Chapter 8: พลังที่ซ่อนไว้
เวลานี้ฝีมือของเฟยหลงนั้นไม่ธรรมดา เขามุ่งมั่นและจริงจังกับการฝึกวิชาต่อสู้จนมาถึงขั้นที่สามแล้ว ทุกคนที่ได้ยินความสามารถของเขาถึงกับประหลาดใจอย่างมากว่าทำไมเขาถึงผ่านการฝึกฝนได้รวดเร็วทั้งที่เมื่อก่อนนั้นเขาไม่ได้เรื่องเลยด้วยซ้ำและไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้มาก่อน จนเพื่อนๆในกลุ่มต่างพูดขึ้นว่า
"เมื่อก่อนเขาไม่ได้เรื่องเลยนี่ แต่ทำไมตอนนี้... เขาเอาทักษะมาจากไหนกันนะ?"
หนึ่งในกลุ่มเพื่อนสงสัย "หรือว่าเป็นพรสวรรค์พิเศษกันน่ะ"
" นั่นหน่ะสิ ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าฝีมือของเขาจนเก่งอย่างทุกคนพูดถึงกันจริงๆรึไหม"
เพื่อนๆบางคนที่มีความสงสัยในความสามารถของเฟยหลงต่างก็อยากมาประลองฝีมือกับเขาเพื่อทดสอบฝีมือว่าเขาเก่งจริงอย่างที่ทุกคนพูดถึงกันหรือไม่ แต่ผลปรากฎว่าพวกเขาคิดไม่ผิดเลย เพราะไม่มีใครล้มเอาชนะฝีมือของเฟยหลงได้เลย นั่นเป็นเครื่องพิสูจณ์ได้ว่าฝีมือของเขานั้นก้าวข้ามเพื่อนในรุ่นหมดแล้ว
พรสวรรค์พิเศษที่เฟยหลงได้รับนั้นทำให้เขามีความโดดเด่นมาก แต่ถึงกระนั้นก็ตามเขาก็ไม่เคยมีท่าทีจะแสดงถึงความทะนงตัวแม้แต่น้อย แถมยังสุภาพถ่อมตนจนทำให้เป็นที่รักของบรรดาเพื่อนๆและอาจารย์
จนในเย็นวันหนึ่งขณะที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่นั้น อ้ายเซิน ได้เดินเข้ามาหาเฟยหลงเพราะด้วยความสงสัย
"เฟยหลง ทำไงข้าถึงจะเก่งเหมือนกับเองบ้างว่ะ"
เฟยหลงมองหน้าเขาและยิ้มให้ "เจ้าอยากรู้งั้นหรอ"
"อืม"
"ฝึกฝนให้มากๆสิ พรแสวงก็สำคัญพอๆกับพรสวรรค์นั้นแหละ ข้าไม่สามารถขาดอย่างใดอย่างหนึ่งได้" คำพูดของเฟยหลงช่างน่าประทับใจ อ้ายเซินที่ได้ยินเช่นนั้นรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมา
" สักวันข้าจะเลื่อนขั้นวิชาเหมือนกับเจ้าให้ได้เลย"
เฟยหลงตอบ "ข้าเอาใจช่วยน่ะ"
และหลังกินมื้อเย็นเสร็จเรียบร้อย ศิษย์ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับไปพักผ่อนเพื่อที่จะได้มีแรงในการฝึกฝนวิชาต่อสู้ในวันรุ่งขึ้น
และในตอนดึก เฟยหลงรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เลื่อนขั้นการฝึกไปสู่ขั้นที่สี่ ทำให้เขานอนไม่ค่อยหลับ จึงเดินออกมาหน้าระเบียงแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าเห็นดวงจันทร์ที่ส่องประกายในยามราตรี ทำให้เขาพลางนึกถึงหน้าหญิงสาวที่เขาเคยช่วยชีวิตเอาไว้
"หลิว อี้เฟย ตอนนี้เจ้าเป็นไงบ้างน่ะ"เขาพูดกับตัวเองในใจ นี่เป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้เลยว่าทำไมเขาคิดถึงนางทั้งๆที่รู้จักกันได้ไม่นานเอง หรือว่าเขาจะตกหลุมรักนางไปก่อนหน้านี้แล้ว จริงอยู่ที่ว่าการได้กลับมาอยู่กับตัวเองอย่างเงียบๆ ทำให้เรารู้สึกคิดถึงใครบางคนขึ้นมาทันที
