan ka na, bye." Ngumisi sabay pagkaway pa sa babaeng iyon habang paalis na.
Hayst, akala niya siya lang ang devil Queen sa University na ito. Tsk, nagkakamali siya. Hindi niya dapat binabangga ang kagaya ko. Wala pang nakakahigit sa sungay na mayroon ako. Nakakaawa naman 'yong poor girl na iyon. Akala niya masisindak ako nang gano'ng kadali. My gosh, ni karayom nga hindi ako kayang sugatan, siya pa kaya na trying hard mag-maldita or should I say, wanna be Queen? Yuck, so pathetic naman niya.
— New chapter is coming soon — Write a review
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone