Chapter 1: บทนำ
ร่องรอยที่หลงเหลือในเศษเสี้ยวความทรงจำ ตราตรึงจนติดตรึงใจในความคิด เรื่องราวทั้งหมดนั้นมิอาจใช่เพียงความฝัน คนที่รู้ดีที่สุดคือเราทั้งคู่ ผมและ 'ริน' เด็กสาวอีกโลกที่ผมรัก
ลมฤดูร้อนพัดเอื่อยมาเยือนในเวลาราตรี ศาลเจ้าฟูชิมิอินาริ ณ เมืองเกียวโต ส่งกลิ่นอายความรื่นเริงครึกครื้นในงานเทศกาลดั่งกับมีแม่เหล็กดึงดูดนักท่องเที่ยวให้ย่างกรายมาที่นี่เยอะจนเป็นพิเศษอย่างไม่ขาดสาย เทศกาลขอบคุณพระเจ้าเป็นที่รู้ๆ กันอยู่ในหมู่คนที่มาเยือนว่าจัดขึ้นเพียงแค่ปีละครั้ง อุโมงค์เสาหมื่นต้นสีแดงสดสวยประดับประดาไปด้วยโคมแดงที่ประกายแสงสีหม่นย้อมแดงซึ่งเมื่อถึงเวลากลางคืนแล้วจะยิ่งงามงดจนเป็นดั่งมนต์สะกดและเป็นดั่งเสน่ห์ประจำงาน ยูกาตะหลากสีที่ถูกสวมใส่อยู่รวมกันดั่งราวดอกไม้ไฟ หน้ากากจิ้งจอกขาวคาดแดงปิดบังใบหน้าหนุ่มสาวเป็นอีกหนึ่งเสน่ห์ที่คนมางานมักจะพบเห็น อย่างเดียวที่จะรู้ว่าภายใต้ใบหน้าที่แสนลึกลับเหล่านั้นเป็นใครคือการหาคำตอบ คนในท้องที่ที่มาตั้งแผงขายของส่งเสียงดังเจื้อยแจ้วตลอดทางที่มีคนเดินผ่าน ยิ่งเสริมให้บรรยากาศดูมีชีวิตชีวามากยิ่งขึ้นเข้าไปอีก
เซย์จิ นั่งสังเกตการณ์เหตุการณ์ตรงหน้าที่เกิดขึ้นอย่างเงียบๆ บนม้านั่งที่ตั้งไกลออกมาจากบริเวณที่คนสัญจรไปมาวุ่นวาย ในใจนึกคิดช่วงเวลานี้มันช่างผ่านไปช้าเสียเหลือเกิน แต่ละนาทีที่ผ่านไปเรื่อยๆ มันทำให้รู้สึกว่าเวลาเดินช้าเทียบเท่ากับเป็นชั่วโมง มือเรียวมีเหงื่อแตกพลั่กออกมาจนชุ่มชื้นไปหมด เขากุมมือตัวเองที่สั่นเกร็งอยู่อย่างนั้น ทั้งยังไม่รวมขาคู่ยาวที่สั่นราวกับว่ามีระบบสั่นติดตั้งไว้ ท่าทางดูไม่จืดเอาซะเลย
" นี่ นายมานั่งเหี่ยวเฉาอะไรตรงนี้กันเล่า ทำตัวให้มันร่าเริงเหมาะกับงานเทศกาลหน่อยสิยะ"
เสียงเล็กแสบหูที่เปล่งออกมาจากปากของ 'เคียวโกะ' เพื่อนสมัยเด็กของเด็กหนุ่มที่กำลังนั่งหน้าซีดตัวซีดราวกับเป็นผักต้ม ดูเหมือนเธอจะไม่รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับคนที่เป็นเพื่อนในตอนนี้ นอกจากจะไม่สนใจแล้วเธอคนนี้ยังพยายามรบเร้าดึงชายเสื้อของเขาไปด้วย เซย์จิคิดมาตลอดว่าเคียวโกะจะรู้เรื่องที่เขาไม่ถูกกับสถานที่ที่มีคนพลุกพล่านแบบนี้เป็นอย่างดีแต่สุดท้ายเรื่องกลับตรงกันข้าม ดูเหมือนเธอจะไม่ประสีประสาหรือเห็นใจเขาด้วยซ้ำ
'ถ้านายมาด้วย อยากได้อะไรฉันจะซื้อให้เลย'
ยิ่งย้อนนึกถึงคำพูดของเคียวโกะก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกแย่มากขึ้นยิ่งกว่าเดิม คิดไม่ถึงเลยว่าเพื่อนที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กจะปลิ้นปล้อนกลับกลอกกับเขาได้ถึงขนาดนี้ เขาหลงเชื่อในคำพูดของเธอจึงได้ตกลงปลงใจที่จะมาด้วย แต่ดูเหมือนว่าเคียวโกะจะเจ้าเล่ห์เกินกว่าที่เขาจะรับมือได้ สุดท้ายก็ดันหลงไปแพ้พนันทำให้ฝ่ายที่ต้องซื้อของให้อีกคนกลับกลายเป็นเขาแทน ไม่คิดเลยว่าความยุติธรรมจะใช้ไม่ได้กับเธอคนนี้ สุดท้ายแล้วคนที่มีแต่เสียกับเสียก็มีเพียงแค่เขาอยู่ดี