"รอข้าก่อนน่ะ หลิว อี้เฟย" ความคิดถึงที่เฟยหลงมีต่อนางทำให้เขามีแรงบันดาลในการฝึกฝนต่อไป เขาอยากสำเร็จวิชาขั้นสูงสุดให้ได้พร้อมกับเซียนหวัง เพื่อที่จะได้ออกไปล่องยุทธภพที่แสนจะกว้างใหญ่ในใต้หล้าแห่งนี้
------------------------------
เช้ารุ่งสาง ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ
เฟยหลงตื่นขึ้นมาด้วยจิตใจที่เบิกบาน แววตาของเขาเต็มไปด้วยความหวังซึ่งแสดงให้เห็นว่าต่อจากนี้เขาพร้อมที่จะฝึกวิชาขั้นที่4 แล้ว เขาต้องมุ่งมั่นตั้งใจฝึกอย่างเต็มที่ถ้าผ่านวิชาขั้นนี้ก็จะได้ไปฝึกวิชาขั้นสูงสุด เฟยหลงพูดกับตัวเองก่อนเดินไปหาอาจารย์ผู้ฝึกวิชา
" ข้าต้องสำเร็จให้จงได้!"จากนั้นเขาเดินเข้าไปหาอาจารย์ที่]ลานสำนักฝึกวิชาขั้นที่4 เห็นอาจารย์กำลังนั่งสมาธิอยู้ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ผลิใบอย่างงดงาม
เขาเดินเข้าไปคุกเข่าคารวะต่อหน้าท่านอาจารย์หนิง "ข้ามารายงานตัวขอรับ อาจารย์"
อาจารย์ที่ได้ยินเสียงของเขาได้ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆและหันมามองเขา
"เจ้าชื่อเฟยหลงสิน่ะ"
"ขอรับ"
อาจารย์หนิงๆได้พูดกับเขาอีกว่า " การฝึกวิชาขั้นต่อไปนี้ ไม่ใช้อาวุธ ไม่ใช้กำลัง แต่เป็นการใช้สมาธิและสติปัญญา ในทุกๆเจ้าต้องมานั่งสมาธิวันละ 12 ชั่วโมง เป็นเวลา 3 เดือน แต่สำหรับการฝึกทำสมาธิครั้งนี้ ข้าจะกำหนดสถานที่ฝึกให้เจ้าไปเรื่อยๆในแต่ละวันโดยที่ไม่ซ้ำกัน... ทั้งหมดก็มีแค่นี้แหละ เจ้าเข้าใจที่ข้าพูดใช่ไหม?"
"ขอรับอาจารย์ " ฟังดูเหมือนง่ายในการฝึกครั้งนี้ แต่เฟยหลงรู้ดีว่ามันยากมากที่จะผ่านวิชานี้ไปได้ แต่ถึงอย่างไรเขาต้องผ่านมันไปให้ได้
อาจารย์ได้ลุกขึ้นบอกให้เฟยหลงไปนั่งสมาธิใต้ต้นไม้ฝั่งโน้น และเขาได้ทำตามที่อาจารย์บอก เขานั่งลงเริ่มทำสมาธิ หลับตาลงอย่างช้าๆ ส่วนอาจารย์หนิงก็เดินวนรอบๆเขาพูดให้สติว่า
"การทำสมาธิสิ่งสำคัญที่สุดคือ ความรู้สึกทั้งหมดของเจ้าต้องอยู่กับลมหายใจเข้าออก
หายใจเข้าจนสุด หายใจออกจนสุดอย่างช้าๆ อย่าปล่อยให้ความรู้สึกไปเผลอคิดเรื่องอื่นๆ เมื่อไหร่ที่เจ้าหวอกแวกให้ดึงสติกลับมา ทำจิตใจให้ว่างเปล่าเหมือนกับว่าเจ้ากำลังอยู่สถานที่ที่ว่างเปล่าปราศจากวัตถุและผู้คน กำหนดลมหายใจให้ดีดีน่ะ ข้าจะรอเจ้ากลับมา"
เฟยหลงที่กำลังพยายามตั้งใจทำสมาธิอยู่นั้นรู้สึกทรมานและอดอัดใจอย่างมากเพราะเป็นการทำสมาธิจริงจังครั้งแรก เขาอยากจะลืมตาขึ้นจากสมาธิมากแต่ก็ทำไม่ได้เพราะเขาสัญญากับตัวเองว่าจะต้องสำเร็จการฝึกครั้งนี้ไปให้ได้
ในครั้งแรกอาจเป็นเพราะว่าเขายังไม่คุ้นชินกับการทำสมาธิอย่างจริงจังสักเท่าไหร่นัก แต่พอนานๆไปเขาทำได้ดีขึ้นจิตใจของเขาเริ่มสงบขึ้น จากคำแนะนำอย่างใกล้ชิดของอาจารย์หนิงทำให้เฟยหลงสามารถนั่งสมาธิได้นานมากขึ้นจนเขามีจิตใจที่สงบ
ถึงเวลาที่อาจารย์ได้วางไว้แล้ว เขาเริ่มเปลี่ยนสถานที่ให้กับเฟยหลงโดยให้เขาไปทำสมาธิในป่าลึก บนเทือกเขาสูง น้ำตก แม่น้ำ ในถ้ำ แม้กระทั่งกลางคืน แต่อาจารย์เองก็ยินดูเขาอย่างใกล้ชิด จุดประสงค์ของอาจารย์คือ เพื่อให้จิตใจและร่างกายภายในได้เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติและสรรพสิ่งในโลก ถ้าผ่านการฝึกนี้ได้จะเรียกว่า (พลังแห่งชีวิต) เพราะผู้สำเร็จจะเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ
-----------------------------
ผ่านไป 3 เดือน
การฝึกทำสมาธิที่ดูเหมือนง่ายๆ แต่พอได้ลองลิ้มรสแล้ว เฟยหลงกลับรู้สึกว่ามันยากมาก เพราะเป็นขั้นตอนการฝึกที่เตรียมไปสู่วิชาขั้นสูงสุด และเขาเองที่ผ่านการฝึกครั้งนี้ได้รู้สึกถึงพลังบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในตัวแบบที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน
ในที่สุดเขาก็ผ่านการฝึกวิชานี้จนได้ เพราะความมุ่งมั่นตั้งใจของเขาและการฝึกสอนแนะนำอย่างใกล้ชิดจากอาจารย์หนิง และวันนี้อาจารย์ได้รับรองการฝึกให้กับเขา
"วันนี้เจ้าผ่านการฝึกวิชานี้แล้ว จงอย่าลืมว่า พลังนี้จะเอาออกมาใช้ได้มากหรือน้อยขึ้นอยู่กับความแข็งแรงทางจิตใจของตัวผู้ใช้เท่านั้น"
เฟยหลงตอบรับด้วยความยินดี "ข้าจะไม่ลืมที่ท่านพูดเลยขอรับ " และเขาได้คารวะอาจารย์เพื่อเป็นการแสดงความนับถืออย่างจริงใจ
การฝึกทำสมาธิขั้นสูงแบบสุดโต่งซึ่งเป็นวิชาลับที่มีความสำคัญอย่างมาก โดยจะมีพลังประสิทธิภาพมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับตัวผู้ใช้อย่างที่อาจารย์ได้กล่าว
ในวันนี้ถึงเวลาแล้วที่อาจารย์หนิงต้องไปรายงานเรื่องของเฟยหลงให้กับอาจารย์ถังได้ทราบเพราะท่านจะสอนวิชาขั้นสูงสุดให้กับคนที่ผ่านการฝึกทั้ง 4 ขั้น
อาจารย์หนิงเดินเข้าไปพบอาจารย์ถังผู้เป็นอาจารย์สูงสุดในสำนักแห่งนี้ เขาได้พูดถึงความสามารถและความตั้งใจอันแรงกล้าของเฟยหลงให้ท่านฟัง ส่วนท่านที่ได้ยินเรื่องของเฟยหลงก็รู้สึกยินดีอย่างมากที่รู้ว่าในตอนนี้ลูกศิษย์ที่เขารักเหมือนลูกแท้ๆเปลี่ยนแปลงและพัฒนาขีดจำกัดของตัวเองได้อย่างน่าเหลือเชื่อ ท่านถึงกับดีใจและหัวเราะออกมา
"5555" แล้วแหงนมองขึ้นไปบนฟ้าและได้พูดออกมาว่า "ใกล้ถึงเวลาแล้วสิน่ะ"
คำพูดของท่านยังคงเป็นปริศนา เหมือนกำลังพูดถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต ทำให้อาจารย์หนิงถึงกับงง แต่ก็ไม่ได้ถามแต่อย่างใดและขอตัวกลับไป
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone