Download App

Chapter 3: II

Nagising siya sa komosyon, madilim ang silid pero ramdam niya ang presensiya ng dumating. Nanatili siyang nakahiga at hindi nakaramdam kung anong kaba. Simply the reason, that presence is familiar to her. Ang akala niya ay hindi ito uuwi dahil nga may mission itong hinahawakan, kaya nga sa headquarters muna ito ng ilang araw.

"Heath." She called him with the groggy voice.

"Did I wake you up?" tanong nito ng umupo sa kabilang panig ng kama. Hinalikan nito ang bunbunan ng batang mahimbing ang tulog na nakayakap sa kanya.

"No worries, kakarating mo lang ba?" kaswal na tanong niya. Asawa parin naman niya ito kaya nararapat lang na maging civil sila sa isa't isa.

"Ten minutes ago."

"You want me to prepare a coffee for you?" madalas kasi itong umiinom ng mainit na kape bago matulog.

"No need, just continue to sleep. You shouldn't stay up late." Sambit nito at inaayos ang kumot. He kissed her forehead and lie comfortably. Napatango nalang siya dahil na rin sa pagod at antok. Hindi na rin naman siya nakipag-argumento, tama naman ito hindi puwede sa kanya ang pagpupuyat. If there's someone who really cares about her, that person is her husband. Alam kasi nito ang dahilan, and she's not that childish to act unreasonably. Hindi siya gnaoong tao, she's far from that kind of person. She closed her eyes, letting the darkness consumed her once again.

He stared at his little family – his son sleeping peacefully in his mother's arm and the woman he married. Na siyang kakabalik lang sa pagtulog. He should feel the contentment by now. Yet, deep within him something burned. Ayaw niya sa pakiramdam na iyon, he always hated that kind of feeling. His son which became the little sunshine of their home, hindi niya hahayaang may mangyaring masama dito. His wife – the woman he married, he vowed to protect in the front of the altar and their family and friends. He'll do anything to keep them safe.

He's always wishing for the best of his family yet there were things that need to settled first. After that, he'll take the initiative to get them away from the kind of life he and his wife had. Noon ay ginusto niyang mamuhay ng tahimik subalit sa ngayon ay hindi pa maaari. What he always wanted is to have a peaceful life with them. Maibigay ang buhay na dapat sa mga ito. Iyong ng buhay na pinangarap niya simula noong mga oras na nasa harap sila ni Chloe sa altar.

-

"Mommy." Her little boy – Lynx wake her up. A lively and joyous voice she loved to hear every day. Hinila niya ito upang mayakap habang siya ay nanatiling nakapikit. "Mom…" Lynx whined that made her laugh.

"Morning my love." She rained him kisses all over his chubby face and even tickled him that cause full of laughter around the four walls of their master bedroom.

Minutes later, tumayo na rin naman siya. Tiningnan niya ang digital clock na nakalagay sa bedside table sa may kaliwang bahagi. 8:30 AM, tanghali na para sa kanya. Madalas ay gumigising siya ng 5 AM dahil papasok siya sa trabaho. "Wait here honey." Ruffling his child's hair and made her way to the walk-in closet na saan di naman ang banyo, upang makapaghilamos at makapagbihis.

It's weekend, at katulad ng plano nilang mag-asawa ay dadalaw sila sa in-laws niya. Minsan nalang kasi silang nakakadalaw dahil parehong busy sa trabaho. Gusto nga ng mga ito, kahit ang kanyang mga magulang na ang mga ito ang mag-alaga kay Lynx. Yet, hindi naman siya pumayag – hindi dahil wala siyang tiwala kundi responsibilidad niya at ng asawa niya ang pag-aalaga sa anak nila. Kahit na ba pareho silang may kanya-kanyang trabaho, na siya din namang sinang-ayunan ni Heath. Her parents and in-laws respected them. Dumadalaw nalang sila sa mga ito kapag pareho silang naka-off sa trabaho.

Pagkatapos niya ay lumabas na sila ng anak sa silid at bumaba sa kusina kung saan amoy na amoy na nila ang pagkain. Tsaka lang din niya napansin na nakabihis na ang anak, mukhang nauna pa itong magising sa kanya.

Lynx is an independent little boy despise in his age. Mag-fo-four years old palang ito sa susunod na dalawang buwan. But acted like a mature kid, ibang-iba sa mga kaedad niya. For a child, he's bit handy. Iba na nga ata ang mga bata sa panahon ngayon. They really acted different from the past generations.

"Let's eat." Heath simply said, when she and Lynx enter the dining room. He prepared breakfast for them, hindi na niya pa ginising ang asawa dahil alam naman niyang wala itong maayos na pahinga.

As expected, Lynx is quite foodie so he walks off in his place when they're eating. "Hungry kiddo?" as Heath help him to set in the high chair made for him, he gives his father a sheepish grin. Mas lalo tuloy silang naging magkamukha – he is a mini me of his father.

Napailing naman ng lihim si Chloe sa mag-ama. She settled herself beside her son and said, "You should have wake me up."

Heath ruffling his son's hair, glancing at her "The past few days, you don't have enough sleep." He simply said and settled himself across. "Kumain na tayo?"

A simple statement which implies everything he wanted to say. Hindi na niya kailangang magtanong ng marami para lang maintindihan ang sinabi nito. It is not assuming, yet when you know the person for long ay makilala mo siya. Alam mo kung paano niya i-handle ang bawat bagay and that's them as a couple. As a husband and wife nga bang matatawag. Yet she really doesn't care about it.

Inasikaso niya na muna si Lynx, kaya naman nito kumain mag-isa. Pagkatapos ay kumuha naman siya ng kanya. A routine every weekend morning, sama-sama silang kumain. Wala si Aling Marta, sinabihan na niya kasi itong mag-off na muna dahil aalis sila.

"How is it?" she asked her son who is now chewing the food in graceful manner. Mannerism na yata ito ng anak.

"Yummy," he grinned and faced his dad across them, "the best daddy." Making a thumbs up gesture.

"Eat, don't talk when your mouth is full kiddo." Heath said gently and simply beam at his son.

Lynx nodded, "Sorry!"

"Finish it up hon," as she wiped his face, looking at her husband "anong oras tayo aalis?"

"Before lunch, ang gusto ni mama doon na tayo maglunch kasama nila."

"Okay."

Isang oras din kasi ang byahe papunta sa in-laws niya. By 12 noon ay makakarating na sila sa bahay ng magulang nito. They are both married, yes but it's all quite difference in some aspect of their life, and that's what frustrate her more.

There's a lot of things which she can't help but to think. Siguro dahil narin maraming bagay na napunta sa kanya na hindi naman talaga nararapat. And until now, even the atmosphere wasn't like as before hindi parin niya maiwasang makaramdam ng guilt. Guilt of being a villain in someone's life.


Load failed, please RETRY

Weekly Power Status

Rank -- Power Ranking
Stone -- Power stone

Batch unlock chapters

Table of Contents

Display Options

Background

Font

Size

Chapter comments

Write a review Reading Status: C3
Fail to post. Please try again
  • Writing Quality
  • Stability of Updates
  • Story Development
  • Character Design
  • World Background

The total score 0.0

Review posted successfully! Read more reviews
Vote with Power Stone
Rank NO.-- Power Ranking
Stone -- Power Stone
Report inappropriate content
error Tip

Report abuse

Paragraph comments

Login