Chapter 3: ความกังวลใจ
ณ สำนักถังดำ...
เฟยหลงหายตัวไปเป็นเวลา 2 แล้ว ตอนนี้ก็ยังไม่มีวี่แววของเขาเลย ทุกคนในสำนักต่างรู้สึกเป็นห่วงเขาโดยเฉพาะเซียนหวังที่ทั้งโกรธและเป็นห่วง เพราะเขาไม่อยากให้เฟยหลงถูกลงโทษแต่ถ้าปิดบังเรื่องนี้เอาไว้โดยที่ไม่บอกอาจารย์ถัง ทุกคนที่รู้เรื่องก็จะโดนทำโทษไปด้วยคงไม่ดีแน่ๆ เซียนหวังรู้ว่าเขาต้องทำอะไรสักอย่างแล้วจึงตัดสินใจเดินเข้าไปในสำนักหลวงเพื่อขอพบกับอาจารย์ถัง แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง อาจารย์ก็เดินออกมาข้างนอก เซียนหวังเห็นแล้วว่านี่เป็นโอกาสดีที่จะพูดคุยกับอาจารย์เรื่องของเฟยหลง จึงรีบเดินเข้าไปหาอาจารย์ถัง
"อาจารย์ขอรับ ข้ามีเรื่องจะปรึกษาท่าน"
"คือว่า....."
"ว่ามาเลย เจ้ามีเรื่องอะไร?"
"เฟยหลงหายต้วไปขอรับ อาจารย์"เซียนหวังรู้อยู่แก่ใจแล้วว่าอาจารย์ต้องโกรธหนักแน่ๆ แต่ไม่เลยสิ่งที่เขาคิดกลับตรงกันข้ามเพราะอาจารย์ไม่ได้รู้สึกโกรธหรือตกใจแต่อย่างใด
"งั้นรึ 555" อาจารย์หัวเราะ "ที่จริงข้ารู้ ทุกอย่างหมดแล้วหล่ะ!"
เอ้ะ!! เซียนหวังประหลาดใจอย่างมาก ทำไมอาจารย์ถึงรู้เรื่องแล้วทั้งที่ยังไม่มีใครไปบอกท่านมาก่อนเลย
อาจารย์ถังได้เล่าให้เซียนหวังว่าวันนั้นท่านได้เดินไปที่ลานหน้าสำนักเผอิญเห็นเฟยหลงกำลังแอบหนีออกนอกสำนักพอดี
เซียนหวังถาม "แล้วทำไม อาจารย์ไม่ห้ามเขาไว้ล่ะขอรับ"
อาจารย์ตอบ "ความจริงแล้วข้าก็อยากห้ามอยู่หรอก แต่ข้าตัดสินใจไม่ห้ามเพราะมีแผนทีดีกว่านั้นที่จะทำให้เขาเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างไงล่ะ "
"เมื่อถึงเวลาเจ้าจะรู้เอง"อาจารย์กล่าว
เซียนหวังที่กำลังสงสัยในแผนของอาจารย์ได้ถามอีกว่า
"อาจารย์ ถ้าเขาไม่กลับมาล่ะขอรับ"
อาจารย์เดินเข้ามาใกล้ๆเซียนหวัง และท่านได้พูดประโยคหนึ่งที่ทำให้เขาต้องตกตะลึงไปเลย
"นกนั้นโบยบินด้วยปีก2ปีก คนนั้นจะโบยบินด้วยความตั้งใจอันแน่วแน่ หาก นกตัวไหนที่ปีกยังไม่แกร่งพอที่จะต้านทานลมนั้นไว้ ย่อมต้องกลับมาหารังตัวเอง เพื่อใช้เวลาฝึกบิน"
อาจารย์ถังกำลังพูดเปรียบเปรยเฟยหลงกับนกตัวนั้น แล้วท่านได้อธิบายคำอุปมาเรื่องนกน้อยให้เซียนหวังฟัง จนทำให้เขากระจ่างแจ้งและเข้าใจในความหมายประโยคพูดนั้นอย่างชัดแจ้ง
"อาจารย์ ข้าเข้าใจที่ท่านพูดแล้วขอรับ"
________________________________
ส่วนเฟยหลงที่กำลังเดินกลับมาได้เร่งฝีเท้าสุดติ่งเพื่อที่จะได้กลับไปถึงสำนักให้ไวที่สุด ตอนนี้เขามีความกังวลใจอย่างมากและพึมพำกับตัวเองตลอดทาง เขาเดินทางกลับขึ้นมาเรื่อยๆจนในที่สุดสำนักก็อยู่ไม่ไกลจากสายตาของเขาแล้ว จากนั้นเขาเดินตรงเข้าไปที่หน้าประตูบานใหญ่ เมื่อคนเฝ้าประตูสำนักสังเกตเห็นก็รู้ว่าเป็นเฟยหลง จึงเปิดประตูให้ และร้องตะโกนบอกกับทุกคนว่า
"เขากลับมาแล้ว" เมื่อทุกคนในสำนักได้ยินก็รีบเข้ามาดู และหนึ่งในศิษย์ ที่ชื่อ อ้ายเซิน เห็นว่าเฟยหลงมีอาการบาดเจ็บจึงรีบเข้ามาช่วยประคองตัวเขาพาไปนั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อน และเอาน้ำมาให้เฟยหลงดื่ม อ้ายเซิน อยากรู้ว่าเฟยหลงไปโดนอะไรมา จึงถามเฟยหลง
"บาดแผลนั่น! เกิดอะไรขึ้นกับเจ้างั้นหรอ!
เฟยหลงตอบ "เรื่องมันยาว อ้านเซินไว้ข้าจะเล่าให้เจ้าฟังทีหลังน่ะ"
เฟยหลงนั่งได้สักพักก็ลุกขึ้นมา "ข้า ขอตัวก่อนน่ะ" เขาเดินตรงเข้าไปในสำนักหลวงเพื่อไปหาอาจารย์ถังจะขอยอมรับโทษที่ได้กระทำ เผอิญขณะกำลังเดินไปได้เจอกับเซียนหวังพอดี เขาตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
เซียนหวังเอ่ยถาม "กลับมาแล้วหรอ..... รู้ไหมทุกคนเป็นห่วงเจ้า"
เฟยหลงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงสั่นๆเพราะเกรงว่าพี่หวังต้องโกรธเขาแน่ๆ
"พี่ พี่หวัง...ข้าขอโทษ"
"เจ้าไม่ต้องขอโทษข้าหรอก" เซียนหวังกล่าว
"แล้วแผลนั้น เจ้าไปโดนอะไรมา?"
"คือว่า ตอนนั้น....." และเฟยหลงได้เล่าเรื่องเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้เซียนหวังฟัง
"เอ้ะ!" เซียนหวังตกใจที่ได้ยินเช่นนั้น แต่ก็เข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมด
"ข้าเข้าใจแล้ว"เขาเดินเข้ามาตบไหล่เฟยหลงเบาๆ "ข้า ภูมิใจ ที่เจ้ามีความกล้าหาญ"
ความจริงแล้วเซียนหวังเองรู้สึกโกรธน้องชายอยู่เหมือนกันเพราะไม่เชื่อฟังในสิ่งที่เขาเตือน แต่เขาเป็นคนนิ่งๆและเข้มขรึมเลยไม่อยากแสดงความรู้สึกให้ใครเห็น แต่ถึงอย่างไรเฟยหลงก็สัมผัสได้ว่าพี่หวังนั้นเป็นห่วงและหวังดีเขาเพียงใด
เซียนหวังกล่าว "ข้าดีใจที่เจ้าปลอดภัย เจ้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ"
คำพูดที่เซียนหวังพูดออกมานั้นทำให้เฟยหลงตื้นตันใจอย่างมาก เขาถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา เพราะเห็นพี่ชายใจดีกับเขามาตลอด เฟยหลงที่คิดได้ในตอนนี้ไม่อยากให้เซียนหวังและอาจารย์ผิดหวังอีกต่อไปแล้ว เขาได้พูดสัญญากับเซียนหวังด้วยน้ำเสียงที่จริงใจเป็นรอบสุดท้าย
"พี่หวัง ข้าขอสาบานกับท่านว่าต่อไปนี้ข้าจะไม่ทำผิดกฎอีก และต่อไปนี้ ข้าจะตั้งใจฝึกฝนการต่อสู้อย่างจริงจัง"
วาจาที่เขาได้ลั่นออกมาเหมือนเป็นการรักษาศักดิ์ศรีตัวเอง เขาต้องทำในสิ่งที่พูดให้จงได้และเหมือนว่าคราวนี้เฟยหลงจะรู้สึกผิดจริงๆ ส่วนเซียนหวังก็เชื่อมั่นจริงๆว่าน้องชายของเขาจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง จึงได้ให้สติบอกเฟยหลงว่า
"อย่าให้ความเชื่อใจที่ข้ามีต่อเจ้า ทำให้ข้าต้องผิดหวังอีกเชียวน่ะ" และเซียนหวังได้กล่าวต่ออีกว่า
"ส่วนเรื่องของเจ้า อย่ากังวลไปเลย ข้าจะไปแจ้งให้อาจารย์ทราบเอง"
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone