Chapter 2: Chapter One
Patuloy lang siya sa pag-hum ng paborito niyang kanta na "Mundo" habang naghahanap siya ng libro. Naiinis siya dahil wala siyang mahanap na libro na naaayon sa kanyang panlasa.
She saw an interesting title on the upper bookshelf but it was too high for her. Pumunta siya sa reception at nagtanong kung pwede bang may kumuha ng librong gusto niyang kunin sa itaas.
"Oh, but the student librarian said something came up kaya lumabas siya. And I don't think I should get it for you." Ani ng matandamg librarian na nakataas pa ang kilay.
Sanay na siya sa akto nito kaya't nagkibit-balikat na lamang siya at naghanap pa ng ibang libro pupukaw sa kanyang mga mata ngunit nabigo siya.
"I thought they were pulling out these books last week. Bakit nandito pa din?" She asked herself as she put back to shelves the books she borrowed last week.
Bumalik siya sa shelf kung saan gusto niyang makuha ang nakita niyang libro. She sighed as her limit times up and her hand went to reach the book.
She really loves books. Walang kung ano man sa utak niya kundi puro libro lamang. Libro. Libro.
She was so close to reach it but someone's hand appeared and got the book. Tinignan niya kung sino ito at napag-alamang 'yung student librarian pala.
"Here." Anito at binigay sa kanya ang libro na tinanggap naman niya. She awkwardly smiled and almost say thanks to him but she's in awe as she saw his face.
'I think I saw him before... oh well, yeah, ofcourse becuase he's the student librarian. But I didn't knew he was this handsome!' She bit her tongue and walk past to him.
'You gotta pull yourself, okay?! Don't let him notice that you're feeling bothered to his looks!' Anito sa kanyang sarili at pumuntang reception.
Kahit lagi siyang nasa library at binabalik ang libro sa tamang araw at oras ay pinaalalahanan pa rin siya ng masungit na librarian.
Tumango lang siya at lumabas. She felt something vibrated in her pocket and it was her phone.
From: Vissi
Vissi! I know you're going to spend your vacant time to read books again but please! Let's have lunch together later. I have a lots of chismis. Luv'ya!
Napailing nalang siya at hindi na nagreply. Pumunta siya sa canteen at doon na lamang nagbasa, para hintayin na rin ang kaibigan niya.
Tahimik pa naman sa canteen dahil hindi pa lunch. Nasaktuhang wala siyang klase before lunch kaya't excited siyang humiram ng bagong libro sa library pero mukhang hindi siya makapagbabasa ng matino mamaya.
"Nostalgia..." basa niya sa title ng librong kahihiram niya lang.
Bigla siyang nakaramdam ng hilo dahil parang may naalala siya. "Huh?" Naibulong niya nang maalala na pamilyar sa kanya ang librong iyon.
Ipinilig niya ang ulo at sinimulang basahin ang libro. Ngunit napalingon siya sa left side ng page kung saan nandoon ang disclaimer at copyright ng libro.
A.M 160913
"What?" Aniya dahil hindi niya naintindihan ang mga numero. Sigurado siyang ang initials na A.M ay ang may akda ng libro na ito ngunit wala siyang ideya kung ano ang mga numerong iyon.
Hindi na niya pinansin 'yon at binasa ang panimula ng libro. Naguguluhan talaga siya dahil pakiramdam niya ay pamilyar talaga sa kanya ang bawat nilalaman ng librong kahihiram niya lang.
Hanggang sa makarating siya sa pang-limang kabanata.
"... you know what?! I don't really get you ever since you broke up with me. At talagang through chat pa? You know me na hindi ako nagbubunganga at nagtatanim ng sama ng loob but you can't keep this shit as a secret for long! I am really curious why did you just fucking break up with me because we didn't even have a fight or misunderstanding ever since we've been dating before. Then after two months... Ha! What the hell, Glenn? What happened?!"
He didn't answer me. He just stared at me and I am really holding myself back to not to slap him.
"What?!" I laughed sarcastically at inis na tinignan siya sa mata. "We're not having a staring contest here. Answer my questions and explain everything to me!"
"I don't have to."
"What?!"
"I don't have to explain because I let you go." Aniya at malumanay na tinignan ako sa aking mga mata. "Don't you remember the one stanza poem I wrote for you? You were the woman that I failed to take as my own."
Napatanga nalang ako habang hinihintay siyang magsalita pa. Nang magsalita siya ay mas nagpakita siya ng emosyon kaysa kanina. I gulped really hard as he murmured a cuss.
"I don't need to explain my side to you because I am the one who hurt you. I am not worth it and please...
... forget about me."
Anastacia.
"Changgala! Libro pa din hanggang sa canteen?! Pagkain lang ang pwede dito! Nakakain ba 'yang libro, ha?!" Naisara ko bigla ang librong binabasa ko dahil sa gulat.
"What the heck, Yumi." I groaned because it's just her.
"What?" Natatawang sabi nito. "Para kang nabunutan ng tinik nang makita moko. Were you expecting someone else?"
I frowned and put the book inside my bag. "Nope. Nasa loob kasi ako ng libro tapos bigla kang magsasabi ng ganon sa harap ko at ang lakas pa. Nagulat lang ako."
Mukhang naniwala naman siya kaya't nag-peace sign ito sa 'kin at nagpaalam na mag-oorder lang siya ng pagkain namin at libre naman daw niya.
Ang totoo niyan ay masyado akong nadala ng emosyon ko sa libro. Pakiramdam ko parang ako 'yung bidang babae at nagulat lang ako dahil akala ko 'yung ex nung babae ang nasa harap ko.
It's really familiar. I hold my chest as I felt an unfamiliar feeling yet my brain telling me that it wasn't.
Hindi naman siguro dahil 'to sa kakakape ko diba?
Ipinagsawalang bahala ko nalang ito dahil dumating na si Yumi dala-dala ang pagkain namin. She really knows me dahil nag-order lang siya ng ham and cheese sandwich and iced coffee for me.
"Thanks." Sabi ko at humigop sa iced coffee ko.
Inirapan niya ako. "Mukhang kape ka talaga. Buti hindi ka nagpapalpitate ano?"
Umiling ako at humigop bago ako nagsalita. "Nope. Never ko pang naranasan na magpalpitate kahit nakaka-anim o pitong tasa ako ng coffee sa isang araw."
Napangiwi nalang siya at kumain ng lunch niyang chiken curry. Napailing nalang ako dahil nag-order pa siya ng extra rice.
Napatulala ako sa mga kapwa kong estudyante na nakapila para bumili. Hindi ko namalayan na sa sobrang lutang ko, nagkukwento na pala si Yumi.
"Huh?" Sabi ko kaya binatukan niya ako.
"Ang ganda mo talaga kausap minsan, ano? Minsan wala kang sense kausap. Tapos ngayon, lutang ka naman. Sino bang iniisip mo, ha?"
Kumunot ang noo ko. "Sino?"
"O baket? Pwet mong may raket?! Malamang lalaki 'yang iniisip mo. Sus! Alam ko na, Ana. Hindi ka na nagsasabi sa 'kin ha. May boyfriend ka na siguro?!"
I rolled my eyes. "Yeah, in fiction unfortunately."
Binatukan niya ulit ako kaya inis ko siyang pinandilatan. Dinilaan niya lang ako at tinuloy ang paglamon niya. Hinayaan ko lang siya. Tatanungin ko nalang siya mamaya kung ano yung kwento niya.
Tumingin lang ako sa labas ng bintana as I sip my iced coffee when a hand appeared in front of my face.
Wait, I am scared to admit that this scene really happened earlier. Tinignan ko kung kaninong kamay 'yon at nanlaki ang mata ko.
It's the student librarian guy!
"Oh my gosh..." Narinig kong bulong ni Yumi kaya sinipa ko siya sa paa.
"Aray!" Daing niya pero di ko siya pinansin.
"Uhm... what do you want?" Alanganing tanong ko. Hindi ko maiwasang mapatingin sa mukha niya lalo na sa kanyang mata na para bang hinihigop ako nito. Napansin kong sa iba nakatingin ang mata niya kaya napatingin ako sa kamay niyang nakalahad pa rin.
"Your I.D. You lost it." Crap! Napatingin naman ako sa uniform ko at totoo nga! Lace nalang pala ang nakasuot sakin at natanggal ang kabitan ng I.D ko!
"T-thanks." Sabi ko at kinuha ang I.D ko. Tumango lang siya at nakapamulsang lumabas sa canteen.
Napasigaw naman ako sa hampas ni Yumi. "Omg, girl! You know him pala?!"
Tumaas ang kilay ko. "Ah... yeah? He's the student librarian?"
Sumimangot naman ito. "Ofcourse. You're a book freak. I guess you just happened to know him because he's the student librarian." Aniya.
"Bakit ba?" Tanong ko.
"Siya lang naman ang sikat dito sa campus. The one and only Genre Ignacio! Ang book freak like you but a genius student!"
"Sorry for not meeting your expectations. Just because I love books that doesn't mean na matalino na ako. I know I am just an average girl and you're saying na he's just like me but a genius one."
"Yes! Nadali mo! I heard running for cum laude ata siya."
Napatingin akong muli sa bintana. Muli kong naramdaman 'yung naramdaman ko kanina habang nagbabasa ako ng libro. Why I am feeling like this?
Genre, huh? Don't know why but it feels nostalgic hearing that name.
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone