Chapter 60: Chapter 10: Improvement?.
I called Lance the other day
For atleast have someone to talk to. But I failed my expectations kasi nga hindi din sumasagot ito. I heard from somebody na may pinagdadaanan din daw itong problema. Kinamot ko nalang ang ulo. Iisipin na nangyayari ang lahat ng ito hindi dahil sa gusto ko. Kundi kailangan talagang mangyari ito to prove something. And that something is unknown yet pero siguro soon. Malalaman ko ang lahat ng dahilan sa likod mito.
"Ms. Martha.." tinawag ko ang matanda ng dumaan ito sa may veranda ng bahay. Nakaupo ako rito sa isa sa mga ratan na upuan. Lugar kung saan ngayon ko lang natanto ma maganda pala. Malinis. Maaliwalas dahil sa sikat ng araw na pumapasok dito. Ang kulay berde na paligid ay lalong nagpaganda na maganda ang tumambay at matulog dito sa tanghali.
Binaba ni Ms. Martha ang hawak na walis at sprinkler. "What is it?." Umakyat ito sa tatlong palapag na hagdan saka ako nilapitan. "Do you need anything?." Anya. Nag-aalala. Nakahanda ang kanyang kilos sa anumang maaaring ipag-uutos ko.
"No. Nothing. Ah.." kinamot kong muli ang ulo sa hindi malamang dahilan.
"Is this about Bamby?." I guess she just guessed it pero kung titignan ko syang nakatayo ngayon. Firm and steady. Alam na alam talaga nya ang laman ng problema ko.
"Ahmm... Sort of.." nagdalawang-isip pa akong sabihin ito kahit halata namang iyon ang laman lang ng isip ko.
"Did she already talked to you?." Yumuko ako. Tumawa sa katotohanang ayaw tanggapin.
Hindi ko sya sinagot. "Just give her more time Jaden. If you want to talk to her.. have patience.. long, long patience.. you don't know how hard she struggled when the times you choose to go far away.."
"It was my mistake.." I admit this to her para malaman nya rin na pinagsisihan ko na ang naging desisyon ko.
"Good for you.. you recognized your own mistake..but I'm pretty sure also that you knew the consequences?." Mabilis ko syang tinanguan. "Then, you have to endure that. After. Show them that you really are regretful about your decisions. And let them feel again that you still love them and care for them. That's all." Tinapik nya pa ang balikat ko ng ilang ulit. Dagdag pa nya. Hayaan ko lang daw na gawin din muna nila ang gusto nila. Basta raw andyan ako lagi sa tabi nila kahit ayaw pa nila ako.
Tanghali ding iyon. Natanaw kong lumabas sya. Sumunod si Knoa sa likod. Saying something. Parang nagtatalo sila sa kung ano. I don't want to interfere. I just overhead their chitchats awhile ago. Sa huli. Sumakay si Knoa sa sasakyang umandar. SUV. Tapos humarurot na ito paalis ng bahay. Mabilis kong pinuntahan ang silid ng kambal. Tulog ang mga ito. Andun din si Ms. Martha. At ang sabi. May pupuntahan daw na site si Bamby. Ayaw maiwan ni Knoa dito dahil daw andito ako. Ayaw din syang isama ng asawa ko dahil ng site and pupuntahan kaso umiiyak daw ang bata.
"She struggled, so much ." Hirit pa ni Ms. Martha. Na naging dahilan para murahin ko ng todo ang sarili ko.
I excuse myself. Lumabas at lumanghap ng hangin sa may veranda. I close my eyes, firmly. Asking myself. "Ano ng susunod kong gagawin?."
A minute later. Hindi ko namalayan na hawak ko na ang phone ko. Trying to contact her Dad.
"Yes Jaden. How may I help you?." Ito agad ang bungad nya.
"Hello po Sir.."
"Ano ka ba?. Nakalimutan mo na ba kung paano ako tawagin?."
Parang ganun na nga po. "Nahihiya po kasi ako."
"Ano?. Nahihiya?. Bakit?. Ano bang ginawa mong mali?."
"Marami po e. Lalo na po sa anak nyo po.."
I heard him let out a deep sigh. "Hay naku!. Hindi lang kayo nag-kaintindihan anak. Naging sarado lang pareho ang tainga nyo sa isa't-isa kaya umabot kayo sa puntong muntik nyo nang pakawalan ang bagay na inyong sinumpaan.." natahimik ako. Totoo nga kasi ang sabi nya. My pride over powered my emotions kaya umabot ako sa desisyong mali. It took me long to realize that. Masakit tanggapin na nagkamali ako. Na may nasaktan ako. It's also part of our life. Parte na ng pagkatao ng isang tao ang magkamali para matutong lumaban, maging matatag at wais sa mga desisyon sa buhay. Paano mo nga naman malalaman ang totoong kahulugan ng pagbangon kung hindi ka pa nadadapa?. Syempre. Kahit mahirap. Kailangan kayanin. Dapat lumaban para sa susunod na pagbangon. Nasa tamang daan na tayo.
"Hanggang saan po ba kailangan ang mahabang pasensya?."
"Hanggat may gusto kang abutin at ibalik muli hijo. Kailangan mo talaga ng mahaba-habang pasensya ngayon. Yun lang ang tanging susi mo. Alam mo. Walang tama at mali na desisyon. Mali man sa paningin ng iba ang ginawa mo. Kung tama naman sa'yo. Hind na iyon mahalaga. Ang naging pagkukulang mo lang, ay ang iwan sila ng walang paalam. Hindi iyon kailanman naging mali. Nagkulang ka lang. At sa panahon na natanto mo na ang lahat. Kailangan at dapat mo na rin iyon punan.."
Hindi ko alam kung bakit napakaswerte ko sa pamilya ng napangasawa ko at sa kanya. Yung pananaw ko sa lahat. Nag-iiba sa tuwing sila na ang nakakausap ko. Para bang marami silang tinatago sa baul na higit pa sa ginto ang halaga. Masyadong malalim ang pagakakaintindi nila sa takbo ng buhay. Para silang libro na kahit alam mo na ang title. Hinding hindi mo pa rin mababasa ang totoong laman nito.
I should try their advice. No. I will do their advice. Against all odds. I will!.
Pagkabalik nila. Sinalubong ko sila. Pumunta pa pala silang naggrocery. "Ako na dyan Mahal.." sinalubong ko sya to carry what she carries on her hands.
"Ako na, Jaden." She said. Hindi galit. Hindi rin tunog maiinis. It's her normal voice. Sweet but firm.
Sign of improvement.
"Hinde. Ako na.." giit ko pa rin. Kinuha ko ang buhat buhat nya. Natigilan sya bahagya. And it makes my heart flutter for that. Yung ngiti ko rin. Abot tainga bigla. Papasok na sana ako ng makita si Knoa. Buhat din ang maliit na paper bag na may laman na goods. "Ako na dyan anak.." kako kahit karga pa ang kinuhang bag kanina kay Bamby.
"No worries. I can now handle this." Napahiya ako sa totoo lang. Para akong pinukpok ng malaking bato sa ulo dahilan para matigilan ako. Pinagmukha talaga sakin ng anak ko na malaki na sya at hindi ko man lang iyon nabigyan ng pansin, noon.
"Ganyan na talaga sya. Hayaan mo nalang." There she said this. Gusto kong tumalon sa tuwa dahil atleast may improvement na kami ng asawa ko. Improvement nga ba?. O guni-guni ko lang ito. But I manifest. Na ganun na nga ito. Pero hindi ko magawang hayaan nalang na lumaking ganun si Knoa. Hindi na ako papayag sa parang iyon.
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone