Chapter 76: 75. Whole Family
|| Marsha Sandoval ||
Maaga akong bumangon sa higaan. Sandali'y pinag-masdan ko si Logan habang natutulog siya.
Speaking kay Logan, habang nag-uusap kami nila Roxie, kasama sila Troy at Dwayne, bigla nalang may tumawag sa kanya. At nalaman kong si ate Cecil iyon.
Naputol ang pag-uusap namin nang kaagad na pinuntahan nila Roxie at Troy si Logan kagabi 'don sa trabaho niya, dahil lasing siya. At nag-wawala siya doon sa office ko.
Napa-buntong hininga ako. Sinabi sa'kin ni Roxie na ilang araw na pala siyang palaging umuuwing lasing, o kundi di kaya'y bigla nalang silang napapa-sugod 'don sa bar na pinupuntahan niya palagi para mag-lasing doon.
Nag-papasalamat ako dahil buti nalang at hindi na muna umuwi si Roxie sa States. Dahil baka, ano nang mangyari kay Logan. I sighed. Nag-aalala ako dahil nilulunod niya ang sarili niya sa pag-lalasing.
"Ma'am, may kailangan po ba kayo?" sinipat ko si nanay Nacy na naabutan ko dito sa kusina matapos kong lisanin muna ang kwarto namin ni Logan. At mukhang nag-hahanda na siya ng almusal.
Speaking sa kanya, matagal ko nang kilala si ate Nacy Silvia. Matagal na siyang katulong dito sa bahay ni Logan.
And yes. Nandito ako sa bahay ni Logan. Sinabi ko kay Roxie na gusto kong makita si Logan kaya pumunta ako dito sa bahay niya kagabi.
Matapos ang kalahating oras ng biyahe ko, nang ihatid ako dito ni kuya Jak, tinungo ko kaagad yung kwarto niya pag-karating ko dito. Hanggang sa nadatnan ko siya na naka-salampak na sa higaan at naabutan ko pa sila Roxie at Troy pag-dating ko dito kagabi. Nilapitan ko siya at napuna amoy alak talaga siya.
"Nay, okay lang po ba kung ako nalang po ang mag-hahanda ng almusal ni Logan?" pinag-saklop niya ang kanyang nga kamay habang nakatingin siya sa'kin.
"A-ahh, opo ma'am. Okay lang po." masaya ko siyang nginitian.
"Salamat po. Saka 'wag na po kayong palaging mag 'po' sa'kin. Marsha nalang po tawag niyo sa'kin. Hehe.." sambit ko at napa-kamot naman siya ng ulo niya. Madalas kasing ganun ang tinatawag niya sa'kin kaya medyo nakakahiya rin dahil mas matanda pa siya sa'kin.
"Sige maam. Maiwan ko na kayo dito. Kapag may kailangan kayo, tawagin niyo lang ako.." saad niya at tumango ako. Pagdaka'y nag-excuse siya at saka siya umalis.
Sandali'y kinuha ko yung apron at isinuot ko iyon. Pagdaka'y ihinanda ko na yung mga lulutuin ko.
Tinignan ko sandali ang wall clock at halos pasado alas-sais na. Napa-ngiti ako. Alam kong magugustuhan 'to ni Logan itong mga ihinanda ko sa kanya.
Nag-luto ako ng sausage, kasunod ay mga hotdogs, at eggs. Pero sandali, habang abala ako sa pag-luluto, bumabagabag pa rin sa isip ko yung mga nalaman ko kay Roxie kagabi.
Yeah. tungkol naman dito, kagabi pa gumugulo iyon sa isip ko tungkol sa mga sinabi niya sa'kin kay Stella. Hindi naman na ako masyadong nabigla sa mga nalaman ko mula sa kanya, tungkol sa sinabi niyang hindi naman talaga buntis si Stella, at pinilit niya lang ang magulang niya dahil sa pagiging spoiled niya. Kaya kapag anong magustuhan niya, tinutupad ng magulang niya.
Pero ang isang bagay na kina-iinisan ko ay nung nalaman ko na siya at si Steven pala ang nag-plano ng lahat ng 'yon. Na sila ang nag-balak na ipa-kidnap ako dahil gusto niya akong ilayo kay Logan. At para masolo na ni Stella si Logan. Ugh!
