Chapter 4: ตอนที่ 4 : ผัดกะเพราหมูสับ – 1
"นี่มึงจะไปสมัครเป็นเชฟ ทั้งที่ทำอาหารไม่เป็นเนี่ยนะ"
เสียงงัวเงียปนหงุดหงิดดังมาจากคนที่กำลังเดินนำหน้าเขาอยู่ เจเจในชุดเสื้อยืดกางเกงเจเจเพิ่งจะเดินมาเปิดประตูบ้านให้เขา บ้านของเจเจอยู่แถวอารีย์ เป็นบ้านสองชั้นที่มีพื้นที่ค่อนข้างกว้าง มีสวนรก ๆ อยู่ตรงหน้าบ้านด้วย ข้อเสียคือต้องขับรถเข้ามาลึกหน่อย แต่ก็คุ้มค่ากับพื้นที่ใช้สอยสำหรับการอยู่ในเมืองหลวง
"ตอนมึงไปเรียนคณะกายภาพ มึงทำกายภาพเป็นเหรอ ปัดโธ่"
ปลาวาฬตอบแบบไม่ยี่หระ คนที่เดินอยู่ตรงหน้าหยุดชะงักกึก หันมามองตาขวาง สงสัยจะเล่นเยอะไปหน่อย ลืมไปว่าเจเจตอนตื่นนอนนี่เป็นขีปนาวุธเดินได้ดี ๆ นี่เอง
"กูล้อเล่นน่า ใจเย็น ๆ นะจ๊ะเพื่อนรัก"
นายแบบหนุ่มรีบแปลงปางมาเป็นห้ามทัพ ห้ามให้ตัวเองนี่แหละ ถ้าเล่นต่ออีกหน่อยต้องโดนด่าจนหูชาแน่ เขาโคตรเบื่อเสียเจเจเวลามันด่า ทำตัวเหมือนบุพการี จ้ำจี้จ้ำไชน่าเบื่อ
"เออ กูเกือบจะใจเย็นและ จนกระทั่งมึงพูดว่านะจ๊ะนี่แหละ" เจเจบ่นแล้วเดินต่อ
"นะจ๊ะ นะจ๊ะ นะจ๊ะ" ก็คนมันปากหมานี่นะ
"ไอ้ปลาวาฬตากแห้ง"
เจเจหันมาทำหน้าดุ ส่วนเขาทำหน้าแหย ว้า เผลอไปแหย่ก้อนระเบิดเดินได้อีกแล้ว ปลาวาฬยกมือยอมแพ้ ถอยทัพดีกว่า เดี๋ยวผิดแผนวันนี้หมด
"ยอมแล้วครับคุณเจเจ"
หลังจากที่โดนเจ้าของบ้านทำหน้าเหมือนจะเขมือบหัวเข้าไปให้ได้ ปลาวาฬก็ยอมศิโรราบ เดินตามเข้าไปในตัวบ้านแต่โดยดี เขานั่งรออยู่ตรงห้องโถงนั่งเล่น ส่วนเจเจเดินเล่นไปหยิบน้ำเปล่าในตู้เย็นมาให้กิน เป็นน้ำเปล่าขวดละ 5 บาท ขนาดกะจิตกะใจจะรินเทใส่แก้วให้สมศักดิ์ศรีคนมาเยี่ยมบ้านยังไม่มีสักกะต๋อยนึง
"แล้วมึงแหกขี้ตากูแต่เช้ามาเพื่อบอกกูแค่ว่ามึงจะไปเป็นเชฟเนี่ยนะ" ความง่วงช่างมีพลานุภาพร้ายแรงนัก "มึงโทรมาก็ได้มั้ง เสียเวลานอนกูหมด"
"กูจะมาปรึกษามึงด้วยไง" เขาตอบ
"กูเนี่ยนะ" คนตรงหน้าเอานิ้วจิ้มไปที่ตัวเอง "ปรึกษาทำไม กูไม่ใช่เชฟ" เจเจพูดเสียงห้วน ๆ และขมวดคิ้ว ปลาวาฬจึงทำได้ยิ้มออกมาแห้ง ๆ
"ใช่ไง" เขายิ้มเผล่ "ใครจะเหมาะสมให้ปรึกษาเท่ากับเจเจเพื่อนรัก อภิมหาเบสท์เฟรนด์สุดเลิฟที่มีบ้านกว้างขวางเมลืองมลังใหญ่โต" รัชดาลัยต้องเรียกพี่
"สรุปว่าจะยืมครัวกู"
"ถูกต้องนะจ๊ะ"
"ถ้ามึงนะจ๊ะอีกรอบ ฝ่าเท้ากูจะได้ไปนะจ๊ะบนใบหน้ามึงแน่นะจ๊ะ" เจเจแยกเขี้ยว ปลาวาฬหัวเราะออกมาเสียงดัง กวนประสาทคนเส้นลึกนี่ช่างเป็นเรื่องที่แสนสุข
"โอ๋ ล้อเล่นน่า"
"แล้วทำไมไม่ทำที่คอนโดมึงวะ คอนโดมึงก็ทำอาหารได้นี่" อีกฝ่ายถาม
"กูเพิ่งดูสูตรกะเพราเมื่อคืนอะดิ กูเพิ่งรู้ว่ากะเพราแม่งต้องโขลกพริกกับกระเทียมก่อนเอาไปผัดด้วย กูก็นึกว่าทุบ ๆ แล้วใส่กระทะได้เลย" เขาบ่น
"กูว่ามึงถอดใจเหอะ เชี่ย เรื่องแค่นี้ยังไม่รู้" เจเจส่ายหัว
"เอาน่า คนเราก็เรียนรู้กันได้เปล่าวะ"
"มึงก็ไปเรียนรู้ที่บ้านมึงสิ มาเรียนรู้ที่บ้านกูเพื่อ"
"โอ๊ย ก็ข้างห้องกูเคยโขลกน้ำพริก กูเอากระดาษไปแปะด่า ถ้ากูโขลกพริกกระเทียมบ้าง กูโดนมาเคาะห้องด่าแน่ เอาน่า มึงขึ้นไปนอนเถอะ เดี๋ยวกูใช้ครัวเงียบ ๆ รับประกัน มึงตื่นมาอีกที มึงได้กินกะเพราสุดอร่อยฝีมือเชฟปลาวาฬ เมื่อคืนกูดูคลิปสอนทำมาทั้งคืน หลับตาท่องยังได้เลยเนี่ย"
เขาตอบด้วยเสียงระริกระรี้ มันจะไปยากอะไรกะอีแค่เอาหมูสับมาผัด ๆ กับพริกแล้วก็กระเทียม เด็ก ป.ห้า ก็ทำได้ ปัดโธ่ จิ๊บจ๊อยน่า
"เออ เรื่องของมึงละกัน ถ้าทำครัวกูระเบิดก็พอ กูขึ้นไปนอนแล้ว อย่าปลุกกูนะ เดี๋ยวกูตื่นเอง"
เจเจพูดพร้อมหาวหนึ่งที ความจริงไอ้เจเจนี่ก็หล่อเหมือนกันนะ หน้าตาพอฟัดพอเหวี่ยงกับดาราดังที่ชื่อเจเจ แต่เป็นเวอร์ชันเจเจตอนหกล้มหน้ายับ (ฮา) ตาตี่ ๆ คล้ายกัน ตัวขาว ๆ เหมือนอมหลอดนีออนอยู่ แล้วก็นิสัย เอ่อ น่ารักกว่าหมาล๊อตไวเลอร์นิดนึง
"ไปนอนเถอะครับคุณท่าน เดี๋ยวบ่าวจะทำครัวเงียบ ๆ ไม่รบกวนคุณท่านแน่นอนครับ"
ผมลุกขึ้น เอามือกุมไข่ ทำท่าเจี๋ยมเจี้ยม และไล่มันไปนอน เจเจลุกขึ้นส่ายหัว แต่ก็ยอมลุกเดินไปขึ้นห้องนอนแต่โดยดี เขายืนนิ่งรอจนเจ้าของบ้านขึ้นไปบนห้องนอนเรียบร้อยแล้วจึงย้ายตัวเองไปอยู่ที่ครัว สำรวจครัวไอ้เจ้าเพื่อนรักอย่างสนใจ ไล่ลำดับการปรุงเท่าที่จำได้ ก่อนจะเอาของออกมาวางเรียง
ความจริงผัดกะเพราก็ใช้แค่เนื้อสัตว์ พริกกระเทียมโขลก ใบกะเพรา เครื่องปรุงรสต่าง ๆ เขาเป็นคนชอบกินกะเพราแห้ง ๆ ติดหวานนิด ๆ สีเข้ม ๆ แบบใส่ซีอิ๊วดำ ไม่รู้ว่าเชฟโอบจะชอบหรือเปล่า แต่เขาชอบมาก ร่วน ๆ แห้ง ๆ คลุกกับข้าว คิดแล้วน้ำลายไหล โทรสั่งเดลิเวอรี่มากินก่อนดีไหมนะ
ปลาวาฬเริ่มต้นจากการโขลกพริกกับกระเทียมก่อนเป็นอันดับแรก จากที่ดูในคลิป เชฟบอกว่าโขลกสด ๆ จะอร่อยที่สุด แต่ถ้ากินบ่อย ๆ จะแช่ตู้เย็นเก็บไว้ผัดก็ได้ ผมเริ่มต้นโยนพริกหลากสีลงไปในครก คลิปบอกว่าให้ใส่ทั้งเขียวทั้งแดง เวลาผัดจะได้สวย ๆ ก่อนจะลงมือโขลกให้สะใจ
"ไอ้ปลาตีน!"
เสียงโหยหวนมาจากชั้นบน อัตราการกระแทกสากจึงหยุดลงชั่วคราว เขาหันหน้าไปตามทางห้องนอนเพื่อนรักและตะโกนตอบ
"จ๋าเจเจ"
"มึงรู้มั้ยว่าเวลาใช้ครก เขาให้รองด้วยผ้าก่อน เวลาตำเสียงมันจะได้ไม่ดังรบกวนชาวบ้าน"
"ไม่รู้มาก่อนเลยจ้า"
"เออ งั้นก็รู้ไว้ซะไอ้เชี่ย!"
เขาหัวเราะดังลั่นอย่างสะใจที่ได้กวนประสาทเจ้าของบ้านได้ ชะโงกหน้าดูเล็กน้อย ไม่เห็นว่าไอ้เพื่อนตัวดีจะลงมาเขกกบาลก็โล่งอก จัดการเดินหน้าทำผัดกะเพราต่อ ตอนนี้เครื่องเคราอะไรก็พร้อมแล้ว เขาอุตส่าห์แวะตลาดสดก่อนจะเข้ามา เครื่องเพียบ
เชฟฝึกหัด (วันนี้) เทน้ำมันลงกระทะก่อนเล็กน้อย รอจนน้ำมันเดือดจึงเทพริกกับกระเทียมลงไปผัด อาห์ หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างนะ เขาก็จำไม่ค่อยได้ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก มันเริ่มต้นจากตรงไหนนะ อ๋อ ตอนที่เขาหันไปดูคลิปสอนทำอีกทีเพื่อความมั่นใจ หันมาอีกครั้งก็พบกับความบรรลัยเป็นแถบ มือคว้าตะหลิวรีบแก้สถานการณ์ แต่เหมือนทุกอย่างจะกลายเป็นโกโก้ครั้นช์
"พริกขม"
"กระเทียมไหม้"
"แต่หมูสับไม่สุก"
นายท่านผู้ได้ยินเสียงความวินาศสันตะโรจากห้องครัวรีบวิ่งลงมาหน้าตาตื่น เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นใดนอกจากจัดทุกอย่างใส่จานและแสร้งว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี โอ้มายลอร์ด ชีวิตของปลาวาฬช่างยากเย็นแสนเข็ญจนเหลือทน ไอ้ผัดกะเพราบ้านี่ก็ทำยากฉิบหาย
"มันเป็นสูตร" เขาเถียง "สูตรใหม่สไตล์เชฟปลาวาฬ"
"อ๋อ ปรกติมึงกินหมูสับไม่สุกเนอะ"
เจเจเขี่ยหมูสับก้อนใหญ่ในจาน ใช้ช้อนและส้อมแบะก้อนหมูออก ข้างในยังเป็นสีชมพูสวย รู้งี้ทำผัดกะเพราเนื้อดีกว่า จะได้มีข้ออ้างว่าเป็นมีเดียมแรร์
"กูว่ามึงเลิกคิดจะเป็นเชฟเหอะปลาวาฬ หายนะชัด ๆ"
CREATORS' THOUGHTS 
NINEPINTA
NINEPINTA เชฟปลาวาฬจะรอดมั้ยไม่รู้
แต่คนกินไม่รอดแน่ ๆ ʕノ)ᴥ(ヾʔ
อ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้นต์ให้กำลังใจกันด้วยน้า
...................
ขอฝากช่องทางการติดตามผลงานของนายพินต้าไว้หน่อยน้า
Facebook: นายพินต้า - ninepinta
Twitter: @NINEPINTA
IG: ninepinta
Gifts
-- Gift
received Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone