Chapter 34: EPILOGUE
HAZEL'S POV
6 YEARS LATER...
It's been six years since Jerome and I got married. At masasabi kong naging masaya kami sa naging buhay namin. Lalo pa kaming naging masaya ng dumating sa buhay namin ang dalawang bulilit namin.
Ang dalawang anak namin ang mas nagpatatag ng pagsasama naming dalawa. Si Jeremy Kian at si Jezelle Khaye ang pangalan ng dalawang anak namin. Actually twin sila and 5 years old na sila ngayon. Biruin niyo yun nagkatotoo yung gusto ni Jerome.
Kakagising ko lang ngayon. Napatingin ako sa wallclock dito sa kwarto namin ni Jerome. 7 na pala ng umaga. Walang Jerome Calliego ang bumungad sa akin.
Halos isang linggo ng hindi umuuwi si Jerome, hindi ko alam kung bakit. Tumatawag naman siya at sinasabi niyang sobrang busy niya sa office.
Hindi na kasi ako nakakapunta sa office para tulungan siya because I'm pregnant sa bunso namin ni Jerome. This week na ang due date ko, excited na kaming makita ang baby girl namin ni Jerome, pati sila Jeremy lalo na si Jezelle.
Kinuha ko ang phone ko at tinawagan si Jerome.
"Hello Hon, I miss you," sabi ko ng sagutin na niya yung tawag ko.
(I miss you too, Hon.)
"Hindi ka pa ba uuwi, Hon. Miss ka na din nila Jeremy."
(Uuwi din ako maya-maya. Sa ngayon punta ka na lang sa sasabihin kong lugar. Isama mo na din sila Jeremy at Jezelle.)
"Ha? Bakit?"
(Secret. I love you, take care.)
"I love you too."
Agad naman akong nagpalit ng gamit. Pagkatapos kong magbihis ay lumabas na ako ng kwarto, sakto namang dumaan si Yaya Che.
"Yaya, pakibihisan naman sila Jeremy at Jezelle, may pupuntahan kami," sabi ko.
"Sige po, Ma'am," sabi niya at pumunta na sa kwarto nila Jeremy at Jezelle.
Bumaba na ako na ako at umupo na sa sofa. Dito ko na lang hintayin sila Jeremy.
"Manang, pakisabi kay Kuya Nesto na iready yung kotse, may pupuntahan po kami nila Jeremy," sabi ko ng dumaan si Manang mula sa kitchen.
"Sige, Hija," Sabi ni Manang at umalis na.
"Mommy!" Nagmamadaling lumapit sa akin yung dalawa. Umupo silang dalawa sa tabi ko.
"Mommy, where are we going po ba?" tanong ni Jeremy.
"Kay Daddy, miss niyo na siya diba?" tanong ko sa kanilang dalawa.
"Yeah, Mommy. I really miss Daddy na po," sabi ni Jezelle.
"Ma'am Hazel, naka ready na po yung kotse," sabi ni Kuya Nesto.
"Let's go na," sabi ko. Inalalayan na nila akong tumayo. Lumabas na kami at sumakay na sa kotse.
Habang nasa byahe kami ay napapansin kong panay ang tingin ni Jezelle sa tyan ko.
"Bakit Baby?" tanong ko sa kanya.
"Mommy, I excited to see our baby girl na," sabi niya. Napangiti ako.
"Malapit mo na siyang makita, Khaye," sabi ko.
"Sis, you want to join with me and Jasper later?" tanong ni Jeremy kay Jezelle.
"Yeah, Kuya. I want to play with Jeanette."
Jasper and Jeanette is Ate Chrizalyn's children. Kakauwi lang nila last week.
Nang makarating na kami ay agad kaming pingabuksan ng pinto ni Kuya Nesto. Agad naman kaming bumaba ng kotse. Nasa harapan kami ng isang restaurant. Sinalubong naman kami agad ni Jerome.
"Daddy!" sabi nung dalawa at yumakap sa Daddy nila.
"Miss niyo na si Daddy?" tanong ni Jerome sa dalawa. Lumapit na ako sa kanila.
"Yes Daddy," sabi ni Jezelle.
"Miss ko na din kayo, mga anak," sabi ni Jerome.
"Eh ako kaya na miss ni Daddy?" tanong ko. Napatingin si Jerome sa akin at ngumiti.
Lumapit siya sa akin.
"Syempre naman na miss kita, Hon," sabi niya then he kiss my forehead.
"Anong meron dito? Bakit nasa restaurant tayo?" tanong ko.
"Malalaman mo din pagpasok natin sa loob. Tara na?" sabi ni Jerome. Tumango na man ako. Tumingin ako sa dalawa na nakatingin na amin.
"Sunod kayo sa amin, Babies," sabi ko sa dalawa.
"Yes Mommy," sabi nila. Inalalayan na ako ni Jerome na maglakad papasok ng restaurant. Nakasunod naman yung dalawa.
Pagpasok namin ng restaurant ay nilibot ko agad ang buong paningin ko. Ang ganda ng pagkakaayos ng buong restaurant. Tumingi ako kay Jerome at matatanong sana ng may mga sumigaw.
"HAPPY ANNIVERSARY!" Tumingin ako sa mga sumigaw. Nakita kong nandito lahat ng mga kaibigan ko, pati na rin sila Mom at Dad ay nandito rin.
"Happy anniversary, Hon," nakangiting sabi Jerome. Naluluhang tumingi ako sa kanya.
"Bakit ka umiiyak, Hon?" tanong niya at pinunasan ang mga luha ko.
"Nakalimutan kong anniversary natin ngayon," naiiyak kong sabi.
"It's okay, Hon," sabi niya.
Lumapit sa amin sila Mom at Dad. Niyakap agad ako ni mom ng makalapit na sila.
"Happy anniversary sa inyo ni Jerome, Anak. Anim na taon na kayong mag-asawa. I'm happy to both of you," sabi ni Mom habang nakayakap sa akin.
"Thanks Mom," sabi ko. Humiwalay na siya sa pagkakayakap sa akin at si Dad naman ang yumakap sa akin.
"Happy anniversary, Sweetie," sabi ni Dad.
"Thank you, Dad," sabi ko. humiwal;ay na siya sa akin. Sunod sunod na ang bumati sa amin ni Jerome.
"Hon," tawag ni Jerome. Lumingon naman agad ako sa kanya.
"Hmmmm?"
HInawakan niya ang pisngi ko at unti unti niyang nilapit ang mukha niya sa mukha ko. He kiss me and I kiss him back.
We kiss passionately.
"I love you, Hon," bulong niya sa akin.
"I love you too, Hon," sabi ko.
Hahalikan ko na sana siya ulit pero may kakaiba akong naramdaman sa tiyan ko. Ang sakit! Kumikirot ito nang sobrang sakit. At alam ko kung anong ibig sabihin nito.
"Jerome, manganganak na ako!" sigaw ko at doon na nagsimulang mataranta ang mga tao.
Sobrang saya ko dahil nagtagal ang relasyon namin ni Jerome at isisilang na ang baby princess namin.
JEROME'S POV
"Jerome, manganganak na ako!" sigaw ni Hazel. Nanlaki naman ang mga mata ko at agad siyang bunuhat.
"Kuya Nesto, open the door. Manganganak na ang asawa ko," sabi ko. agad namang binuksan nung driver ni Hazel ang pintuan ng backseat. Isinakay ko na si Hazel at umupo na rin ako sa tabi niya.
"Sh*t! Jerome ang sakit na talaga!" sigaw ni Hazel at humawak sa kamay ko. Sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa akin.
"Relax Hazel," sabi ko.hinipo ko yung tiyan niya.
"Baby, huwag mong pahirapan si Mommy," hinihingal kong sabi.
"Jerome, ang sakit," reklamo ni Hazel at lalo niyang hinigpiyan ang hawak sa akin. Gusto kong bitawan yun ni Hazel dahi sobrang sakit na talaga pero hindi dapat dahil kailangan niya ako.
HOSPITAL...
"Jerome, ang sakit!" umiiyak niyang sigaw. Itinulak na namin ngayon ang strecther niya papunta sa delivery room.
"Shhh, Hazel. Huwag kang umiyak, lalabas na ang baby princess natin, konting tiis na lang," sabi ko at pinilit na ngumiti para sa kanya.
"Jerome, sumama ka sa akin sa loob," sabi niya.
"Bakit?" naguguluhang tanong ko.
"Kailangan kita doon, please!" pagmamakaawa niya.
"Okay, para sayo at kay Baby," sabi ko. Hindi ko namalayan na nandito na pala kami sa loob ng delivery room.
"Sir, labas na po kayo," sabi nung nurse.
"No! dito lang ako sa tabi nang asawa ko. Kailangan niya ako," matigas kong sabi kaya walang nagawa yung nurse kung hindi ay pabayaan ako.
Inilipat na si Hazel sa totoong bed na gagamitin sa panganganak. Lumapit naman agad ako pagkatapos niyang mailipat. Agad niyang hinawakan ang kamay ko.
"Jerome, please stay," nahihirapang sabi niya.
"Don't worry, dito lang ako," sabi ko. nagsimula ng ayusin yung mga gagamitin at binuka na rin nung OB yung hita ni Hazel.
"Mrs Calliego, when I say push. Just push, okay?" sabi ni Doktora at agad namang tumango si Hazel.
"Push," sabi nung Doktora. Lalong hinigpitan ni Hazel yung hawak niya sa akin.
"Ahhhhhh!" sigaw ni Hazel. Kahit namimilipit sa sakit yung pagkakahawak niya sa akin, tiniis ko.
"One more push," sabi ulit ni Doktora kaya lalo na namang humihigpit yung pagkakahawak niya sa akin.
"Ahhhhhhhhh!" sigaw ni Hazel.
*Baby crying* And with that, I heard our princess crying.
"Congrats, Mr and Mrs Calliego. She's healthy baby girl," sabi nung Doktora. Tumingin ako kay Hazel at kahit hirap na hirap at pawisan na ito, ngumiti pa rin siya sa akin.
"Thank you," I mouthed.
Inayos muna siya dun sa may ilaw at saka dinala sa amin ni Hazel. Hinawakan ni Hazel si Baby.
"Jerome, ang ganda ganda niya," umiiyak na sabi ni Hazel.
"Syempre mana sa atin," proud kong sabi. Hinaplos ko yubg pisngi ng princess namin.
"My princess, welcome to the family," masayang sabi ko.
Nakita kong nakatulog na si Hazel kaya kinuha na si Baby sa kanya. Lumabas na din ako ng delivery room at napasandal sa wall nitong ospital.
"Thanks God," naluluhang bulong ko.
Sobrang saya ko na isinilang ang bunso namin nang maayos. Sobrang saya ko dahil narinig ko ang una niyang pag-iyak. I'm the luckiest Daddy in the whole wide world.
***************
"Mr Calliego, pwede na po kayong pumunta sa room ng asawa niyo," sabi nung nurse na lumapit sa akin. Tumango na lang ako sa sinabi nung nurse.
Agad naman akong pumunta sa sinabing room ni Hazel. Naabutan ko siyang natutulog. Lumapit na ako sa kama at umupo sa upuang katabi nito.
"Thank you Hazel for giving me our two princess and one son. Wala na akong mahihiling pa," sabi ko at hinalikan ang kamay niya.
HAZEL'S POV
Iminulat ko ang mga mata ko at sumalubong sa akin ang puting kisame. Napatingin ako sa kanan ko dahil pakiramdam kong may nakahawak sa kamay ko. Si Jerome, hawak niya yung kamay ko.
"Thank you Hazel for giving me our two princess and one son. Wala na akong mahihiling pa," sabi niya at hinalikan ang kamay ko. Napangiti ako.
"Hon, wala sila ngayon kung wala ka din," tumatawang sabi ko. Napatingin naman siya sa akin.
"Pero ikaw yung nagdala at naghirap kaya ikaw dapat yung pinasasalamatan ko ng sobra," nakangiti niyang sabi. Hinawakan ko yung magkabilang pisngi niya.
"Ang gwapo mo talaga, Jerome," sabi ko ang with that natawa siya.
"Hon, siniseduce mo ba talaga ako?" nalolokong tanong niya.
"Hindi ah," sabi ko. Lumapit siya sa akin, palapit nang palapit hanggang sa may mag bukas ng pinto kaya agad siyang napahiwalay sa akin.
"Heto na po ang Baby Girl niyo, Ma'am ang Sir. Kukunin ko na po ang pangalan niya," sabi nung nurse. Nagkatingin kami ni Jerome na may mga gantong mukha Anong-ipapangalan-natin?-look. I binigay nang nurse sa akin si Baby. Tinitigan ko ito at ganon din si Jerome.
"I think Jercelle is the best," sabi ko habang nakatitig sa prinsesa ko.
"Jercelle Kate is more beautiful," pagdugtong ni Jerome. Napatingin ako sa kanya.
"Perfect name, Hon. Jercelle Kate Calliego." Ang ganda naman ng pangalan ng bunso namin.
"Nurse, Jercelle Kate ang pangalan ng baby namin," sabi ko sa nurse.
"Ma'am ang ganda po ng napili niyong pangalan. Unique," nakangiting sabi nung nurse.
"Thanks," sabi ko.
"Ma'am and Sir, sa inyo muna po si Baby, dadalin ko lang itong pangalan niya sa Nurse Station para maregister na," sabi nung nurse. Tumango ako at lumabas na siya.
"Can I carry her?" tanong ni Jerome.
"Sure," sabi ko at dahan dahan kong I ibinigay si Baby kay Jerome.
"Ang ganda ganda nang prinsesa ko, kamukhang kamukha ni Daddy," sabi ni Jerome. Napataas ang kilay ko.
"Hoy Jerome, ako ang kamukha niyan!" sigaw ko.
"Hon, huwag kang maingay magigising si Baby," suway ni Jerome.
"Eh basta, ako ang kamukha niyan," Inis kong sabi.
"Para walang gulo, tayo na lang dalawa," sabi ni Jerome. Tumango na lang ako sa sinabi ni Jerome. Lumapit siya sa akin, hinalikan niya si Kate at ako din hinalikan niya sa cheeks.
"I love you, Baby Kate," sabay naming sabi habang nakatingin kay Baby. Nakatingin kami ni Jerome.
"I love you." We both mouthed.
3 YEARS LATER...
Nakatitig ako sa magandang sunset na nasa harapan ko ngayon. Naramdaman kong may humawak sa kamay ko. Hindi ko na lang nilingin dahil si Jerome lang naman yun.
Nandito kami ngayon sa isa sa mga private beach house na pagmamay-ari ni Dad. Kasama namin yung tatlo na busy sa kanina pa nilang ginagawang sand castle na hindi pa rin nila nabubuo hanggang ngayon.
Nandito kami dahil gusto naming dalawa ni Jerome na bumawi sa tatlo dahil masyado na kaming naging busy ni Jerome sa company kaya naisip an naming pumunta na lang dito at magbakasyon tutal summer naman ngayon.
"Hon," tawag ko kay Jerome at lumingon sa kanya. Lumingon naman siya sa akin.
"Hmmm?" tugon niya.
"May aaminin ako sayo na dapat noon ko pa inamin," seryosong sabi ko.
"About?" tanong niya.
"Naalala mo pa ba yung kumanta ako sa Music room nung araw na pumasok ako matapos ng hindi ako pumasok ng dalawang linggo?" mahabang tanong ko.
"Oo naman yun yung unang beses kong marinig ang boses mong kumanta," nakangiting sabi niya.
"Ang totoo niyan may gusto na ako sayo nung araw na yun eh," sabi ko sabay iwas ng tingin.
"Really?" sabi niya na parang natutuwa sa sinabi ko. Tumango ako at tumingin ulit sa kanya.
"Oo, kaya nga nasasaktan ako noon nung si Kath ang hinahanap mo samantalang ako yung nasa tabi mo at inaalagaan ka. Nasaktan din ako nung malaman kong si Kath yung mahal mo," naluluhang sabi ko.
"Pero ikaw naman yung mahal ko ngayon at mas mamahalin pa," sabi niya.
"Alam ko naman yun, pero noon ang sakit na yung lalaking gusto ko ay mahal ang bestfriend ko. Kahit na si Kath yung mahal mo noon ay minahal pa rin kita kaya ang saya ko noon nung pumayag kang magkunwaring boyfriend ko kasi kahit yun lang makakasama naman kita," kwento ko. Ngumiti lang sa akin si Jerome na parang sinasabing ituloy ko lang yung pagkukwento.
"Akala ko noon hanggang kunwarian lang lahat ng sa atin na hindi na magiging totoo lahat, pero lahat ng yun ay akala ko lang. Ngayon ang mahalaga sa akin ay kasama kita habang buhay, kasama sila Kian, Khaye at Kate," nakangiting sabi ko.
"Hindi man ikaw yung unang minahal ko, sisiguraduhin ko namang ikaw yung huling mamahalin ko," seryosong sabi niya.
"Always remember... Ikaw lang ang tanging pag-ibig ko at wala ng makakapalit pa sayo sa puso ko," dagdag niya pa. Ngumiti siya sa akin at unti unti niyang nilapat yung labi niya sa labi ko. Agad naman akong tumugon ng halik sa kanya.
Mahal na mahal ko tong lalaking to at walang makakapagbago nun.
Bumitaw kami sa aming mga halik.
"I love you, Ma Hazel Candelaria-Calliego," seryoso niyang sabi and I can fell that he's really sincere.
"I love you too, Jerome Calliego," sabi ko and he claim my lips again.
We kiss passionately. Ramdam na ramdam ko ang pagmamahal namin sa aming mga halik.
Ang dami naming pinagdaanang pagsubok pero hindi kami sumuko sa halip ay lumaban kami. Mahal na mahal namin ang isa't isa at walang makakasira o makakapagpabago nun.
Habang buhay naming mamahalin ang isa't isa, hanggang sa kabilang buhay.
Bakit nga ba sa dinami dami nang pwede nating mahalin ay yun pang taong alam mo naman na hindi ka kayang mahalin pabalik?
Bakit siya pa ang minahal ko?
Bakit nga ba siya?
Bakit hindi na lang ako ang minahal mo?
BAKIT SIYA PA?
Ilang lang yan sa mga tanong natin sa isipan natin. Ang kwento na mismo ang sumagot sa mga tanong na yan.
Wala naman sigurong masama kung magmahal ka ng tao na may mahal na iba, wag ka nga lang sisira ng relasyon dahil sa pagmamahal mo sa taong yun.
Pwede namang magmahal ka sa malayo. Yung hanggang tingin at sulyap ka lang sa kanya at umaasa na balang araw mapansin at mahalin ka din niya. Wala naman sigurong masama kung umaasa, diba?
Malay mo, ang taong gusto mo ay may gusto rin sayo. Nahihirapan lang siyang umamin dahil baka hindi rin ganun ang nararamdaman mo para sa kanya.
At ang sagot sa tanong na BAKIT SIYA PA?
Ay dahil alam mo na siya ang makakasama mo habang nabubuhay pa kayo at hanggang sa kabilang buhay.
THE END!!!
— The End — Write a review
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone