Chapter 2: TRW 02
Anim na buwan simula nang lumayo si Cailer sa kanila at itakwil siya ng mga magulang. Hindi niya alam kung sino ang nagsabi ng tunay na dahilan kaya siya tumakbo ng araw na iyon. Imposible namang si Ate 'di ba? Pero mas imposibleng siya ni hindi nga nito alam ang nararamdaman niya para rito.
'You got a message princess' Nakuha ng tumunog cellphone ang atensyon ni Cailer, it was her dad's voice, and she missed them a lot.
Ate Claire:
Nasaan kana? Where already here.
Napangiti ng mapait sa nabasa ang dalaga. Hindi na siya nag-abala pang mag-reply saka bumaba sa kotse.
"Cailer kaya mong yan! Its just your family." Mahina niyang kumbinsi sa sarili para maihakbang ang mga paang hindi niya na maigalaw makalabas ng sariling sasakyan.
Mabilis ang lakad na tinungo niya ang restaurant na pagkikitaan nilqng mag-anak. Nakasunod sa kaniya ang dalawang bodyguard na nakaabang sa kaniya sa labas. Mukha ring nakapag-report na ang mga ito sa kaniyang magulang dahil lahat ng pagkain sa lamesa ay pawang mga paborito niya. Suhol para bumalik siya. Nakakatawa.
"Mom, Dad." Unang nag-angat ng tingin sa kaniya ang kanyang ina. Hindi nq noya inaantay pang alukin siya ng upuan at umupo na siya sa harap ng kanyang ama.
"Anong balak mo sa buhay mo Cailer?" Tanong ni Dad nang makaupo siya.
"I'm doing fine Dad. You don't need to worry about me." Nakangiting sagot sa niya sa nag-aalalang ama.
"Its been six months since yo--"
"I'm not going home Dad." Bastos man ngunit pinutol ni Cailer ang sinasabi ng ama. She know it already, ilang beses na ba silang nagbakasakaling maiuwi siyang muli sa kanila? Sa loob ng anim na buwang pangungulit nila at pakikipaglaro niya ng tagu-taguan, ngayon lang siya nagpakita ngunit hindi niyon mababago ang desisyon niya.
"Cailer pinayagan kitang umalis noon dahil nasasaktan ka. Kitang-kita ko kung paano ka lihim na nasasaktan dahil sa nangyari. Pero ibang usapan na kung pati sila Mom hindi mo pakinggan at ganitong binabastos mo pa!" Namumulang sigaw ni Ate Cailem.
"Kitang-kita? Nakikita mo pala akong lihim na nasasaktan tapos sa harapan ko pa talaga? So anong gusto mong mangyari noon? Ha?! Huwag mo ako pangaralan. Edi ikaw ang umuwi kung gusto mo!" Sigaw niya pabalik sa kapatid.
"I'm so sorry Dad, Mom but I AM NOT GOING HOME. Excuse me."
Dali-dali siyang umalis sa restaurant na iyon, sa nakitang niyang sakit sa mga mata ng kanilqng ama, baka hindi niya na mapanindigan ang sinabi kanina lamang.
After six months ngayon na lamang siya ulit lumuwas. Kaya naman pinaunlakan na ang isang kaibigan na matagal na ring nangugulit na bumalik siya. Kinuha niya ang cellphone sa bag at tinawagan ang katiwala sa bahay.
"Hello po Ma'am! Uuwi po ba kayo ngayon?" Tanong ng katulong niya sa bahay.
"Hindi ako makakauwi ngayon at ilang araw rin siguro. Ikaw na muna bahala riyan ha?" Pagbibigay alqm niya sa kasambahay at saka pinatay ang tawag nang makita niyang naka-green light na stop lights.
"Where have you been Cai?" Tanong ng isang kaibigan.
"Sa tabi-tabi." Simple niyang tugon sa kaniya at base sa mukha nito hindi nito nagustuhan ang isinagot niya.
"Nako girl, wag mo nang tanungin iyang si Cai. Alam mo naman nangyari six months ago right?"
"Oh please!" At inirapan niya ang mga kaibigan.
Malakas na tawanan ang isinagot ng mga babaeng kasama niya. Ang lakas pa rin talaga ng trip.
"Dahil obvious namang di ka pa nakaka-recover, Cheers girls!" Sigaw ni mika ang girl bestfriend ko.
"Cheers" sabay-sabay naming bigkas.
Nagkaayanan nang sumayaw sa dancefloor kaya naman pinaunlakan niya iyon. She missed this, She missed herself, I miss being with them and having some fun. Ngunit ang lahat ng iyon ay nabura sa isip niyq. Ang makita ang lalaking anim na buwan kong pinagtaguan ay nakakawala sa sarili kahit pa sabihin na nakatalikod siua sa akin ay alam kong siya 'yon! Hindi pa naman ganun kalala ang tama ng alak sa sistema ko para makita ang isang imahinasyon.
"Hey! Bakit para kang nakakita ng multo dyan?" Nagtatakang tanong ni Mika sa kanya.
Hindi niya alam kung anong sasabihin sa kaibigan. "He's here bes." Tangi niyang sagot. She can't take off her eyes in the guy just two tables away from them.
"I need to go, Mika. Ikaw na bahalang magpaliwanag sa kanila, okay?" Hindi na niya hinintay pang sumagot at dali-dali siyang bumalik sa table nila para kunin ang bag niya.
"Tatakas ka na naman ba Cailey?"
Nanlamig siya sa narinig, kilalang kilala niya ang boses na iyon. Shit! Kahit nahihirapang lumakad dahil sa pangangatog ng tuhod ay pinilit niyang ihakbang ang mga paa. Hindi siya pwedeng makausap nito! Hindi sila pwedeng mag-usap!
Hindi pwede dahil baka mabaliw siya at gawin niya ang lahat para makuha ito mula sa kapatid niya. Kapag nagkataon alam niyang malaking gulo ito sa pamilya nila kapag nagsumbong si Edrian sa magulang niya and she cant risk it right now. not now.
"Bitawan mo ako." Aniya. Hawak siya nito ngayon sa braso.
"Come with me, Cailey, ako na maghahatid sa'yo sa inyo. Wala sila Mom at lasing kana." Malumanay nitong sinabi saka siya ginaya sa sasakyan nito ngunit dahil hindi naman siya totoong lasing ay pilit siyang nagmamatigas sa kinatatayuan. Neknek naman nito kung inaakala nito na ganun-ganun na lang siya sasama sa kaniya!
"Just leave me here!" Sigaw niya sa dating kaibigan. "Leave! I don't need you!"
Ganoon na lang ang gulat niya nang buhatin siya nito at isampay sa balikat niya! Gago ba siya? Sobrang ikli ng dress niya! Shit naman talaga.
Alam niyang lasing ka kaya pwede umarte ka na lang? Just like before Hindi ka iniwan nyan Cailey!
Alam kong mali ang gagawin ko pero buo na ang desisyon ko, she know him. He wont let me go at my 'state' right now and he will take care of her until the alcohol subside its effect on her. At dahil wala naman pala dito sila ate sasagarin na niya ang pagkakataon. By hook or by crook he will be mine tonight. Mark my words even if I'll lose him forever.
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone