Angeline's Pov
"Kung titigan mo lang yung baso hanggang mabasag sabihin mo na. Ihahagis ko nalang para matapos na."
Napabalik ako sa realidad nang marinig kong muli ang pamilyar na boses sa akin.
I glanced at him for a while and there, I saw him looking at me intently. Tila ba inip na inip na ito sa paghihintay sa anumang sasabihin ko.
Sampung minuto na rin kasi mula nang magkaharap kami pero eto, nakanganga pa rin ako.
I sighed. Self naman kasi ano bang katangahan ang pumasok sa isip mo at bigla-bigla ka nalang sumusugod sa condo niya nang wala ka namang bala?
"Angeline, c'mon. Tatanga lang ba tayo dito? You're wasting my time. May event pa ako sa Shangri-La mamayang alas syete. Make it fast!" muling untag nito sa akin at sandaling sinilip ang cellphone niya upang tingnan kung anong oras na.
He really changed.
Kung dati ay mahaba ang pasensya niya sa kung anuman ang ginagawa ko ngayon ay tila ba sa lahat ng bagay ay wala na siyang ganang maghintay nang matagal.
Sabagay, Sino ba namang hindi maiirita kakahintay kung kaharap mo mismo ngayon ang taong pinakahinintay mo nang matagal?
Ang pathetic lang ng buhay.
"Sandali, pwede? Nag-iisip pa ako. Bakit ba napakamainipin mo na?" nang makabawi na ako sa pagsusungit niya ay bumwelta naman ako.
Hindi niya ba napapansin na kinakabahan ako?
"People change. Wala na akong mahabang oras ngayon para maghintay sa wala." he plainly said at lumingon sa full-glass window kung saan tanaw ang nagtataasang building ng Makati.
I know he changed. I made him changed. If it's not because of me years ago, this man would be the same happy Erik Santos that I met 10 years ago.
E kaso hindi.
Ako ang dahilan kung bakit siya nagkaganito.
"Hindi ko pa kasi alam ang sasabihin ko sayo kaya nag-iisip ako."
"E di sana hindi ka muna pumunta dito kung hindi ka naman handa. Importante ba 'to? I don't have all the time in this world."
Oo, Erik. Sobrang importante dahil dito nakasalalay ang future ko.
Napabuntong-hininga na lang ako dahil sa naisip ko. Nababaliw na nga yata ako, Lord. Bigla na lang akong nagising isang araw na ito na ito ang gusto ko.
"Kumusta ka na?"
Pagkasabi ko noon, he bursted out laughing. Isang tawa na alam mong hindi naman totoo.
"Pumunta ka dito sa condo ko ng alas tres ng hapon pagkatapos ng taping mo para lang kumustahin ako?"
Napayuko naman ako at madiing napapikit. Pucha, bakit ko sinabi yun? Para akong tanga!
"I'm fine if that's what you really wanted to know. Ganito pa rin ako, I'm doing good. Sana'y tinanong mo na lang ako kahapon. Magkasama naman tayo sa event." Erik said and sipped a juice from his glass.
Napatitig ako sandali.
Bakit ang sexy niya kahit ganyan lang ang ginagawa niya? I miss him, I miss the touch of him.
I unconsciously bit my lip. Lord, pasensya na pero wala pa naman ay nagkakasala na ako.
Nang napansin ni Erik ang pagtitig ko sa kanya ay tinitigan niya rin ako na para bang pinipigilan niya ang sarili niya. There is something in his eyes na hindi ko mabasa kung ano. Tila ba pinaghalong pagkasabik, lungkot, at sama ng loob.
I broke the eye contact. I need to focus for awhile. There's no turning back.
"How could I? Palagi na lang maraming nakabantay sa mga kilos natin. Nakakahiya naman sayo kung maissue ka na naman sa akin. You're a good man, remember?"
"Exes could still talk. Kaya nga nating magpanggap na ayos lang tayo sa harap ng marami eh. Wala naman sigurong masama kung kukumustahin natin ang isa't-isa. Good friends nga tayo dahil mas pinili natin ang friendship diba?" he stated in a cool yet sarcastic manner.
"How I wish it was that easy, Erik. Akala mo ba madali lang din sa aking magpanggap na parang wala lang?" may halos inis na sabi ko.
It's been a long time since we talked this way. E di lumabas din ang totoo. Ang tunay na dahilan kung bakit siya nagkaganito.
Pero totoo naman, palaging sa harap ng maraming tao ay masaya kami, but in truth we're not.
Yes, we're exes.
We're exes who have an unresolved past.
He let out a very sarcastic laugh kung saan mababakas mo ang pait sa kanyang damdamin. "Ikaw ang may gusto na itago 'to, Angeline. Ikaw lang naman ang nahihiyang aminin sa iba na naging tayo."
"That's not true. Ni minsan hindi kita ikinahiya." mabigat sa pusong tugon ko.
God knows it's true. Never kong ikinahiya ang nakaraan naming dalawa. But what else can I do? We live in a very judgemental world kung saan kailangan naming magpanggap palagi para maging okay lang at walang kahit anumang nangyayari upang hindi kami pagpyestahan. People, all of them are bound to judge you sa isang pagkakamali lamang. Ganoon ang mundo namin ni Erik.
Bumuntong-hininga lang si Rodric at muling tumingin sa malayo. Maya-maya ay tumayo na.
"Tigilan na natin 'to. Ayaw ko makipag-away sa iyo.
"Pero sandali-" he cutted me off.
"So, is that what you really wanted to hear? Wala na bang iba? Kung wala na ihahatid na kita sa baba to get your car. Hindi na kita maihahatid sa bahay mo because Kaily is waiting-"
Nang marinig ko ang sinabi niya ay inalis ko na ang lahat ng pag-aalinlangan sa puso ko.
It's now or never.
Gagawin ko na 'to.
I stood up and finally declared my crazy intent.
My crazy intent.
"Anakan mo ako."
"Ano?!"
Gusto kong matawa sa naging reaksyon ng ex-boyfriend ko. Shock was all written all over Rodric's face.
Tila ba iniisip nito na napakabullsh*t ng sinabi ko kani-kanina lang. Well, it really is but I'm serious.
Ito ang gusto kong mangyari.
"Anakan mo ako, Erik. Give me a child."
"Tang*na" mapait itong tumawa at napahawak sa sentido, "Anong pinagsasabi mo?"
Kaunti nalang ay bibigay na ang tuhod ko, kaya muli akong umupo sa sofa.
"Gusto ko ng anak. I-i want to have a child with you."
"Sh*t." mahinang bulong ni Erik at napatingin sa malayo. "Nagbibiro ka yata."
"I'm afraid that I'm not. Seryoso ako Erik. Gusto kong magkaanak tayo. I want to have a child na ikaw ang ama."
I'm too desperate. Para akong nanlilimos ng atensyon niya. Alam ko ring mali pero ito na lang ang naisip kong paraan.
Paraan para papaano makasama ko ulit siya.
"Bakit ako?--- Urgh sh*t no, no. Bakit gusto mong magkaanak tayo?" hindi ko alam kong nag-asume lang ako o talagang kusang lumambot ang ekspresyon ng mukha ni Erik na kanina ay parang mababasag na yelo. "Were done, Angeline. You cutted us of. Bakit bigla biglang ngayon nandito ka nanaman sa buhay ko?"
He's really different when he's talking about us and that made me love him years ago.
Tanga na kung tanga but I want to see him talk about us again. Kahit sa mga nakaw na pagkakataon lang.
"Gusto ko lang ng anak." I simply said na para bang wala lang sa akin ang lahat.
But that's a lie. I really do have a reason pero hindi ko naman pwedeng sabihin sa kanya. Wala namang magiging pagbabago kung sasabihin ko pa.
He's not mine already. Alam ko yun at wala akong ibang intensyon pa.
"Angeline, may girlfriend ako!" he exclaimed a helpless voice.
There, speaking of the reason. I secretly rolled my eyes. Nag-eexist nga pala ang babaeng yun.
Erik is already with someone else.
He seems at peace with the person who saved him from sadness and yet here am I once again begging for him.
Pathetic me, kahit ako ay hindi ko alam kung bakit ko ginagawa 'to pero wala akong intensyon na sirain ang relasyon nila.
Kahit na kung titingnan mo man kahit saang anggulo ay makiki-agaw at makikihati ako. Kahit na saang anggulo tingnan, makasalanan ako.
Pero sino bang may pake sa pagiging makasalanan kung gusto mo lang naman ng panandaliang kasiyahan?
Before, I'm a fool because I let him go.
Now, I'm a fool because I'm luring him back kahit nakausad na siya.
Napakasama kong tao.
"Anong pake ko e ako naman ang nauna sayo?" pabulong kong usal maya-maya.
"Anong sabi mo?"
I turned to Erik at sinubukang harapin siya ng may matapang na puso.
"I don't care. Wala akong pake kung may girlfriend ka. I don't even want you back, just give me a child, Erik. That's all I want."
Napailing.
"That's all you want? E paano naman ako? Hindi mo ba ako tatanungin kong anong gusto ko?" mapait na sabi niya, "Ang hirap sayo palagi na lang ikaw. Palagi na lang kung ano ang gusto mo."
Kahit hindi ko naman tanungin ay alam ko na kung ano ang gusto niya.
Katahimikan.
Yung buhay na wala ako sa paligid niya.
Pero ayaw kong marinig ang mga bagay na yun ngayon. Alam kong masasaktan ko nanaman siyang muli sa huli pero susubukan kong gawin ito nang walang kahit anong sakit na naidudulot sa kanya.
Kung posible man.
"Pwede bang tsaka na natin pag-usapan yung gusto mo? Just tell me first kung payag ka o hindi."
"You're crazy."
"I am."
Nababaliw. Oo, nababaliw na nga yata ako. Gaano ba kahirap sabihin na gusto mong bumalik na lang siya at maging akin na lang siya ulit?
I just want him. All for me, ayaw ko nang may ibang babae sa buhay niya. Gusto ko na ako lang that's why I'm being desperate.
"And what if I don't? Anong gagawin mo? Angeline, kung sa tingin mo laro lang 'tong gusto mo dyan ka nagkakamali. Tapos na akong makipaglaro sayo. Kapag ginawa natin to may malaking kapalit. Hindi ka ba nag-iisip?"
"Alam ko kung ano ang gusto kong mangyari, Erik. Hindi ako ganoon ka-immature gaya ng iniisip mo."
Ilang beses ko din itong pinag-isipan. Hindi kagaya dati, lahat ng desisyon ko ay pinaplano ko na. Ito ang isang desisyon na alam kong mali pero nais kong ituloy.
Kahit na pagkakamali ito sa mata ng Diyos at tao ay nais ko paring subukan.
"So paano nga kung ayaw ko? Ayos lang ba?" he repeated.
I rolled my eyes. Ayaw niya? Okay, ano bang inexpect mo Angge? Sino bang namang tangang ex ang papayag na magkaanak sa babaeng dating nang-iwan sa kanya na ngayon ay babalik-balik na akala mo e nanghihingi lang ng sperm sa bote para palakihin at gawing pet.
Okay.
"Edi hindi. I'll find somebody else who would help me. Anak lang naman ang gusto ko, Erik---"
"F*CK NO!" matalim niya akong tinitigan at kulang nalang hablutin niya. "Subukan mo lang, Angeline! Hindi ko alam kong anong magagawa ko sa lalaki mo."
I frowned, why is he overreacting? That's just a lie ayaw ko sanang matalo sa usapan but there he is. He's fuming mad.
"Relax." tanging nasabi ko dahil sa pagkabigla.
Tila ba nagulat din siya sa inasal niya kaya napabuntong hininga siya at sumandal sa sofa.
He look at me with so much despair in his eyes, "Bakit mo ginagawa sa akin 'to, Ge? Hindi pa ba sapat yung mga nangyari noon? Iniwan mo na ako, bakit bumabalik ka pa?"
"I'm sorry, Pogs."
Yan lang ang tanging nasabi ko. I felt guilty. I already destroyed him once. Bakit nga ba nais ko pang ulitin sa pangalawang pagkakataon?
But then, deep in my heart this is what I want.
I want to be with him for a while.
Wala naman akong hiling na iba kundi ang makasama lang siya sa mga kaunting sandali.
Kahit sa mga huling sandali pwede pa. Dahil kong hindi ko gagawin 'to ngayon ay wala na akong pag-asa pa.
I may be selfish but that's how much I love him.
I still love him a lot but that's a thing that I could never tell him again.
Masaya na siya. Saglit na saya lang naman sa piling niya ang gusto ko. Hindi naman siguro ito magtatagal kaya hindi naman siya masasaktan dahil wala na siyang natitirang pagmamahal sa akin.
Hate.
Baka ito nalang ang tanging natitira para sa akin sa puso niya.
"Alam mo naman na pangarap ko 'to noon para sa ating dalawa diba? A family. Sayo, tayo. Pangarap kong bumuo ng pamilya kasama mo."
I know. Kaya nga ito ang naisip kong paraan para makasama siya.
I'll give him what he wanted kahit na huli na.
"Yes. But don't worry, I don't intend to ruin you and Kaily. Mananahimik lang ako pangako."
He smirked, "As if that can be helped."
"Pipilitin ko. Susubukan ko. Wala akong balak paghiwalayin kayo. You could still be with her. After nito you could be happy with her. Wala akong habol---"
"Whatever."
Tumayo na siya sa kinauupuan niya. Buong akala ko ay tapos na ang diskusyon namin at natalo ako pero unti-unti siyang lumapit sa akin.
Naaamoy ko na ang pabango niya na walang pinagbago. It's still the same scent na kinabaliwan ko noon. Bakit nga naman hindi e ako ang unang nagbigay ng pabango na iyon sa kanya?
Para akong nakuryente nang sinimulan niya nang haplusin ang pisngi ko. He leaned even more at doon unti-unti nang naglalapit ang mga katawan namin.
This foreign feeling, I missed him.
"Papayag ako pero tatandaan mo na ako at ako lang ang pwedeng maging parte ng buhay mo mula ngayon, Angeline. I'll be the only one to touch you. Ako ang masusunod sa relasyon na 'to at wala nang iba. Gagawin mo lang ang mga sasabihin ko. Naiintindihan mo?"
"Y-yes Pogs." wala sa sarili akong tumango.
Hindi ko namalayan na he's already on top of me habang ako ay parang napako na sa pagkakasandal sa sofa.
I saw him smiled in a lustful manner. Umpisa pa lang ay naiinitan na ako. Seconds later, I already found myself whispering his name nang sinimulan niya nang halikan ang gilid ng tenga ko pababa sa leeg ko. I reached for the back of his head to find support.
Ramdam ko ang unti-unti niyang pag-angat sa laylayan ng length na green summer dress suot ko.
Ngunit bago pa ako mawala nang tuluyan sa katinuan ay muli siyang nagsalita.
"Good. Wala akong tiwala na magiging masunurin ka dahil umpisa pa lang naman ay pasaway ka na pero I'll give it a shot, Angeline. Once we started this, you can't run away from me again, Love. I'll never let you. So, this is a deal?"
Slowly, he reached for my back to unclasp something.
Kasunod na nito ay ang pagbaba ng mga strap ng dress na suot ko sa aking mga braso.
There, I realized that it already started.
There's no way out.
I let out a heavy moan before answering.
"Deal."
Just a word but already enough for this man. Wala pang isang segundo ay mabilis niya na akong hinalikan.
Claiming my lips as if he missed me like hell. Sealing our crappy deal by screaming each other's names once again just like how we did before.
It already started.
I'm now in a secret affair with my ex.
— New chapter is coming soon — Write a review