Ipinikit ko sandali ang mga mata ko at napa-sandal ako sandali sa sink ng kumulo bigla ang dugo ko habang iniisip ko ang mga bagay na iyon. And in a sudden, nakaramdam rin ako ng pagka-uyam kay Steven. Dahil nag-sinungaling siya sa sa akin nang sabihin niya sa'king patay na si Logan. Na halos buhusan ko na ng mga luha ko at pagka-inis dahil sinisi ko ang sarili ko na kung bakit nangyari 'yon sa kanya..na kinidnap nalang sana nila ako at hindi na sana nila siya dinawit at pinatay.
Pero ang lahat ng 'yon ay kasi-nungalingan. At halos mapaniwala na ako. I sighed. Napa-bukas ako ng aking mga mata, kasunod ay napa-punas ako sa'king luha ng naramdaman kong pumatak iyon sa'king pisngi. Napatawa ako ng marahan.
Naiinis ako. Ayoko nang i-stress ang sarili ko sa bagay na 'yon dahil niloko lang ako ni Steven. At ginamit niya ang kahibangan niyang iyon dahil nawawala na siya siguro sa katinuan--na pinipilit niya ang sarili niya sa'kin kahit na wala akong nararamdaman para sa kanya. At bukod pa 'don, medyo nagalit ako dahil kasang-ayon niya si Stella sa mga naging masamang plano niya.
Tapos ano? Nag-kunwari siya na walang nalalaman sa nangyari. Na pinalabas niyang tinulungan niya ako at naging mabait siya sa'kin!?
I chuckled. Pinunasan ko uli ang mg luha ko sa'king pisngi. Tumanaw naman ako sandali sa malayo.
Tama nga siguro yung ginawa ni Roxie na i-blockmail si Stella. Para nang sa gayon, malaman niya na ginulo niya ang buhay namin ni Logan. At si Steven--ayoko ikulong siya matapos ang lahat ng ginawa sa'kin. Bahala na ang batas at ang diyos sa kaniya at kay Stella.
Kaagad kong inayos ang sarili ko at tinawag ko sandali si nanay Nacy. Nakita ko naman siya sa sala na nag-lilinis.
"Oh, ma'am Marsha. May kailangan po ba kayo?" napa-tigil siya sandali sa ginagawa niya ng mapansin niya ang presensiya ko.
"Ahh, nay. Okay lang po na paki-sabi sakin kaagad kapag nagising na si Logan?" naka-ngiti niya akong tinanguan.
"Ahh, oo ma'am. Sasabihin ko nalang po sainyo kaagad.."
"Salm--"
"You don't have to tell it, Nacy.." sandali'y napa-baling ako sa nagsalita niyon ng makita kong naka-tayo siya ngayon sa harap ko.
"Logan.." sa sobrang sabik ko sa kanya, mabilis ko siyang nilapitan at pagdaka'y niyakap ko siya ng mahigpit. Napansin ko namang hindi niya ako niyakap pabalik. Kumalas ako sandali sa pagkaka-yakap sa kanya.
Nilingon ko sandali si nay Nacy ng nag-excuse muna siya sa'min, at pagkatapos ay umalis na siya. Masaya ko namang nilingon si Logan.
Pero sandali, habang pinag-mamasdan ko siya, napansin kong wala siyang saplot pang-itaas. Nang napa-baba ang tingin ko doon. I gulped. Kaagad ko nang inalis ang tingin ko doon ng direkta ko siyang tinignan sa kanyang mukha.
At sa pagkakataon na 'yon, ngayon ko ulit malinaw na napunang ang guwapo pa rin niya. Medyo tumutubo na ang kanyang balbas at hindi na rin ata niya naa-asikaso ang sarili niya.
"Why are you here?! Who send you off here?!" Napansin ko naman sa kanya na walang ekspresyon ang kanyang mukha, at iba ang tono ng pananalita niya. I made a curious.
H-hindi ba siya masaya na nandito na ako? Na naka-balik na ako? Hindi ba niya ako na-miss?
"L-love..na-miss kita..na-miss kita ng sobra.." habang sinasabi ko iyon sa kanya, saka naman tumulo ang luha ko sa'king pisngi. Pero napansin ko sa mukha niya na hindi siya masaya. Hindi ko mapakiwari ang aura ng kanyang mukha.
"M-may problema ba love? B-bakit ganyan yung reaksyon mo? H-hindi ka ba masaya na--"
"Are you not happy with him that's why you go back here?! And for what? To said that you fvcking love me? And you get back here because you don't now love him?! The Fvck!" bahagyang napa-uwang ang aking bibig nang halos pasigaw na niyang sinambit iyon.
Naka-tapon pa rin ang tingin niya sa'kin habang hinihintay ang sasabihin ko.
Bakit ganyan siya? Bakit kailangan niya pang itanong kung bakit pa ako bumalik dito? Ayaw na ba niya akong makita?
I sighed. Sinubukan ko pa ring ngitian siya kahit na dinudurog ng ilang beses ang puso ko dahil sa mga sinabi niya. Pero hindi pa rin ako nagpa-tinag ng maisipan ko namang yakapin siya ulit. Alam ko kasing sa paraan na 'to, lalambot ang puso niya.
At sa pagkakataon na 'yon, ang nag-babadya kong mga luha ay tumulo sa'king pisngi.
"L-love..bakit ka ganyan? A-ano bang mga sinasabi mo? H-hindi kita maintindihan..Mahal kita at ikaw lang ang lalaking mahal ko. Kaya please, intin--"
"Get out of here now. I don't want to hear your fvcking explanations." walang gana niyang sabi. Napa-kalas ako sa pag-kakayapos ko sa kanya ng inalis niya iyon. Pagkatapos ay inihakbang na niya paalis ang mga paa niya.
Pero bago pa siya maka-layo, pinigilan ko siya ng mabilis kong hinarangan ang dinadaanan niya.
"S-sabihin mo sa'kin, anong bang problema?! B-bakit gusto mo na akong paalisin ngayon? Ha!?" naiiyak kong sabi. Tinapunan lang niya ako ng tingin.
Hindi ko siya maintindihan. Ano ba talagang problema niya? Kung galit siya sakin, ano bang ginawa kong masama sa kanya? Saan at bakit!
Ugh! Nakakainis ha! Siya pa 'tong may ganang magalit diyan! na-kidnap na ako lahat-lahat, nagha-halimaw na naman siya diyan!
Bigla nalang tumulo ang luha ko at napa-hikbi ako sandali. Pero kaagad kong inawat ang sarili ko nang pinunasan ko na ang mga luha ko. Sinubukan kong kausapin siya ulit.
"G-gusto kong malaman..n-nagagalit ka ba sa'kin?" malumanay kong tanong. Kasunod ay napa-yuko ako ng ulo sandali.
"You don't really love me, right?" napa-angat ako ng tingin sa kanya, sandali'y bumalot naman ang pag-tataka ko ng itanong niya iyon.
Abnormal ba siya? Nakaiinis lang ha. Parang walang pakiramdam.
"A-anong klaseng tanong 'yan? S-sa tingin mo ba, hindi kita ma-miss at hindi ako magi--"
"Where's your ring?" pag-puputol niya.
"H-huh?" Binalingan ko ng tingin sandali ang aking kaliwang kamay at napansin ko na wala nga 'don yung singsing na ibinigay niya sa'kin.
Sandali, napa-ngisi ako na parang timang.
So, ayon ata yung problema niya? Ugh! Jusko.
"A-ahh..yung singsing?" pilit akong ngumiti. "S-sorry..n-nawala ko kasi 'yon eh. N-naka-upo kasi ako 'non sa higaan 'tas tinanggal ko 'yon sandali sa'king darili ng pinag-mamasdan ko iyon.." dahan-dahan kong inangat ang tingin ko sa kanya. Napansin kong naka-tuon lang ang pakinig niya sakin.
Iniyuko ko ang ulo ko. Ipinantay ko ang aking labi. "N-nung dumating si Steven, bigla ko 'yon nabitawan. Balak ko sanang hanapin 'yon pero bigla nalang kasi akong hinila ni Steven palabas 'don sa kwarto.." huminga ako ng malalim at sinubukan ko siyang tingnan. Bumalot naman ang katahimikan sa'ming paligid.
Hays. Titigan lang ba niya ako?
Bumuntong-hininga ako ng malalim. "S-siya nga pala, pinag-handaan kita ng almusal mo.." pagka-sabi ko 'non ay ibinaba ko ang tingin ko, pagdaka'y i-nihakbang ko na ang mga paa ko papunta 'don sa kusina.
Pero hindi pa ako nakaka-layo, napa-tigil ako sa'king pag-hakbang nang pinigilan niya ako. Bumaba ang tingin ko sa'king kamay ng hawakan niya iyon.
"I'm sorry.." inangat ko ang ulo ko.
"O-okay lang, l-love.." sambit ko ng at pilit akong ngumiti. Sandali'y, bago pa ulit ako maka-hakbang, bigla nalang niya akong hinila.
Ipinulupot niya ang kanyang mga kamay sa'king bewang nang itinulak niya ako papa-lapit sa kanya, sandali'y nag-dikit ang mga labi namin ng hinalikan niya ako.
Parang umangat lahat ng boltahe ng kuryente sa ulo ko at may kung anong saya akong naramdaman sa'king dibdib pati sa'king tiyan.
Oo, namiss ko 'to. Na-miss ko yung ganitong bagay na palagi naming ginagawa noon, at masaya ako dahil ngayon ay nangyayari ulit iyon...yung masayang pakiramdam na sa pagka-kakataon na 'to, nag-dampi ang mga labi namin.
"Love.." sandali'y nag-hiwalay ang aming mga labi. Tumingin kami sa isa't-isa.
"Y-yes, love?" naka-ngiti kong tanong sa kanya.
"Don't you ever do it again.." maamo niyang sabi.
"Y-yung alin?" napa-kunot noo ako.
"That I thought you never love me and you'll leave me.."
Sabi ko na eh. Ano akala niya sakin? Sasama na ako habang buhay kay Steven? Hays, jusko.
I heaved a sighed. "A-alam mo love, mag-almusal nalang tayo. Tara.." hinila ko siya sa kamay niya at dinala ko na siya sa kusina.
Pagdating naman 'don, pina-upo ko siya at inihanda ko na ang almusal namin. Napansin kong naka-ngiti siya habang pinapanood lang niya ako sa ginagawa ko.
"Na-miss mo ako 'no?" sabi ko habang pinag-titimpla siya ng kape.
"Yeah. I badly missed you--and our baby, love.."
Yeah. Pangalawang beses ko na 'yang narinig sa kanya. At kapag naririnig ko 'yon sa kanya, hindi ko mapaliwanag yung saya ko sa'king dibdib. Na magiging tatay na siya nang magiging anak namin.
Speaking dito, simula nung na-kidnap ako nung araw na 'yon, at nung naging kasama ko si Steven ng mga araw na 'yon, nag-alaala ako sa baby namin. Dahil sa sobrang pagod ko, at hindi masyadong akong kumakain, natatakot ako dahil baka ano nang mangyari kay baby. Pero ngayon--na nandito na ako. Sobrang panatag na ako, na kasama ko na ulit si Logan--at buo na ulit kami.
Nagulat ako ng bigla nalang may yumakap sa'kin mula sa'king likuran. Sinulyapan ko naman iyon at naramdaman ko ang presensiya niya doon.
"Love..I always thinking of you and to our baby if how is he. I know, na nagkulang ako. That I didn't protect you and our baby to them and I really blamed myself for that..." naramdaman kong inilagay niya ang kanyang ulo sa'king leeg. Pagkatapos ay naramdaman ko ring hinimas niya ang aking tiyan. Nakiliti naman ako sa ginawa niya. Ugh!
Pero sandali. A-ano daw? He? G-gusto niyang lalaki ang magiging anak namin?
"Love..I'm sorry..I'm sorry if I misses that thing, I'm fvcking worthless. I really annoyed and hate myself for that.." malamlam ang tono ng kanyang pananalita. Sinubukan kong humarap sa kanya. Nginitian ko siya.
"A-ayos lang love. Sorry rin kung wala rin akong nagawa para sa'yo.." Tumigil ako sandali. Napansin kong naka-tingin lang siya sa'kin ng mabuti. "A-akala ko kasi..patay ka na..na wala na akong babalikan.. h-hindi ko alam kung anong gagawin ko nung mga panahon na 'yon.. mahirap man tanggapin pero umaasa pa rin ako na buhay ka.." napa-punas ako ng aking luha ng maalala ko yung mga bagay na 'yon na nag-iwan sa'kin ng takot at pangamba.
"Who the hell said it to you that I'm died?!" this time, napansin kong bumalik na naman ang mala-halimaw niyang aura. Tinitigan ko muna siya sandali sa kanyang mga mata saka ako nagsalita.
"S-si.. si Steven--"
"Fvck! Damn it!" nakita kong kinuyom niya ang kanyang mga kamay matapos niyang mapa-mura.
"P-pero tapos na 'yon. Hayaan mo na 'yon, love. At saka, alam kong naman na hindi mo ako basta nalang iiwan ng ganon.." sandali'y humupa naman ang galit sa kanyang mukha at napansin ko na nag-mukhang maamo iyon. Pagdaka'y lumapit siya sa akin at niyakap niya ako.
"I will not let this thing happen again on you.." Pagkasabi niya niyon, hinalikan niya ako sa'king noo at saka niya ulit ako niyakap.
"Love.." naka-tingin lang siya sa'kin habang hinihintay niya ang susunod kong sasabihin.
"Yung sinabi mo kanina tungkol sa baby natin.." sandali'y napa-kunot noo siya. Napa-tawa naman ako ng marahan.
"Gusto ko babae.." napa-kurap siya sandali ng sambitin ko iyon. Mukhang na-gets naman niya yung sinabi ko ng napa-ngiti siya.
"Of course. If that's what you wants." masaya ko siyang nginitian. "Well, we can still make a baby boy now if you want..." mapang-akit niyang sabi.
"Logan!" pagsuway ko sa kanya. Pero naramdaman ko na kinilig ako sa sinabi niya.
Alam ko kung ano na naman pumapasok jan sa isip niya pero hindi muna sa ngayon. Baka madaganan si baby.
Matapos ko siyang pag-hainan, sabay na kaming kumain. At habang kumakain kami, sinabi ko sa kanya ang lahat ng nangyari sa'kin habang kasama ko doon si Steven sa palawan. Tinanong niya kung paano ako naka-balik at sinabi ko naman dahil kay Roxie at kay Stella.
Sa una, hindi siya makapaniwala na si Stella ang nag-takas sa'kin doon, pero sinabi ko naman sa kanya ang tungkol sa sinabi sa'kin ni Roxie. Laking gulat niya ng malaman iyon at alam kong pinipigilan lang niya ang sarili niya sa bagay na yaon. Lalo pa nang nalaman na niya na si Stella at si Steven ang may pakana ng lahat. Kahit na naku-tuban na rin daw niya na sila talaga ang may pakana nang lahat ng 'yon.
Sinabi ko rin sa kanya ang iba pang pinag-usapan namin ni Roxie kagab, at dahil doon ay nalaman niya ang lahat. Alam kong may binabalak siyang gawin kila Stella at Steven pero sinabi ko na hayaan nalang sila. Ayoko nang i-istress ng buhay namin sa kanila at kung mag-kataon man ay, malalaman rin naman ang mga masamang ginawa nila.
-----
|| Troy Esguerra ||
"Congrats sa'yo, Dwayne!" Marsha said in a chirpy way. She hugged Dwayne tightly while she's uttering that words.
"Salamat ate.." after Dwayne replied it, they abruptly ended hugging each other. Ate Marsha looked happily to her. But in a sudden, she took a glance on me while I'm standing here behind Dwayne.
"Congrats, Troy." we hugged each other for a moment as she greeted me. But we immediately ended it when I saw tito Logan behind ate Marsha glaring at me fiercely. And I know he's making jealous. Tsk. I just teased him for a seconds. And I noticed that he cocked his brows. Then I hugged her away.
I was actually very happy every time I see ate Marsha smiling like that. And the way she's been so nice to me, I really thanked that I met her and also her sister, Dwayne. Because I feel I'm in whole family.
Yeah. My parents wasn't here because they are making their life busy with their businesses. Tsk. Yeah. Always.
Speaking on it, we're done in our graduation ceremony. All of the' students' parents who graduated together with me in High School, was happy as we finally passed this school year.
"Oh bro, congrats."
"Yeah. Congrats to us." I said to them with a smile on my lips, as I saw them standing there now at my side.
"So, what's your plan for the next school year?" Ivan asked with a big smirk on his face.
"I'll guess it." pag-gatong ni Sander.
"Still, having a chick--" i cut him off before he continue. I already know what he's pointing out and I remember that Dwayne was here, and also tito and ate Marsha.
Yeah. He really love being casanova. At sinasama pa niya ako sa kalokohan niya. The heck.
"Oh, by the way. This is my girlfriend's sister.." I uttered as I introduced ate Marsha to them. They all already knew tito Logan that's why I didn't introduce him to them.
Yeah. As they are my old jerk friends.
"Hello po. Nice to meet you po ate Marsha. You're beautiful enough."
"S-salamat.." masaya niyang sabi sa kanila.
"Oh. Siya nga pala, mauna na kami sa inyo Troy. May pupuntahan pa kami ng tito mo. Kita nalang tayo sa bahay niyo."
"Okay po, ate Marsha."
Afterwards, ate Marsha and tito Logan walked away on us when they bid a farewell. I know they'll go there in hospital to have some follow up to their check-up for their baby. Naiwan naman kami dito nila Dwayne at ang mga kaibigan ko.
I walked closely to Dwayne and I put my arms on her neck. "So, let's go there to my house?" she nodded with a big smiled on her lips.
"Yes, my baby boy!" she replied.
"Ehem." I heard a loud cough bago pa kami maka-alis ni Dwayne. Speaking on it, my jerk friends are stupidly grinning on me.
"How about your friends? Baby boy?" Sander asked, and in a sudden, they both laughed. Tsk. The heck. I'll kick their ass now.
"Tsk. Yes. But you two will not go with us. Have your own way to go there." as I said that to them, they burst a laughed again. And I noticed Dwayne was just shaking her head. The hell.
Hindi ko na sila pinansin as we just turn back on them at pagkatapos ay iniwan na namin sila doon. Yeah. of course, it's my pleasure also to have some lunch with them especially this is our graduation day. But also of course, it's a new journey in our lives. As we're now stepping into another chapters.
And speaking to it, I wanted to step into college with Dwayne. I want to be with her always and I want to finished this milestone with her. And I want to be with her together until we'll become successful in our lives.
Yeah. I already put in my mind and my heart that she's the girl whom I'll marry in a right time. At this was I promised to myself and to her.
------
|| Dwayne Sandoval ||
* After Five Months *
Nag-tirik kami ng kandila ni ate Marsha at pagkatapos ay inilagay namin ang bulaklak na dala namin sa harap ng kanyang puntod.
"Mama. Kamusta ka na jan.." I uttered in a soft way.
I know mama don't hear us but I believe that she's always there in our side. At alam ko na masaya si mama kung nasaan man siya ngayon.
"Mama. Nami-miss ka na namin ni ate Marsha. And you know what, mama? May apo ka na. Alam kong magiging masaya ka kapag nalaman mo ang tungkol sa magiging apo mo..."
"Tama si Dwayne Suzanne mama. Alam kong sobrang saya mo kapag nakita mo na ang magiging apo mo.." dugtong ni ate Marsha.
Suddenly, my tears dropped in my cheeks habang sinasambit iyon. "Ate Marsha is right, mama. And I'm a bit sad dahil hindi na ako ang teddy bear niya.." pabiro kong sabi.
We just exchanged laughs, kami ni ate Marsha. Kahit sa ganoong paraan, na sobrang miss ko na si mama, masaya ako dahil nandiyan si ate na tumayo na parang isang mama ko na. Yeah.
Speaking also about this, masaya ako dahil kahit hindi man si mama ang umakyat sa stage nung graduation ko, I'm very grateful dahil nandiyan si ate para suportahan ako.
And yes, together with my brother-in-law. Na siya ko na ring naging papa ko--as they're now my family in my heart. Even though, mama and papa wasn't there, alam kong masaya sila para kila ate Marsha at kay Logan.
Hinawakan ko yung certificate of diploma ko at itinapat ko iyon sa kanyang puntod habang nakikipag-usap ako sa kanya. Ate Marsha was just comforting me habang pinag-mamasdan niya akong nakikipag-usap kay mama.
It takes a minutes na nag-stay kami doon bago kami nag-paalam kay mama at umalis. And there, I saw tito Logan's car waiting on us, as he was there already outside the cemetery.
Yeah. Speaking to him, siya ang nag-dala sa akin dito sa cemetery, dito sa bicol ng umuwi kami dito noong nakaraang-araw. Hindi na siya pinasama ni ate Marsha dahil alam niya na marami pa siyang aasikasuhin lalo na rin yung para sa kasal nila ngayong darating na next week.
Yes. Pina-una muna niya yung graduation day ko bago sila magpa-kasal. At bukod dito, habang tumatagal ay lumalaki na rin ang tiyan ni ate Marsha matapos ang ilang buwan nang lumipas.
Before we get inside the car, I noticed tito Logan hugged ate Marsha, and he kissed it on her cheeks. They have some little moments before we get in, and until the car runs.
Weekly Power Status
-- Power
Ranking 
-- Power
stone