Download App
Inaudible Melodies Inaudible Melodies original

Inaudible Melodies

Author: Natexxes

© WebNovel

Chapter 1: Prologue

Save

My class abolish and I'm now packing my contrivance.I shouldn't be behindhand for my piano class later or else my mother will surely brawl at me.Putting my books in the bag and I'm good to go.

Hinipan ko ang maalon na buhok ko na tumabing sa aking mukha dahil sa pagyuko ko kanina.I blew out a sigh before walking out.I saw some students that still chit chatting on don't know what their topic is.

Others who knows me greeted me with a smile plastered in their face.As known for being Lea Awsman, daughter of the glorious actress in town--- my mother.Not just that.For my father who's known for being his dexterity in business on top.And me? I'm just Lea Awsman.

Haven't substantiate anything yet.Just unblemished Lea Awsman--- president of this prestigious school.

Back to business.I smiled sweetly to them.The usual of me when I'm at school.

Everyone view me as a cloying innocuous girl living in her mother nor father's art of passion.I'll take the latter anyway.I have everything--- everyone says who knows Lea Awsman.I was born having a silver spoon in my mouth.My mother have her never ending career as a arising star to the town.While my father have all the wealth I could ever wish for.

Tamang sabihing nasa akin na ang lahat.Yes,material things maybe?

But no.I don't have everything that money can buy.That fame can fulfill.

I only want two things in my whole existence.Love and freedom.That's the two things I want for my life.Nothing less, nothing more.

Tiningnan ko ang relong pambisig.It's quarter to four.Napakunot ang aking noo.My family's driver is here by now.Wala itong mintis sa pagsundo sakin.Kaya laking pagtataka ko nang mga ganitong oras ay wala pa siya.

My driver should be here right now! I don't want my mother vociderate me again.The last time I got late on my piano class,she yell at me non stop.She even whirl detrimental words to me.And it isn't astounding after all.Sanay na ako.

When I did the things that satisfy them--- I don't get any praises like the other parents would do.They will quietly staring at me with their lips sealed.Walang reaksyon ang kanilang magagandang mukha.Titingnan lang ako tapos ay aalis na.

Worse thing,when I ever ever did such a mistakes--- noxious words,yelling at me like a no use child.

Sa tingin ng ibang tao ay swerte ako sa lahat ng meron ako ngayon.No.I don't.Hindi ito swerte.It's a curse that I can't even imagine.

Gusto ko lang ng simpleng buhay.Na may pamilyang sasalubong sa iyo ng mainit na yakap.A parents love that can give warm to my arctic heart.

Muli kong tiningnan ang aking relong pambisig.Malapit ng mag ala singko ng hapon.I don't get it.Is there some trouble in the house that my driver isn't here?

Hatid sundo ang nakagisnan ko.My mother said that I should act like a lady in front of everybody.Pinagbawalan ako nitong gumamit ng sasakyan dahil hindi daw ito tamang akto ng babae.She always tell me that a man should drive for a lady.Lalaki dapat ang magmamaneho at hindi pwede ang mga babaeng--- just like me either.Gender basis--- her pretty mouth always told me.

I always do what she told.Mother's knows best--- but she don't like one to me.

Silly mind.I shouldn't think that way to my mother.She raised me and dressed me.She's still my mother after all.

Isang malalim na buntong hininga ang aking pinakawalan.My phone is dryly dead.Ginamit ito kanina ng isa kong kaklase dahil wala silang dalang materials para sa presentation kanina.Dahil likas na sa akin ang pagiging matulungin, I give them my phone to use.My groups have my laptop so no need to use my phone.

Now where are we? Paano ko ngayon mako-contact ang driver namin.I don't know how to commute either.Ni minsan hindi ko pa naranasan sa buhay ko iyon.Ang maglakad mula sa bahay papuntang eskwelahan ay sinubukan ko pero ito ay naging isang kapangahasan sa mga mata ng mga magulang ko.

They don't want me to walk not because they're afraid of my safety outside but because of their reputation.Always their reputation before everything else.Ayaw nilang isipin ng mga tao na naghihirap na sila kaya naglalakad ang kanilang nag iisang anak papuntang eskwelahan.

Hindi kami naghihirap.Day by day,my parents money increased than the usual amount.

I don't have any bodyguards by me.Hindi gumagastos ang magulang ko para sa aking kaligtasan.Gagastos lamang ang mga ito kung may koneksyon patungkol sa kanilang negosyo o reputasyon.

I admit,I was totally wounded in that part.My heart ache on a sudden thought.

I was enrolled in this prestigious school for the total show off on how rich they are.I was enrolled in piano classes not because I have the skill for that but because of my mother's amigas.Nasa piano classes ang mga anak ng kanyang mga kumare.I'm even force to socialize with them.

Kaibiganin sila.Iyon ang mga katagang sinasabi sakin ni mama.Lahat ng utos ni mama ay sinusunod ko.In our house--- my mother's rules is always up.Siya lagi ang sinusunod dahil ang aking ama ay walang paki alam.

Well, that's how lucky I am.

Mabuti na lang at may dumaang guard sa harapan ko.I approach him and give him a sweet smile.Ganito ako lagi.Ngumingiti sa mga tao kahit hindi ko kilala.Hindi utos ng aking Ina na ngumiti ako kahit kanino.I always smile in my own will.

This is me.Lea Awsman--- a lighthearted girl.An innocent one but awalys full of inquiringness inside my mind.

"Kuya,can I borrow your phone?My driver isn't here yet."

"Ganun ba hija?Kukunin ko lang saglit sa bulsa ko."Nakangiti akong tumango.

Minsan ko lang makita ang guard dito.I'm always inside in the schools perimeter kapag naghihintay.Saka lang naman ako lalabas kapag nandyan na ang sundo ko.

The guard handed me his phone.Luma na ito at may crack.Nagsimula na akong magtipa ng numero sa cellphone.Ilang ring lang at may sumagot sa kabilang linya.Maybe it's one of our maids.

"Hello? "

"Ate! It's Lea po.My driver haven't fetch me here.Pwede po bang sabihan niyo si Ricky na sunduin ako dito?. "

Ricky is also one of our driver.Kaedaran ko lang ito na nagtratrabaho sa amin.I don't know the whole story of his kung bakit siya nagtratrabaho sa ganitong edad.I'm still 16.Sinasabi nilang masyado akong matured para sa edad ko.

"Sige hija.Pero akala ko nandyan na si Paing?Kanina pa iyon lumakad para sunduin ka."Ang aking ngiti ay nawala at napatikom ang bibig.

It's 6 o'clock yet his presence is still not here.Minsan lang din naman natra-traffic so Kuya Paing dahil puro short cut ang dinadaanan niya.

"Wala pa po e..."

"Baka nasiraan hija."

"Baka nga po.Sige po,ibaba ko na po ito.Hiniram ko lang po kasi itong phone."

"O siya sige hija.Mag iingat ka dyan ha? "Napangiti ako.

"Sige po.Thank you."

Pinatay ko na ang tawag at bumaling sa guard."Salamat po kuya sa pagpapahiram."

"Walang anuman hija.Darating na ba ang sundo mo? "Umiling ako.

"Matatagalan pa siguro, kuya.Kakalabas lang po sa bahay e."

"Naku hija! Dumidilim na.Pasensya na hindi na kita masasamahan dahil kailangan ko nang umuwi."Ngiting pag unawa ang ibinigay ko kay Kuya.

"Okay lang po. "

"Pasensya na talaga hija."Tuluyang naglakad paalis si Kuya hanggang sa nawala siya sa paningin ko.

Naiwan akong mag isa. Dumidilim na din.Malamig din ang bawat pagtama ng hangin sa balat ko.I'm still wearing my uniform.Nanunuot sa balat ko ang sariwang hangin pero kay lamig sa pakiramdam.

I heaved a sigh.Ano kayang nangyari kay Kuya Paing?Sana okay lang siya.

Huminga ulit ko ng malalim.My piano class.Mukhang hindi yata ako makaka attend ngayon.At hindi ito makakalagpas kay mama kapag sinabi ng guro ko.

I saw three men.Hindi pantay ang kanilang lakad.They look drunk.Halatang lasing dahil paika-ika ang mga itong naglakad.Nanayo ang balahibo ko nang makitang naglakad ang mga ito papunta sa dereksyon ko.

I roam my eyes around.Nagbaba sakaling may taong makakita sakin para mahingan ko ng tulong.But I found nothing! Nanlumo ako.Tuluyang sinakop ng takot ang buong sistema ko.

My hands are trembling in so much fear! Ginapangan ng takot ang bawat ugat sa katawan ko.I'm frighten on what will happen to me.I can't move my feet to run!

Para akong tuod sa kinatatayuan ko.Hindi ko magawang tumakbo dahil sa takot na nilukob ang buong sistema ko.My mind can't function well!

Napaiyak ko.I'm scared! Please someone save me! Please!

Papalapit ng papalapit ang tatlong lasing sakin.Napapikit na lang ako dahil nanghihina ang mga tuhod ko. Wala akong lakas para manlaban kung may hindi silang magandang gawin sakin. I'm too scared to the point that I feel numb.Ni katiting na lakas wala ako.

Please! Save me!

It's like my prayer was heard.I open my eyes and saw someone beating those guys.Napaawang ang aking bibig sa nasaksihan. He looks like a warrior that ready for war. Hindi ko makita ang kanyang mukha dahil natatabunan iyon ng suot niyang cloak.

When he's done teaching those guys a lesson.He look at me but I can't see his face.

"Your safe..."Malumay ngunit may halong gaspang ang kanyang boses.

Nanginginig ang aking labi."T-thank you. "I stammered.

He didn't say anything and left me after that.Eksaktong pagdating naman ni Ricky ang gumising sa diwa ko.

Your safe...

I'm safe because I was saved by him.


Load failed, please RETRY

Weekly Power Status

Rank -- Power Ranking
Stone -- Power stone

Batch unlock chapters

Table of Contents

Display Options

Background

Font

Size

Chapter comments

Write a review Reading Status: C1
Fail to post. Please try again
  • Writing Quality
  • Stability of Updates
  • Story Development
  • Character Design
  • World Background

The total score 0.0

Review posted successfully! Read more reviews
Vote with Power Stone
Rank NO.-- Power Ranking
Stone -- Power Stone
Report inappropriate content
error Tip

Report abuse

Paragraph comments

Login