Download App

Chapter 9: ตอนที่ 9 : ผัดกะเพราบะหมี่กึ่ง – 3

จะว่าไปการทำงานกับเชฟโอบก็ไม่ใช่เรื่องแย่

แต่จะให้เรียกว่าเป็นงานสนุกจะได้ไหม อืม ก็อาจจะพอได้มั้ง กิจวัตรในแต่ละวันก็คือตื่นมาทำงานตามเวลากำหนด ถ้าเวรเช้าก็ตื่นเจ็ดโมงเช้าได้ ทำงานถึงเย็น ตอนกลางคืนจะออกไปหลั่นล้าที่อื่นก็ได้ แต่ต้องกลับถึงร้านก่อนสี่ทุ่มครึ่ง ส่วนเวรบ่ายก็ตื่นสายเลย สิบเอ็ดโมงก็ยังทัน เตรียมรับลูกค้ามื้อเที่ยง ลากยาวไปถึงร้านปิดเลย ถ้ามีธุระปะปังก็ต้องออกไปทำตอนเช้า

ปลาวาฬอยู่เวรคู่กับเกลือตลอด

วิธีที่ง่ายของคนอยู่ห้องเดียวกันคือตื่นพร้อมกัน ถ้าใครอีกคนตื่น เสียงขลุกขลักก็มักจะทำให้อีกคนนอนไม่หลับอยู่ดี เวรของที่นี่จึงใช้ระบบจับคู่ แล้วก็ให้วันหยุดคู่กันไปเลย จันทร์ถึงศุกร์ คู่ละวัน เสาร์อาทิตย์ห้ามหยุด ถ้าสัปดาห์ไหนทำเวรเช้าก็เช้าตลอด รอจนหยุดแล้วค่อยเปลี่ยนมาเป็นเวรบ่าย หลังจากนั้นก็บ่ายตลอด รอจนหยุดค่อยกลับมาเช้า ทำแบบนี้ร่างกายก็ปรับตัวง่ายดี เพราะจะตื่นเท่ากันทุกวันในสัปดาห์

ช่วงสัปดาห์แรกเขาได้วนไปทำทุกหน้าที่ในร้านเลย

เพราะเป็นเด็กใหม่ด้วย เชฟโอบเลยให้เรียนรู้ทุกอย่างให้เข้าใจเสียก่อน งานก็แบ่งออกเป็นฝ่ายใช้ปากกับฝ่ายใช้มือ (แฮ่ อย่าคิดลึก) ฝ่ายใช้ปากก็ต้องออกไปต้อนรับลูกค้า เสิร์ฟอาหาร เคลียร์โต๊ะ บริการอะไรต่าง ๆ รับโทรศัพท์ ตอบเมล จัดคิว ส่วนฝ่ายใช้มือก็เข้าครัว หั่นของ เตรียมผัก ล้างจาน ล้างจนกล้ามแขนแทบจะขึ้นเป็นลูก ๆ อ้อ ลืมไปว่าขึ้นอยู่แล้ว

"วันนี้ทำอะไร"

เกลือถามขึ้นในสักวันหนึ่งของสัปดาห์แรก น่าจะเป็นวันศุกร์ วันนี้เขารู้สึกสดชื่นเป็นพิเศษ เพราะวันศุกร์ด้วยมั้ง ถึงแม้ว่าวันเสาร์อาทิตย์จะทำงานปรกติก็เถอะ แต่วันนี้เขาอยู่เวรเช้า ถ้าเลิกงานแล้วอาจจะออกไปหาร้านนั่งเล่นแถวอารีย์ จิบเหล้าเหล่สาว พูดแล้วใจเต้นตึกตัก

"อยู่ครัว ล้างกระทะมั้ง"

ปลาวาฬตอบง่าย ๆ วันนี้ท่าทางจะงานแรงงาน ถ้าจำไม่ผิด ความจริงงานหน้าร้านก็สนุกดี แต่ใจลอยไม่ค่อยได้ ล้างถ้วยล้างชามก็เพลินดี ไม่ต้องคิดอะไร ล้างไอ้ของที่อยู่ข้างหน้าให้มันเสร็จ ๆ สะอาด ๆ เงาวับ ๆ เสร็จแล้วก็จะได้ไปนอน อยู่กับหม้อกับไห ไม่ต้องเอาใจใคร

"เออ วันนี้กูอยู่หน้าร้านนะ"

ใช่แล้ว เกลือกลายสภาพเป็นไอ้เกลือเรียบร้อย เขาใช้ทักษะอัธยาศัยดีเกินเหตุ ตีสนิทเรียกกูมึงเพื่อความสบายปาก อีกฝ่ายก็ไม่ตะขิดตะขวง แต่ก็ยังยิ้มตาหยีร่าเริงเหมือนเดิม

"ปล่อยกูไว้คนเดียวเหรอ เหงานะเว่ย"

เด็กหนุ่มพูดออกไปพร้อมหัวเราะ เอาตามตรงเขาไม่รู้สึกสนิทสนมกับใครคนอื่นในร้านเลย ทุกคนดูมีกำแพงอย่างบอกไม่ถูก เหมือนเป็นผู้เข้าแข่งขันในเรียลลิตี้โชว์ยังไงยังงั้นแหละ มีแต่เกลือนี่แหละ ถึงจะมีตำแหน่งเป็นคู่แข่งอันดับหนึ่ง แต่ก็พูดคุยได้ถูกคอ

ถ้าถามว่าในร้านทั้งหมดแล้ว ใครน่าจะมงลงรับตำแหน่งจากเชฟโอบที่สุด ทุกคนก็คงคิดเหมือนกันว่าเป็นเกลือหรือไอ้เชฟเกลือนี่แหละ เพราะเกลือเป็นคนเดียวที่เชฟโอบให้มาช่วยปรุงอาหารตอนที่งานเร่ง ๆ บ้าง เรียกว่าบ่อยที่สุด ถ้าเทียบกับคนอื่นที่แทบจะได้ปรุงอาหารจริงแบบนับครั้งได้

"อยู่ในครัวก็อย่าไปทำอะไรขัดใจเชฟล่ะ" อีกฝ่ายพูดออกมาด้วยท่าทางเฉย ๆ แต่งองค์ทรงเครื่องด้วยชุดพนักงานของร้าน "อย่าลืมว่าต้องเรียกเชฟโอบว่าเชฟด้วย มันเป็นมารยาทในครัว"

ปลาวาฬพยักหน้าหงึกหงักพร้อมเกาพุงแบน ๆ ของตัวเอง เขาติดนิสัยชอบนอนถอดเสื้อแล้วเพราะขี้ร้อน ตอนนี้ก็ยังงัวเงียหน่อย ๆ ยังไม่ได้อาบน้ำเลย รูมเมทอาบเสร็จเรียบร้อยพร้อมทำงานแล้ว เขาเหลือบดูนาฬิกา เหลือเวลาอีกเยอะแยะ หลายสิบนาที

"อื้อ ไม่ลืม ไปก่อนเลย เดี๋ยวค่อยลง"

มือคว้าผ้าขนหนูที่ตากไว้อีกด้านหนึ่ง ปากตอบ และเดินไปอาบน้ำ ใจกำลังคิดว่าคืนนี้จะไปนั่งร้านไหนดี ไม่ได้จองล่วงหน้าแบบนี้อาจเหลือตัวเลือกแค่ไม่กี่ร้าน แถมยังต้องรีบกลับตั้งแต่สี่ทุ่มด้วย คงต้องเลือกร้านนั่งชิล ร้านที่คนจะแห่มานั่งตั้งแต่หัววัน

"เข้าเวรไหน"

เสียงเฉียบขาดดังขึ้นไม่ห่างไปเท่าไรนัก อย่างกับเสียงครูฝึกค่ายลูกเสือ หันไปก็เจอกับเชฟโอบในชุดเชฟขาวสะอาดมายืนอยู่ตรงทางเดิน มาชั้นสองทำไมเนี่ย ลงจากชั้นสามก็เลยไปชั้นหนึ่งเลยสิ จะแวะมาเดินเล่นกดดันเด็ก ๆ ทำไมตาแก่

"เช้าครับเชฟ"

ยิ้มเผล่แบบเป็นมิตร ชายหนุ่มตรงหน้าไม่ได้ตอบแต่ก้มมามองท่อนบนของเขาก่อนจะเงยไปมองหน้าใหม่ เหมือนจะถามว่ามาถอดเสื้อเดินทำไม แต่แล้วไงอะ ไม่ได้มีกฎห้ามถอดเสื้อในหอนี่ ถอดกางเกงก็ยังได้ ไม่ผิดกฎ โวยวายไม่ได้นะไอ้เชฟจอมเอาแต่ใจ

"ทำงานเป็นไงบ้าง"

อีกฝ่ายถามเรียบ ๆ ตาคมกริบ อันนี้ห่วงใยหรือจับผิด แยกไม่ออก เขาเอาผ้าขนหนูมาคลุมท่อนบนไว้นิด เดี๋ยวโดนหักคะแนนจิตพิสัย ข้อหาแต่งกายไม่เรียบร้อยในสถานประกอบการ

"ดีครับเชฟ กำลังค่อย ๆ เรียนรู้ครับ"

"ดี"

เชฟโอบรับคำและเดินจากไป อะไรวะ ดีนี่หมายความว่าอะไรวะ ไม่เข้าใจโว้ย เขายืนมองอีกฝ่ายเดินจากไป ก่อนจะหันหน้าไปอาบน้ำต่อ ถูเนื้อถูตัวพลางนึกถึงหน้าเชฟไปด้วย อือ จะว่าไปตัวเชฟนี่เหมือนอบกลิ่นกะเพราไว้ตลอดเลย น่ากิน เอ๊ย หอมจังเลย

ชีวิตช่วงเช้าผ่านไปอย่างสงบสุข

เจ้าชายสุดหล่อล่ำหุ่นดีมีซิกแพ็กที่ปลอมตัวมาเป็นพนักงานครัวต๊อกต๋อยจัดการทุกอย่างได้เป็นอย่างดีและเรียบร้อย ชีวิตวนเวียนอยู่กับการหั่นผักซ้ำแล้วซ้ำเล่า ล้างหัวหอมจนเป็นมือวางอันดับหนึ่ง กะเพรานี่ไม่ต้องถาม แทบจะหลับตาละเลียดลูบล้างเศษฝุ่นได้ใบต่อใบ

"ฝากด้วยนะ"

เพื่อนอีกคนในครัวพูดพร้อมยกหม้อใบเบ้อเริ่มที่ใช้เคี่ยวซุปมาวางในอ่างล้าง เขาตอบรับอย่างสบาย ๆ งานล้างเป็นเรื่องง่าย แต่พอดีที่เหลือบสายตาไปก็เห็นเชฟโอบเข้ามาในครัวพอดี เด็กหนุ่มหันไปมองเวลา เที่ยงแล้ว ได้เวลารับลูกค้าตอนเที่ยง

"สวัสดีครับเชฟ"

พนักงานในครัว 4 คนตะโกนขึ้นมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย เหมือนเวลาหัวหน้าห้องบอกทำความเคารพคุณครู เชฟตอบกลับด้วยท่าทีเรียบเฉย เคยชินเสียแล้ว ปลาวาฬหันมาจับการหม้อใบใหญ่ตรงหน้าต่อ แอบล้างนาน ๆ ได้ไหมนะ ขี้เกียจย้ายสเตชัน

ปลาวาฬหันไปใช้มือขวาจับหูหม้อเลื่อนเข้ามาให้เข้าที่

ด้วยมือซ้ายที่มีน้ำยาล้างจานฟองฟอดอยู่ เลยไม่ได้ใช้สองมือเพราะกลัวจะลื่น แต่ใช้มือขวาข้างเดียวไปยกมา และนั่นดูเหมือนจะเป็นการตัดสินใจที่ผิด อยู่ดี ๆ ข้อมือขวาของเขาก็ปวดขึ้นมาเฉียบพลันเพราะหม้อนั่นหนักกว่าที่คิดมาก เขาเผลอปล่อยมือทันทีด้วยความสะดุ้งเจ็บ หม้อหล่นกระทบพื้นอ่างล้างจานเบา ๆ ไม่ได้เป็นเสียงดังมาก เสียงทุกอย่างในครัวดำเนินไปตามปรกติ อาจไม่มีใครสังเกตทัน

"เป็นอะไร"

เสียงนั่นทำเอาเขาเสียวสันหลังวาบ และพอหันไปก็เจอกับหน้าใครคนหนึ่งระยะประชิด กลิ่นโคโลญจน์หอมจางแฝงมากับลมพัดเบาอ่อน ไม่น่าใช่น้ำหอม อาจจะเป็นอาฟเตอร์เชฟที่ใส่หลังโกนหนวดมากกว่า ดวงตานั่นอยู่ใกล้มากจนเห็นขนตางามเป็นแผง

"เปล่าครับเชฟ"

เด็กหนุ่มตอบ แกล้งเปิดน้ำกลบเกลื่อน เปิดทำไมก็ไม่รู้ แต่อยากให้มีเสียงอะไรสักอย่างดัง อาจจะกลัวอีกฝ่ายได้ยินเสียงหัวใจเต้นหรือเปล่า ไม่รู้ เจ้าของร้านเอื้อมมือไปหมุนก๊อกปิด ก่อนจะเลื่อนมือมาจับแขนขวาของเขาไป พลิกข้อมือขึ้นมาดู คิ้วขมวด ตอบแรกเขาก็จะไม่เผยพิรุธอยู่แล้ว แต่อาจเป็นเพราะจังหวะพลิกแขนที่เร็วไปหน่อยทำให้เขาเผลอร้องโอ๊ยออกมาเบา ๆ อีกครั้ง

"ก็เห็นอยู่นี่ว่าเป็น"


CREATORS' THOUGHTS
NINEPINTA NINEPINTA

ตอนที่ 8 แล้ววววว ชอบกันรึเปล่า มาพูดคุยกันได้ใน #รักนี้ไม่มีถั่วฝักยาว ทางทวิตเตอร์น้าาาา

...................

ขอฝากช่องทางการติดตามผลงานของนายพินต้าไว้หน่อยน้า

Facebook: นายพินต้า - ninepinta

Twitter: @NINEPINTA

IG: ninepinta

Load failed, please RETRY

Gifts

Gift -- Gift received

    Weekly Power Status

    Rank -- Power Ranking
    Stone -- Power stone

    Batch unlock chapters

    Table of Contents

    Display Options

    Background

    Font

    Size

    Chapter comments

    Write a review Reading Status: C9
    Fail to post. Please try again
    • Writing Quality
    • Stability of Updates
    • Story Development
    • Character Design
    • World Background

    The total score 0.0

    Review posted successfully! Read more reviews
    Vote with Power Stone
    Rank NO.-- Power Ranking
    Stone -- Power Stone
    Report inappropriate content
    error Tip

    Report abuse

    Paragraph comments

    Login