"ถ้าเธออยากเดินก็ไปเดินสิ"
"เดินคนเดียวมันจะไปสนุกอะไร ถ้าไม่มีนาย" เคียวโกะทำหน้ายู่
"เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบ"
"กะอีแค่ครั้งเดียว ก็ไม่ได้เลยรึไง"
เธอกระพริบตาปริบๆ ส่งสายตาไร้เดียงสาออดอ้อนเซย์จิสุดฤทธิ์แต่เขารู้ดีว่าสายตาคู่นี้มันมีพิษสงที่ร้ายแรงมากกกว่าที่เห็น ภายนอกดูเหมือนกระต่ายน้อยแต่จริงๆ แล้วเธอคนนี้นั้นยิ่งกว่านางงูพิษ เขาจะไม่มีทางหลงกลเธออีกเป็นรอบที่สองเป็นแน่
"ถ้าจะไปเดินก็ไปเดิน เดี๋ยวฉันนั่งรอเธอกลับบ้านพร้อมกันตรงนี้"
"ก็เดินคนเดียวมันไม่สนุกนี่"
"ไม่ก็คือไม่" เซย์จิยืนยันเสียงแข็ง
"จะเย็นชาเกินไปแล้ว…ไอ้บ้าเอ๊ย!"
เป็นอย่างที่คิดเคียวโกะกำหมัดแน่นก่อนที่จะกระทืบเท้าปึงปังเดินจากไป ถึงแม้เธอจะพยายามรบเร้าเขามากขนาดไหน แต่มันก็ยากที่จะทำลายกำแพงป้องกันพิษร้ายจากเธอของเขาลงได้ ไม่นานนักร่างเล็กก็ถูกกลืนหายไปจากสายตาของเซย์จิ ดูแล้วก็รู้สึกอึดอัดแทนเพื่อนคนสนิทที่ในตอนนี้ถูกเขมือบเข้าไปฝูงมนุษย์ที่ยั้วเยี้ยตาเต็มไปหมด เซย์จิปาดเหงื่อที่ไหลโชกบนใบหน้าที่คมเข้มของตัวเองออก ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ นี่มันนรกบนดินชัดๆ คือสิ่งเดียวที่เขาคิดได้ในตอนนี้
'ถ้านายไม่ซื้อของให้ฉันตามที่ตกลงไว้แล้วล่ะก็ คลิปลับนายว่อนเน็ตแน่ฮ่าๆๆๆ'
เขาเป็นดั่งลูกไก่ในกำมือของเธอ คลิปลับที่ว่านี้ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องอย่างว่าแต่อย่างใดแต่เป็นคลิปเมื่อตอนยังเด็กที่เขาอยากจะให้มันหายๆ ไปจากโลก ภาพที่เขาฉี่แตกใส่กางเกงลายแตงโมเป็นภาพที่อัปยศอดสูที่สุดในชีวิต ไม่รู้ว่าเหมือนกันเคียวโกะไปได้คลิปพวกนั้นมาจากที่ไหน อย่างที่ว่ากันว่าเธอมันปีศาจขนานแท้ ถ้าเป็นไปได้โทรศัพท์เครื่องนั้นที่เธอครอบครองไว้ก็ควรที่จะจมไปอยู่ในก้นลึกของมหาสมุทรซะ ทั้งๆที่ตอนเด็กๆเคียวโกะเคยเป็นเด็กตาหยีแก้มซาลาเปาที่แสนจะน่ารักน่าเอ็นดูมากแท้ๆ แต่ทำไมโตแล้วดันกลายเป็นจอมมารที่ตัวเล็กพริกขี้หนูแบบนี้ซะได้ เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ
"ไม่ชอบงานเทศกาลงั้นสินะคะ"
ในขณะที่เซย์จิกำลังสาปแช่งเคียวโกะอยู่ในใจ ข้างๆ ไม้นั่งที่โล่งจนรู้สึกได้ถึงแค่สายลมหนาวที่พัดผ่าน ตอนนี้กลับถูกแทนที่ด้วยใครบางคน ถึงกับสะดุ้งเมื่อเสียงที่เย็นยะเยือกพอๆ กับบรรยากาศรอบๆ ของเธอลอดผ่านเข้าหูของเขา เด็กสาวปริศนาถึงกับหัวเราะในท่าทีของคนตรงหน้า
"เธอเป็นใคร"
"เอ นั่นสินะ มันไม่สำคัญหรอก การที่เห็นนายนั่งตรงนี้คนเดียวมันทำให้ฉันรู้สึกปวดใจมากกว่าน่ะสิ"
"..."
"ไม่ได้อยากจะจุ้นจ้านหรอกนะ แต่ว่านั่นไม่ใจร้ายกับแฟนนายไปหน่อยหรอ"
"ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แฟนฉัน"
"งั้นก็โล่งอกไปทีนะ"
"โล่งอกอะไรของธะ…"
เขาหันขวับทันทีเมื่อบทสนทนาจบลง ข้างๆ ของเขาเหมือนไม่มีใครอยู่มาตั้งแต่แรกไม่เหลือแม้แต่ร่องรอยว่ามีใครบางคนนั่งอยู่ตรงนี้เมื่อกี้ เขากวาดสายตามองไปรอบๆ หวังจะเห็นเธอสักที่ แต่กลับมีเพียงแค่ตุ๊กตาเด็กผู้หญิงใส่ชุดกิโมโนโบราณสีแดงวางไว้เท่านั้น จู่ๆ ลมพัดเอื่อยกลับแรงขึ้นแบบไม่มีสาเหตุตุ๊กตาที่ดูน่าขนลุกพอบวกกับแรงลมที่พัดมายิ่งเสริมให้บรรยากาศน่าขนลุกมากยิ่งขึ้นไปอีก ดูท่าสิ่งนี้คงเป็นของใครไปไม่ได้นอกจากของเด็กผู้หญิงปริศนาคนนั้น
เซย์จิหยิบตุ๊กตาขึ้นมาสำรวจ ภายนอกอาจจะเป็นเพียงแค่ตุ๊กตาโบราณธรรมดาแต่มันกลับให้ความรู้สึกดึงดูดแบบแปลกๆ เขาตัดสินใจถือตุ๊กตาไว้ในอ้อมอกกว้างก่อนที่จะเดินตามทางเดินหินออกไปตามถนนคอนกรีตเล็กๆ ที่มีควันจางๆ ของไอเย็นลอยเคลื่อนช้าๆ เพื่อมองหาเด็กสาวปริศนาที่เพิ่งหายตัวไปได้ไม่นาน ไม่มีทางที่เธอจะหายตัวไปจากตรงนี้ได้เร็วขนาดนั้น เธอจะต้องยังอยู่แถวนี้เป็นแน่ เซย์จิคิดดังนั้น
"นั่นนายจะไปไหน เซย์จิ"
เสียงที่คุ้นเคยเสียงของเคียวโกะ ทำให้เซย์จิถึงกับหยุดชะงัก ดูเหมือนว่าเจ้าของเสียงจะเที่ยวเล่นจนพอใจแล้ว ถึงได้บึ่งกลับมา
"ไหนว่าจะรอกันไง…"
"ก็รออยู่นี่ ไม่เห็นเหรอ"
"โกหก นั่นอะไรอะ!…ตุ๊กตาเหรอ…ว้าย! น่ารักจังเลย"
เคียวโกะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ทันทีตากลมโตลุกวาวพร้อมกับพูดคำว่าโหเป็นสิบๆรอบ เซย์จิถอดสีหน้าไม่สบอารมณ์ทันที เพราะดูเหมือนตอนนี้เด็กสาวปริศนาจะคลาดกับเขาไปไกลแล้ว
"อะไรทำไมนายทำหน้าแบบนั้น"
เหมือนกับว่าเคียวโกะจะจับสังเกตสีหน้าของเซย์จิได้ว่าคนตรงหน้าแอบเคืองเธอ นั่นทำให้เธอชักสีหน้ากลับทันที
"อีกอย่างนายไปเอาตุ๊กตานี่มาจากไหน ตอนที่ฉันไม่อยู่นายไปได้ตุ๊กตาตัวนี้มาได้ยังไงกัน"
"เธออย่าใส่ใจเลย ตอนนี้เจ้าของตุ๊กตาตัวนี้คงเดินไปไกลละมั้ง เธอทำให้ฉันคลาดกันกับเด็กคนนั้น"
"ฮะ...? พูดอะไรของนาย อากาศมันร้อนจนเพ้อไปแล้วรึไง" เคียวโกะบ่นงึมงำก่อนจะพูดต่อ "อะนี่น้ำประจำตัวนาย แตงโมนี่มันตำนานที่เกิดมาขึ้นพร้อมนายจริงๆ เลยนะ~เซย์จิ"
เธอกลับมาพร้อมกับน้ำปั่นแตงโมปั่นในมือทั้งสองข้าง เธอยื่นมาให้เซย์จิหนึ่งแก้ว ถึงแม้เคียวโกะจะแอบมีน้ำใจงามซื้อน้ำมาให้เขาแต่คำพูดของเธอมันก็แดกดันเขาจนตงิดใจขึ้นมาอยู่ดี ตำนานอะไรกัน มีเพียงแค่เธอคนเดียวที่ทึกทักเองว่ามันเป็นตำนาน เขาแทบอยากจะมุดหน้าหนีและอยากจะลืมๆ มันไปด้วยซ้ำ
"ถ้าไม่เอา ฉันจะกินให้หมดทั้งสองแก้วนี่แหละ"
"..."
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ฉันซื้อน้ำมาให้ไม่ดีใจรึไง"
ดีใจมันก็ดีใจอยู่หรอกแต่คำพูดเธอมันน่าหงุดหงิด
"กลับกันเถอะ…"
"นี่ไม่คิดจะขอบคุณกันสักคำเลยรึไง!"
เซย์จิไม่ตอบอะไรมีเพียงแค่ความเงียบที่ส่งกลับไปหาเคียวโกะเพียงเท่านั้น
ส่วนตุ๊กตาตัวนี้....เขาคงจะต้องเก็บมันเอาไว้เสียเอง...
เมื่อถึงที่พัก เคียวโกะและเซย์จิก็แยกย้ายกันกลับไปที่ห้องของตัวเอง การจากบ้านเกิดเมืองนอนเพื่อมาเที่ยวเล่นเทศกาลนั้นจำเป็นต้องมาหาที่ค้างในเมืองแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้ ปกติเวลาไปไหนมาไหนไกลๆ แล้วต้องค้างที่ไหนสักที่ พวกเขาก็มักจะแยกห้องกันนอนอยู่ตลอด
'ก็ต้องแยกกันนอนอยู่แล้วสิยะ ฉันจะไม่นอนกับผู้ชายคนไหนจนกว่าฉันจะแต่งงาน'
นั่นคือสิ่งที่เคียวโกะประกาศกร้าวออกมา จะว่าเธอหัวโบราณก็ได้แต่ความหัวโบราณของเธอมันทำให้ต้องเสียค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นอีกแบบไม่มีเหตุผล ถึงแม้จะต้องมีเหตุจำเป็นให้นอนห้องเดียวกัน ความคิดเรื่องอย่างว่าก็ไม่มีทางที่จะผุดขึ้นมาในหัวของเซย์จิเป็นแน่ หุ่นเด็กประถมแบบเธอไม่มีทางทำให้เขาเกิดอารมณ์ขึ้นได้ง่ายๆหรอก เว้นแต่ว่าเคียวโกะจะไปศัลยกรรมให้บึ้มขึ้นมาทั้งตัว แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เป็นเพียงเด็กกะโปโลในสายตาเขาอยู่ดี ไหนจะเสียงกรนที่เป็นสิ่งที่ร่ำลือกันมาของเธอมันทรงพลังจนทำให้แม้แต่กระทั่งเพื่อนที่ร่วมนอนค้างกับเธอถึงกับนอนกันไม่ได้เลยทีเดียว
ทันทีที่ถึงห้องเซย์จิก็ทิ้งตัวลงบนฟูกทันที ก่อนจะวางตุ๊กตาที่ถือติดมือมาด้วยไว้บนหัวรวมกับกองสัมภาระอื่นๆ เขาไม่เคยรู้สึกถูกดูดพลังไปมากขนาดนี้ พอนึกถึงภาพคนเยอะๆ แบบในงานเทศกาลเซย์จิก็อยากจะอ้วกขึ้นมาทันที ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาเคยแอบชอบเคียวโกะลงไปได้ยังไง ยิ่งการกระทำของเธอมันขัดกับสิ่งที่เขาชอบสุดๆ อย่างมากก็คงมีแค่ความผูกพันที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กก็เท่านั้นที่ทำให้เขาเกิดความคิดรักใคร่ขึ้นมาแวบหนึ่ง
คิดมากไปก็มีแต่จะปวดหัวไปเสียเปล่า เซย์จิหลับตาลงก่อนที่ภาพทุกอย่างจะตัดไปเป็นมืดสนิท....
_________________________________________________
โปรดติดตามตอนต่อไป
— New chapter is coming soon — Write a review
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone