Vegas ' s
"ไปไหนเวกัส"
เสียงทักทายที่คุ้นหูดังขึ้นในขณะที่ผมกำลังจะเดินไปยังโรงรถเหมือนทุกครั้ง และถ้าให้เดาถ้าผมหันไปมันต้องรั้งผมไม่ให้ไปแน่ ๆ ขาทั้งสองข้างจึงรีบสาวเท้าเดินไปที่รถทันทีแต่ยังไม่ทันจะได้ไปถึงรถมือขวาคนสนิทอย่าง ยูโร ก็มาขัดซะก่อน
"ยูโรหลบ"
"ไม่ได้ครับ คุณเวนิสสั่งไม่ให้คุณเวกัสออกไปข้างนอก"
ผมชักสีหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะหันหลังไปหาไอ้พี่ชายฝาแฝดที่มันกำลังเช็ดแว่นอย่างสบายใจไม่สนใจผมที่หันหน้ามองมันสักนิด ดูก็รู้ว่ามันต้องการยียวนกวนประสาทผมชัด ๆ
"เวนิส กูจะไปแข่งรถ" ไม่ใช่ว่าผมกลัวมันหรอกนะแต่เพราะมันกำลังจะขึ้นเป็นเจ้าเมืองฝั่งเหนือและเป็นคนที่มีอำนาจที่สุดในบ้านตอนนี้ต่างหาก
"ป๊าสั่งไม่ให้มึงแข่งรถอีก จำไม่ได้หรอ" มันยังคงจดจ่ออยู่กับการเช็ดแว่นไม่ได้เงยหน้ามาสนใจผมที่ทำหน้าหงุดหงิดสักนิด อยากจะเดินไปดึงแว่นมันมาเหยียบสักที ถ้าไม่ติดว่ามันต่อสู้เก่งกว่าผมอะนะ ผมทำไปแล้ว
"ป๊าไปต่างประเทศ 2 อาทิตย์กว่าจะกลับ ให้กูไปเถอะนะ กูไม่ได้ไปสนาม 3 เดือนแล้วนะ"
ผมพูดเสียงอ่อนหวังให้มันสงสารแต่ไอ้คนอย่างเวนิสที่ใจเย็นกับทุกคนบนโลกยกเว้นพี่น้องตัวเองอะหรอ
"ไม่ กลับเข้าบ้านได้แล้ว" ว่าแล้วไง มันหยิบแว่นที่เช็ดเรียบร้อยแล้วขึ้นมาใส่ก่อนจะพยักพเยิดหน้าให้ผมเข้าบ้าน ซึ่งถามว่าคนอย่างผมจะยอมหรอ ไม่มีทางรู้จักเวกัสน้อยไปแล้วพี่ชาย ผมอาศัยจังหวะที่มันหันหลังผลักไอ้ยูโรออกแล้วเตรียมจะขึ้นรถทันที แต่พอขึ้นรถแล้วเตรียมสตาร์ทรถออกไปเท่านั้นแหละ เงยหน้ามาอีกทีบอดี้การ์ดในชุดสูทก็เล็งปืนมาที่รถผมกันหมด ย้ำว่าเล็งที่รถไม่ได้เล็งผม มันรู้ว่าผมรักรถมาก มันจะใช้ไม้นี้เลยหรอ
ได้เลยเวนิสกูจะจำเอาไว้
ผมลดกระจกลงก่อนจะชะโงกหัวออกไปมองมันที่ยืนอยู่หน้ารถ
"แค่ไปขับรถเล่นก็ได้ สัญญาว่าจะไม่ไปสนาม" ผมพูดต่อรองกับมันและก็ได้รับการถอนหายใจตอบกลับมา
"ถ้ามึงปิด GPS ที่สร้อย หรือถ้ากูให้ยูโรมันตรวจสอบแล้วว่ามึงไปสนามกูจะให้บอดี้การ์ดยิงลูกรักมึงคันอื่น ๆ ที่เหลือโอเคไหม"
ไอ้เหี้ยมันจะโหดเกินไปแล้วนะ มันพูดด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมกับจ้องมองผมด้วยความกดดัน ใครบอกว่าไอ้เวนิสมันเป็นพ่อพระมาต่อยกับผมกลางสี่แยกมา ตั้งแต่อยู่กับมันในท้องแม่จนถึงวินาทีประชันหน้ามันตอนนี้ผมไม่เคยเห็นมันร่างเทวดาสักครั้ง ปีศาจล้วนๆไ ม่มีเทวดาผสมเลยแหละคนอย่างมัน
"ว่าไง" กดดันกูไปอีก
"เออก็ได้" สุดท้ายผมก็ต้องจำยอมมันแต่โดยดี รู้แบบนี้ตอนอยู่ในท้องแม่ไม่น่าถีบมันออกมาก่อนเลย ถ้ารู้ว่าเกิดคนแรกจะได้เป็นเจ้าเมืองและมีอำนาจขนาดนี้ เวนิสมันหันไปพยักหน้าบอกบอดี้การ์ดทุกคนให้ถอยรวมทั้งมันด้วย ผมจึงรีบปิดกระจกแล้วขับรถออกไปทันทีเดี๋ยวมันเปลี่ยนใจ
หลังจากขับรถออกมาผมก็ขับรถชมวิวไปเรื่อย ๆ พื้นที่วิวโดยรอบก็ไม่แตกต่างอะไรมากนัก เมืองยังคงอุดมสมบูรณ์ เงียบสงบเหมือนเดิมป๊าผมเขาทำไว้ดีจริงๆ แหละ ต่อไปก็เป็นหน้าที่ของไอ้เวนิสที่จะสานต่อแล้ว เพราะตามลำดับเวนิสมันต้องเป็นผู้สืบทอดเจ้าเมืองฝั่งเหนือ เพราะอากงกับอาม่าแบ่งเอาไว้ ให้ลูกชายคนโตที่เกิดจากลูกชายคนโตของอากงเป็นคนดูแลเมืองหลวง นั่นก็คือเฮียติน ลูกชายของแปะธินทร์ แต่เฮียตินประสบอุบัติเหตุเดินไม่ได้ ลูกชายคนรองอย่างเฮียเตชินทร์จึงรับหน้าที่สานต่อแทน รองลงมาคือลูกชายที่เกิดจากลูกชายคนรองอย่างแปะธารผู้ดูแลเมืองฝั่งใต้ ซึ่งตอนนี้แปะก็วางมือไปแล้วยกให้ลูกชายเพียงคนเดียวอย่างเฮียทาวน์เป็นคนดูแลแทน ต่อมาก็เป็นลูกชายคนเล็กของอากง เพราะป๊าผมค่อนข้างที่จะเป็นลูกรักของอากงกับอาม่าที่สุดก็เลยได้ดูแลสองฝั่งคือเมืองฝั่งตะวันตกและเมืองฝั่งเหนือ ซึ่งเมืองฝั่งตะวันตกตอนนี้พี่คนโตของผมอย่างเฮียโรมเป็นคนดูแลอยู่ ส่วนฝั่งเหนืออีกไม่นานไอ้เวนิสก็จะขึ้นรับตำแหน่งแทน ส่วนป๊าผมก็คอยเทียวไปเทียวมาแล้วแต่อารมณ์ป๊า ส่วนผมก็ไม่ต้องทำอะไรใช้ชีวิตสบาย ๆ เที่ยวไปวัน ๆ ไม่ต้องสนใจใคร ไม่ต้องแบกรับหน้าที่มากนัก ซึ่งผมชอบแบบนี้นะมันเป็นอิสระดี ผมก็ได้แต่หวังว่าในอนาคตทั้งเฮียโรมและไอ้เวนิสมันจะไม่เป็นอะไร เพราะผมไม่อยากที่จะเป็นเจ้าเมือง ไม่คิดอยากจะเป็นเลยสักนิด
Rrrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเรียกสติผมที่กำลังจดจ่ออยู่กับเส้นทางผมเห็นว่าเป็นยูโรบอดี้การ์ดของตัวเองก็ได้แต่ถอนหายใจ ผมว่าผมก็ไม่ได้ไปสนามแข่งนะ มันจะโทรมาทำไม
"มีอะไร"
(คุณเวกัสครับ พิกัดคุณนทีหายไปครับ)
"มึงว่าไงนะ!"
ผมแทบจะเบรกรถทันทีที่มันบอกว่านทีคู่นอนคนโปรดของผมกำลังอาจจะตกอยู่ในอันตรายเพราะพิกัดที่ติดกับแหวนของนทีหายไป
"คุณเวกัสให้ผมเช็กพิกัดคุณนทีตลอด แต่ตอนนี้มันหายไปแล้วครับ" ผมจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดก่อนจะหักพวงมาลัยเปลี่ยนทิศทางไปยังโรงแรมที่นทีพักทันที
"ตรวจสอบให้พร้อม ส่งคนมาให้กูด้วย"
(รับทราบครับ)
สิ้นเสียงยูโรผมก็กดวางสายทันทีพยายามขับรถให้เร็วที่สุดเหมือนกับอยู่ในสนาม ถึงแม้จะโดนไอ้เวนิสด่าทีหลังก็ตาม แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ต้องมากลัวพี่ด่า นทีกำลังตกอยู่ในอันตรายผมต้องรีบไปช่วยเขาก่อน ผมขับรถด้วยความรวดเร็วไม่ถึงยี่สิบนาทีผมก็มาถึงโรงแรมที่เขาพักทันที ผมรีบจอดรถแล้ววิ่งไปยังห้องของเขา พนักงานต้อนรับและคนด้านล่างก้มหน้าแล้วทักทายผม ถึงจะกล่าวทักทายว่าคุณเวนิสสวัสดีครับก็เถอะ แต่ผมไม่มีเวลามาแก้ว่าผมคือเวนิสหรือเวกัสแล้ว
ผมกดลิฟต์ขึ้นมาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าร่างของนทีในชุดผ้าคลุมอาบน้ำกำลังนอนสลบอยู่หน้าประตู ผมวิ่งไปพยุงร่างนั้นขึ้นมาด้วยความร้อนรน
"นที นที ฟื้นสิเกิดอะไรขึ้น" ผมเขย่าตัวเขาเล็กน้อย นทีลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนจะเอาแต่ปล่อยโฮไม่พูดอะไรแล้วกอดผมแน่น ผมจึงค่อยๆ พยุงตัวเขาเข้าห้อง พาร่างเล็กไปนั่งที่เตียงนอนแล้วโทรไปบอกไอ้ยูโรว่าไม่ต้องให้คนมาแล้วผมเจอตัวนทีแล้ว จากนั้นก็หันไปกอดแล้วลูบหัวคนในอ้อมกอดอย่างปลอบโยน ผมรู้ว่าเขาคงอาจจะเจอเรื่องร้ายแรงมาแต่ถ้าเขายังไม่พร้อมที่จะเล่า ผมก็จะไม่ถามเขา รอเขาพร้อมก่อนก็ได้
"ไม่เป็นไรนะผมอยู่นี่แล้วนที" ผมกอดเขาแน่น แปลกทั้งที่ผมคิดว่าผมรักเขาและผมเป็นอัลฟ่าผมควรจะได้กลิ่นฟีโรโมนของเขาแต่ผมไม่เคยได้กลิ่นประจำตัวของเขาเลย แต่เขาเคยบอกว่าเขาได้กลิ่นฟีโรโมนประจำตัวผมมันเป็นกลิ่นกาแฟ หรือว่าผมกับเขาจะไม่ใช่คู่แห่งโชคชะตากันจริง ๆ แต่ถึงจะไม่ใช่ผมก็ไม่สนใจเรื่องคู่แห่งโชคชะตาบ้านั่นแล้ว
"อย่าทิ้งทีไปนะ ฮึก ฮือ ทีขอร้อง" เขาเอาแต่ขอร้องผมแล้วกระชับกอดผมแน่น ผมจึงกอดเขาแล้วพูดปลอบประโลมว่าผมจะไม่หนีไปไหนเพื่อให้เขาเย็นลง ที่เขาบอกว่าโอเมก้าเป็นเพศที่อ่อนไหวคงจะจริง
แต่ในขณะที่ผมกำลังกอดปลอบเขาอยู่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นผมจึงหันไปดูที่หน้าจอเป็นไอ้เวนิส ให้เดามันก็คงจะโทรมาด่าผมเรื่องขับรถเร็วอีกตามเคยสินะ เอาไว้ค่อยกลับไปให้มันด่าทีเดียวดีกว่า ผมตัดสินใจที่จะไม่รับแล้ววางโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง
"ขอจูบได้ไหม" นทีถามผม ผมพยักหน้าก่อนที่จะก้มลงไปจูบเขาส่วนโทรศัพท์ก็ยังคงดังไม่หยุดและผมก็เลือกที่จะไม่สนใจมัน ผมกับนทีเริ่มที่จะบรรเลงบทรักกันบนเตียง ก่อนที่เขาจะหมดแรงและหลับลง แต่โทรศัพท์ก็ยังงงไม่หยุดสั่นทั้งๆ ที่ผมปิดเสียงมันไปแล้ว ผมถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูคราวนี้เป็นไอ้ยูโร เก่งนะพอผมไม่รับมันก็ใช้ให้มือขวาผมโทรหาผมแทน ไหนๆ แล้วก็รับมันหน่อยละกัน
"ว่าไง มึงนี่ขยันโทรจริงๆนะ จิกกูเป็นไก่เลย"
(คุณเวกัสครับ คุณเวนิสเสียแล้วครับ)
"มึงว่าไงนะ กูไม่ตลกไอ้ยูโร"
(ผมพูดจริงๆ ครับ คุณเวนิสเสียแล้วครับคุณยูโร ผมขอโทษครับ)
ความรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบแตกสลายเป็นแบบนี้ใช่มั้ย ถ้าผมเลือกที่จะรับสายมันตั้งแต่แรก
มันก็อาจจะไม่ตายใช่ไหม
TBC